OH.MY.GHOST.

OMG 19

OMG 19

(Play true colors in the multimedia....sa "Trolls" pa galing yan)

Scarlette POV

Pagkatapos namin sumakay sa mga iba pang rides ni Matthew napagdesisyunan naming maglakad-lakad muna.

Pero hindi parin ako mapakali...kailangan kong mahanap si Charles.

Nang mapansin kong sa iba nakatigin si Matthew ginawa ko iyong pagkakataon para mahanap si Charles.

Pero napakaraming tao ang hirap nyang hanapin.

Hihiwalay muna ako kay Matthew para mahanap si Charles.

"Matthew,sa tingin ko kailangan ko naman ng oras para makapag-isa"

"I need to sort something out.Is that okay?"

"Oh sure!tawagan mo na lang ako kung kailangan mo ulit ng makaka-usap"

"I will"

At iniwan ko na nga si Matthew at naghagilap sa mga tao para mahanap ang multong iyon.

Lumilingon ako sa kaliwa't kanan.Tinitingnan ang mga tao kung sino ba ang nagliliwanag sa kanila.

Nasaan ka na ba Charles?

Hanggang sa may nakita akong kukay blue na nagniningning.

Pero hindi iyon si Charles

"Ophelia?bakit ka nandito?",tinitigan lang ako ni Ophelia at ako ito nakanganga nagmukha syang maayos na pusa at maganda dahil sa nagniningning nitong katawan.

At tumakbo sya,aning ibig nyant sabihin?sundan ko sya?

"Wait!Kitty!"

Sinundan ko sya hanggang sa mapag-alaman kong nakakalayo na kami,at napunta kami sa pinakalikod ng country fair.

"Oh,parang alam ko ang lugar na ito!"

Ako at si Charkes ay palaging pumupunta rito noong elementary pa kami.

Merong abandonadong barned na palagi naming pinupuntahan paggabi na sa country fair.

Para bang nagtatago kami sa mundo noon.

Dumiretso lang si Ophelia sa bukas na pinto at nag"MEOW" ng kaunti.

"Then I guess this is it!Thank you!",at binigyan ko sya ng isang haplos sa ulo at binuksan ang pinto para makalabas sya.

"Charles nandito ka ba?"

Hindi sya sunasagot pero may nakita aking nagliliwanag sa likod bg mga kahoy.

"Charles alam kong ikaw yan",pumuntabako roon at umupo sa tabi nya.

"Pwede ba kitang maka-usap?"

"Nasaan si Matthew?"

"Humiwalay muna ako sa kanya,ikaw?anong nangyari sa iyo?",tumigin sa akin si Charles at parang lumuluha sya pero kubg totoo syang tao may mga tumutulo na sa mata nya.

"Okay ka lang ba?"

"I promise!now talk to me!",napangalumbaba na lang sya at tumitig sa harapan nya.

"Alam kong katangahan ito pero dapat hindi ko pinalaki!"

"Pero hindi ko alam,para akong nagbukhang basura matapos ang nangyari kahapon"

"Hindi iyon katangahan Charles,I men gusto mo naman talaga sya"

"Hindi Scarlette,hindi tungkol sa pagkagusto ko sa kanya"

"May mas mahalaga pa doon,kahapon ko labg din nalaman na hindi naman talaga si Juliah ang gusto ko"

"Sya lang kasi nagsabi na may kwenta ako sa mundo kaya naman parang gumaan ang loob ko sa kanya"

"Pero hindi pala iyon totoo.Ngayon nga hindi nya na ako kilala!"

"Actually no one did,Scarlette",para namang nabasag yung puso ko,maramdaman na nagkakaganito si Charles,para akong pinagsasaksak sa puso ng ilang beses.

Napalingon sya sa akin at kita ko sa mga mata nya ang pagkawala ng sigla.At hindi ko maaninag ang ngiti sa labi nya.

"I guess it's not just now.I've always been invisible"

"Charles!hindi iyan totoo!"

"Alam mo namang hindi iyan totoo....",lumapit pa ako sa kanya at niyakap sya na walang permiso,hoping na sana ay gumaan ng kaunti ang mga nararamdaman nya.

Pero ang lamig nya pala!

"Scarlette"