The Bloodmasters

Κεφάλαιο 27

Μόνο ένα πράγμα θα πω. Δεν ένιωσε για πέντε λεπτά.

Για την ακρίβεια δεν ένιωσε καθόλου. Ήταν σαν να είχα έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Απλά δεν υπήρχα. Τρομακτικό έτσι δεν είναι;

Δεν σκεφτόμουν, δεν ήξερα τι συνέβαινε στο περιβάλλον που ήμουν, δεν αισθανόμουν την αφή των αντικειμένων γύρω μου.

Γενικά όλα αποτελούνταν από ένα δεν.

Απλά δεν υπήρχα. Δύσκολο να το φανταστεί κανείς και ας το ζει κάθε μέρα καθώς  κοιμάται.

Αναστέναξα κάνοντας μια γκριμάτσα καθώς το μαύρο φόρεμα μπερδεύοταν στα πόδια μου.

Ένιωθα σαν μια ξυρισμένη πατάτα. Το δέρμα μου είχε μια απαλή απόχρωση του χρυσού και ένιωθα τα μαλλιά μου υπερβολικά μαλακά.

Το πρόσωπο μου δεν είχε ίχνος make up  καθώς τα ξωτικά υποστήριζαν με όλη τους την ψυχή την φυσική ομορφιά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν αυτό ήταν καλό ή κακό. Εμένα μου περνούσε αδιάφορο αλλά έχω γνωρίσει πολλά άτομα που δεν θα άντεχαν λεπτό χωρίς το αγαπημένο τους κραγιόν, μάσκαρα ή και σκιά ματιών.

Οι διάδρομοι ήταν κενοί όπως ακριβώς το είχα φανταστεί. Οι φρουροί όλοι άοπλοι και αφύλαχτοι βρίσκονταν στον χώρο που θα γινόταν η Ένωση.

Και σύμφωνα με το σχέδιο ο Εντ ήταν κάπου κοντά στην πίσω έξοδο.

Ή και έξω από το δωμάτιο το δικό μου και του Κέιρ.

Έριξα μια ματιά στις γυναίκες που με πήγαιναν στην μεγάλη αίθουσα.

Όλες φορούσαν πράσινα αρνούμενες να χαλάσουν την παράδοση και είχαν ένα ύφος  σκληρό σαν μέταλλο.

Πίεσα τα χείλη μου μεταξύ τους προσπαθώντας να μην τους δώσω σημασία.

Δουλειά μου δεν ήταν να νοιάζομαι γι' αυτές έτσι κι αλλιώς.

Ξαφνικά η τεράστια δίφυλλη πόρτα που ήταν μπροστά μας άνοιξε με ένα μικρό θόρυβο αποκαλύπτοντας από πίσω τον χειρότερο μου εφιάλτη.

Γήινα χρώματα με ακόμα πιο γήινα πλάσματα να είναι σκορπισμένα παντού.

Ξεροκατάπια νιώθοντας έναν κόμπο στον λαιμό μου.

Δεν είναι ότι είμαι κατά των... Γάμων;

Δεν ξέρω αν αυτό θα μπορούσε να μετρήσει και για γάμος είναι η αλήθεια.

Πάντως εγώ έτσι θα το πάρω και θα πω απλά ότι το μισώ.

Όλοι είχαν αυτήν την ψεύτικη συγκίνηση και χαρά στο βλέμμα τους. Λες και κάποιος τους είχε πει πως είχαν κερδίσει το Τζόκερ... τα ξαδέρφια τους από την άλλη άκρη της γης και τώρα έφευγαν για το πιο ακριβό θέρετρο του πλανήτη. Ενώ εκείνοι έπρεπε απλά να προσποιηθούν τους χαρούμενους για να μην φανούν κακοί.