The Bloodmasters

Κεφάλαιο 28

"Νόμιζα ότι θα αργούσες και άλλο."

Σχολίασε λαχανιασμένα ο Εντ καθώς τρέχαμε ανάμεσα από τα χόρτα.

Δεν είχα ξανανιώσει ποτέ τόσο άσχημα στην ζωή μου. Ένιωθα λες και όλα θα καταστρέφονταν αν σταματούσαμε να τρέχουμε έστω και για λίγο.

"Και εγώ. "

Αποκρίθηκα λιγότερο κουρασμένα. Για την ακρίβεια είχα αρχίσει να νιώθω παράξενα.

Λες και κάτι δεν πήγαινε καλά με το σώμα μου.

Ήταν σαν αυτό το αίσθημα που είχα πάντα όταν ξυπνούσα. Ένα έντονο μούδιασμα στα άκρα. Όχι τόσο δυνατό για να με σταματήσει από το να κινούμαι αλλά αρκετά για να το νιώθω.

"Καλύτερα να πάμε πιο γρήγορα. Κάτι μου λέει ότι δεν μας έχασαν ακόμα. "

Μουρμούρισε ο Εντ και αύξησε ταχύτητα με εμένα να τον ακολουθώ.

" Που είμαστε; "

Ρώτησα μετά από λίγο καθώς άρχισα να εξαντλούμαι.

" Κοντά στην περιοχή των μάγων. Καλύτερα να φύγουμε από εδώ μέσω εκείνης. "

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά συμφωνώντας αν και ήξερα ότι δεν μπορούσε να με δει μιας που έτρεχε μπροστά μου.

Ξαφνικά άρχισα να διακρίνω φώτα και πολλά πολλά άτομα να στέκονται έξω από το δάσος.

Κάτι δεν πήγαινε καλά.

Ο Εντ σε αντίθεση με εμένα όμως δεν ενοχλήθηκε από την όλη μάζοξη .

Αντίθετα συνέχισε να τρέχει ακόμα πιο γρήγορα προς τα εκεί.

"Πες μου πως ξέρεις το ξόρκι  για να μας βγάλεις από εδώ... "

Είπε με ελπίδα καθώς σταματήσαμε να τρέχουμε μόλις λίγα μέτρα μακριά από την έξοδο.

Στο μυαλό μου ήρθε ο Κέιρ όταν μου εξηγούσε γιατί δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω.

" Νομίζω. "

Απάντησα. Είμαι σίγουρη πως μας το είχαν διδάξει τουλάχιστον μια φορά.

Το κακό ήταν ότι αυτό ήταν το μόνο ξόρκι που δεν μπορούσε ούτε να λύσει αλλά ούτε καν να φτιάξει ένας μάγος αίματος.

Ο λόγος προφανής που χρησιμοποίησαν αυτό για να προστατέψουν όλες τις περιοχές από αυτό το μέρος.

Χτύπησα το μέτωπο μου με το χέρι μου λες και αυτό ήταν δικό που σφάλμα.

Κοίταξα προς τους μάγους που μας περίμεναν από έξω και μετά προς το σκοτεινό δάσος από όπου ήρθαμε.