အေဝးကပင္ ထင္လင္းေပၚလြင္ေနသည့္
ဆိုင္ကယ္နဲ႕ လက္ပိုက္ရပ္ေနသည့္ဟန္က
ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕အာရံုကိုဖမ္းစားသည္ထင္ ။
ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူတိုင္းက
လွည့္မၾကည့္ပဲမေနႏိုင္ၾက ။
ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေက်ာင္းထဲကထြက္လာလာခ်င္း
ခ်က္ခ်င္းလိုအာရံုေရာက္သြားမိေသးတာပဲ ။
.
.
.
လူအာရံုစိုက္ခံရေသာအေျခအေနမ်ိဳးကို
အမုန္းဆံုးေပမယ့္လည္း. . .
.
.
.
Baekhyun ေက်ာပိုးအိတ္ကို ပခံုးေပၚဆြဲတင္ျပီး
Chanyeol ရွိရာကုိဦးတည္ေလ်ာက္လာခဲ့သည္ ။
မရယ္မျပံဳးမ်က္ႏွာႏွင့္ဆီးႀကိဳေနေသာသူ . .။
.
.
.
'' ကိုယ္နဲ႕ခဏလိုက္ခဲ့. . ''
.
.
'' ဘယ္ကိုလဲ. . ''
.
.
ေမးေသာ္လည္းမေျဖ ဆိုင္ကယ္ေပၚသာအရတြန္းတင္ေနသည္မို႕
ျငင္းဆန္မေနေတာ့. . ။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနာက္ကတက္ထိုင္
လိုက္သည္ ။
.
.
'' ေသခ်ာကိုင္ထား. .''
..
သူ႕လက္ကိုဆြဲကာ Chanyeol ကအေရွ႕သို႕ေက်ာ္ခ်ယူသည္ ။
ခါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ေသေသခ်ာခ်ာသိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့
ေက်ာျပင္ျပန္႕ျပန္႕မွာ အလိုအေလ်ာက္ပါးကပ္မိသည္ ။
ရင္ထဲမွာေႏြးကနဲ ။
.
.
.
ဘာမွန္းမသိပဲတင္းမာေနသည့္အေျခအေနၾကားမွာ
ေအးစက္ေနခဲ့သည့္ ရင္ခုန္သံေလးတစြန္းတစကို
ၾကားလိုက္မိသည္ထင္ရဲ႕ . . ။
