The Bloodmasters

Κεφάλαιο 12

"Νόρα ξύπνα!"

Φώναξε κάποιος πάνω από το κεφάλι μου και ανασηκώθηκα απότομα βαριανασαίνοντας.

Ο ήλιος με χτύπησε κατάματα και μισό έκλεισα τα μάτια μου ενοχλημένη.

Στο μυαλό μου γύρισε κατευθείαν η Ένωση για την οποία έλεγε η νεότερη μεν αλλά παραμένει μητέρα μου.

Αναστατωμένη κοίταξα τον Κέιρ που είχε ήδη καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

"Τι έγινε; "

Ρώτησε και στραβοκατάπια.

" Τίποτα... Απλά ονειρεύτηκα κάτι... "

Αποκρίθηκα καθώς σηκωνόμουν.

" Πόσο κακό ήταν αυτό που ονειρεύτηκες για να φωνάζεις στον ύπνο σου; "

Τον κοίταξα καθώς στεκόταν δίπλα μου σε όλο του το μεγαλείο.

" Τι έλεγα; "

Εκείνο αναστέναξε και μου έκανε σήμα να αρχίσουμε να προχωράμε.

" Για μια Ένωση. "

Είπε και ξεροκατάπια.

Εκείνος βλέποντας την έκφραση μου στάθηκε μπροστά μου και με σταμάτησε από το να πάω παραπέρα.

" Νομίζω ότι δεν είμαι ο πρώτος που ακούς να λέει ότι μια ομάδα που κρατάει μυστικά ο ένας από τον άλλον είναι ήδη καταδικασμένη. "

Αναστέναξα και κάθισα κάτω μπροστά από την όχθη του ποταμού.

" Ονειρεύτηκα ότι ήμουν σε ένα λιβάδι που εκτείνονταν από άκρη σε άκρη και μπροστά μου ήταν μια νεότερη εκδοχή της μητέρας μου που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Νόρα. Ήταν έτοιμη να πεθάνει και εκείνη της ζητούσε συγγνώμη λέγοντας της κάτι για μια Ένωση. "

Το Κέιρ κοιτούσε στο νερό συνοφρυωμένος.

" Δεν ξέρω τίποτα για καμιά Ένωση. "

Είπε τελικά και σηκώθηκε πάνω τραβώντας και εμένα μαζί του.

Άρχισε να προχωράει κατά μήκος του ποταμού με εμένα από πίσω του.

" Πάντως ως τώρα τίποτα κακό δεν συνέβει. "

Σχολίασε κοιτώντας γαλήνια γύρω του. Βλέποντας τον να χαμογελάει ένα μικρό μειδίαμα εμφανίστηκε και στο δικό μου πρόσωπο.

" Πράγματι... "

Συμφώνησα και έριξα μια ματιά στα καθαρά νερά του ποταμού δίπλα μας.