Κεφάλαιο 29

164 33 18
                                    

Άνοιξα τα μάτια μου αργά θέλοντας να διώξω όλο το φως του ήλιου που έμπαινε μέσα στο δωμάτιο μου.

Τι περιμένατε ότι θα το καλωσόριζα;

Δεν τρελάθηκα ακόμα...

Αναστενάζοντας τέντωσα τα χέρια μου και γύρισα από την άλλη πλευρά του κρεβάτι μου έτσι ώστε να μην έχω το φως κατάμουτρα.

"Από που ξεφύτρωσες εσύ; "

Φώναξα και πετάχτηκα όρθια πάνω.

Ο Εντ ήταν ξαπλωμένος ακριβώς δίπλα μου.

Μόνο που σε αντίθεση με εμένα έδειχνε ξύπνιος από ώρα.

Με κοίταξε βαριεστημένα και σηκώθηκε.

" Αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούσες να είσαι σαν αυτήν από το twilight. Εκείνη όταν την κοιτούσε ο άλλος ο... λαμπερός τέλος πάντων χαιρόταν. "

Αλήθεια τώρα;

" Και εγώ αναρωτιέμαι γιατί δεν είσαι σαν αυτόν τον λαμπερό που μπορεί να την κοιτούσε αλλά το έκανε από αγάπη. "

Όπα κάτσε... Τι πέταξα πάλι;

" Έλα μου;"

Ρώτησε ο Εντ συνοφρυωμένος.

"Τίποτα δικά μου χαζά. "

Απάντησα και με κατεβασμένο το κεφάλι άρχισα να απομακρύνομαι αμήχανα προς την πόρτα.

Την άνοιξα και βγήκα έξω παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Η μέρα δεν ξεκίνησε και πολύ καλά.

Κατέβηκα τις σκάλες και συνάντησα την μητέρα μου να με περιμένει στην κουζίνα.

"Καλημέρα λένε συνήθως. "

Σχολίασε από την στιγμή που το μόνο που της είπα ήταν ένα " Γκλχ-μέρα".

"Δεν πειράζει. Τώρα θα μου πεις αυτό που λέγαμε εχθές... Σχετικά με τους άρχοντες; "

Κάθισα απέναντι της με ένα μεγάλο και γλυκό  χαμόγελο προσπαθώντας να την καλοπιάσω.

" Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλεις να ξέρεις.... Εννοώ... Τι σε νοιάζει τώρα εσένα; "

Άρχισε να λέει μπερδεμένα, φανερά αναστατωμένη.

" Το αν με νοιάζει ή όχι το αποφασίζω εγώ και αυτό το θέμα με νοιάζει οπότε πες μου. "

Επέμεινα με σκληρό τόνο και βλέμμα.

Αντε γιατί κάποιος πρέπει να βάλει λίγη τάξη σε αυτό το μέρος.

" Νόρα... Βλέπεις έχω κάνει ένα μεγάλο λάθος... "

The BloodmastersWhere stories live. Discover now