The Bloodmasters

Κεφάλαιο 8

"Πάντως είναι τρελό πως τα φέρνει η μοίρα ε;"

Ρώτησα κοιτώντας τα δέντρα γύρω μου κάχα ήρεμη. Ο Κέιρ περπατούσε μπροστά ακολουθώντας τον δρόμο που μας είπε η άγνωστη. Ή τουλάχιστον την κατεύθυνση από την στιγμή που δεν ξέραμε ουσιαστικά τίποτα για το νεκροταφείο.

Εκείνος μούγκρισε ως απάντηση και δεν μου έριξε ούτε ματιά. Αυτό ήταν άδικο.

Λόγω της φυλής του η όλη κατάσταση του έρχονταν φυσιολογική. Ενώ για εμένα ήταν κάτι  τελείως αλλόκοτο.

Από μικρή είχα συνηθίσει στην σκέψη ότι ναι μεν ο έρωτας υπάρχει για κάποιους αλλά εγώ ποτέ δεν θα σκοτειζόμουν να τον βρω.

Αλλά να που τώρα ήρθε και δεν ξέρω τι να τον κάνω.

"Εμ... Κέιρ; "

Ρώτησα δαγκώνοντας επίμονα το κάτω χείλος μου.

" Ναι; "

Αποκρίθηκε γυρνώντας για να με κοιτάξει αυτήν την φορά.

Με το πόδι μου κλώτσισα νευρικά μια πέτρα που βρισκόταν μπροστά μου.

" Μήπως να μιλούσαμε λίγο παραπάνω για το θέμα του Δεσμού; "

Μπλέκοντας και ξεμπλέκοντας τα χέρια μου προσπάθησα να αποφύγω την οπτική επαφή.

" Σαν τι θα ήθελες να πούμε; "

Τον ένιωσα να πλησιάζει και αισθάνθηκα ακόμα πιο άβολα.

" Δεν ξέρω... Για το πως λειτουργεί; Αν έχει ξανά συμβεί να υπάρξει μεταξύ ξωτικού και μάγου; "

Κάνοντας μια γκριμάτσα τον κοίταξα μέσα από τα μαλλιά μου.

" 'Ο, τι θες. "

Αναστέναξε και στάθηκε δίπλα μου δίνοντας μου μια μικρή σπρωξιά για να αρχίσω να περπατώ ξανά.

" Νομίζω ότι το πως λειτουργεί το ξέρεις τουλάχιστον λίγο. "

Άρχισε να λέει αλλά αφού μου έριξε μια ματιά κατάλαβε ότι αυτό δεν ίσχυε.

" Τι δεν ξέρεις; "

Άλλαξε τα προηγούμενα λόγια του.

" Πως γίνεται να σφραγιστεί ο Δεσμός για παράδειγμα. "

Αποκρίθηκα. Είχα δει αρκετές ταινίες με λυκανθρώπους. Για εκείνους ήταν το δάγκωμα ο τρόπος που έδειχναν και ο ένας στον άλλο αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους ότι είναι μαζί.

Κατά κάποιον τρόπο έτσι μετέφεραν ο ένας την μυρωδιά του στον άλλο με αποτέλεσμα η οσμή του σώματος τους να γίνεται η ίδια.