The Bloodmasters

Κεφάλαιο 10

"Δεν μοιάζει με νεκροταφείο πάντως..."

Ψιθύρισα ακολουθώντας τον μέσα από κάτι ξερά κλαδιά. Βρισκόμασταν σε μια έρημη κοιλάδα. Ή τουλάχιστον αυτήν την εντύπωση είχα από την στιγμή που η όραση μου έφτανε έως και λίγα μέτρα πιο μπροστά. Ίσα ίσα για να βλέπω που πατάω. Όλα τα άλλα ήταν σκεπασμένα από σύννεφα πυχτής ομίχλης.

"... Μοιάζει."

Αποκρίθηκε ο Κέιρ συνοφρυωμένος.

"Να εκεί αρχίζουν οι πλάκες και παραπέρα είναι ένα... Μια... Σκιά; "

Αναρωτήθηκε δείχνοντας μου σημεία μπροστά και γύρω μας. Κοιτώντας εκεί που με πήγαινε το χέρι του προσπαθούσα να καταλάβω που είναι όλα αυτά που έλεγε.

" Μάλιστα... Εγώ δεν βλέπω κανένα από αυτά που λες... "

Είπα ξεροβήχοντας. Κάτι με ενοχλούσε στον λαιμό. Ένιωθε λες και κατάπινα πιπέρι με τις ώρες.

Ο Κέιρ έκανε μια γκριμάτσα και συνέχισε να προχωράει καθώς κοιτούσε προς τα δεξιά μας.

" Απλά... Δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι ζωντανό ή αν είναι ένα απλό δέντρο... "

Μουρμούρισε περισσότερο στον εαυτό του παρά σε εμένα.

Γύρισα και εγώ για να δω παρόλο που ήμουν σίγουρη ότι δεν θα φαινόταν τίποτα για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον.

Παρόλα αυτά κατάφερα αυτήν την φορά να διακρίνω μια αχνή σκιά να βρίσκεται αρκετά μακριά μας.

Άρχισα να την παρατηρώ προσπαθώντας να καταλάβω και να λύσω την απορία του Κέιρ. Πραγματικά δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν ήταν κάποιο πλάσμα ή ένα απλό δέντρο.

Εύκολα θα μπορούσε να είναι και τα δύο.

Μισό έκλεισα τα μάτια μου και κάρφωσα το βλέμμα μου εκεί.

"Κινήται..."

Μουρμούρισα καθώς το είδα να κάνει μια κοφτή κίνηση προς τα κάτω. Λες και έσκυβε για να σηκώσει κάτι.

Κούνησα το κεφάλι μου και κοίταξα τον Κέιρ ο οποίος ήδη είχε στρέψει το βλέμμα του πάνω μου.

"Πιστεύεις ότι θα μας πειράξει;"

Ρώτησα και εκείνος έσφυξε τα χείλη του δημιουργώντας μια ευθεία γραμμή, χωρίς να ξέρει.

"Απλά ας το αποφύγουμε. "

Ψιθύρισε και προχώρησε μπροστά. Εγώ έβαλα το ένα χέρι μου στον ώμο του για να σιγουρευτώ ότι δεν θα τον χάσω.