Mi Dulce [COMPLETED]

Chapter Twenty-One

ISANG NAPAKALAMYOS NA MUSIKA ang unti-unting nagbigay ingay sa tahimik na paligid. Nakakagaan ng pakiramdam amg himig nitong dala na sumasabay sa mabining hangin ng gabi.

Biglang sumikdo ang puso ko sa bilis ng tibok nito.

Maya maya, may mga nagsindi ng ilaw. Wait. A sky lantern. Sunud sunod ang pagpapasindi nun sa medyo malayong parte nitong kinatatayuan ko. Isang minuto. Yan ang itinagal bago masindi ng mga taong naroon lahat ng mga lanterns. Napakaganda. Dahil madilim ang paligid, ito ang nagbigay ilaw.

Ngunit pamaya-maya, ganun na lang ang kasiyahang naramdaman ko.

Ang mga sky lanterns... all of them had formed a letters at kung pagbabasehan, isang apakagandang salita ang binuo nun.

Unti unting nagbagsakan ang mga luha ko. "Will you marry me, mi dulce?"

Isang minuto. I whispered a 'yes' hoping na dalhin ng mabining hangin ang salita na yan kay Alanis kung san man siya naroon and as if on cue, sabay sabay pinakawalan sa ere ang mga lanterns.

Napaka peaceful tuloy tingnan ng gabi lalo na at may malamyos na musika na sumabay sa mga nagliliparang sky lanterns sa himpapawid ng napakalawak na paligid.

Kung titngnan, parang nagkakasiyahan ang mga diwata sa paligid.

Ang iyak ko ay nagkaingay ng di ko na mapigilan ang masayang nararamdaman ng puso ko.

My novio. Asan na siya? Gusto ko na siyang makita. He doesn't know how happy I am right now.

So I did cry so hard because of happiness.

Tears of joy, they call.

And then out of the blue, I felt him on my back. Hugged me tight but with gentleness.

"Ssshhh... Don't cry, my sweet. I didn't made this intimate proposal para paiyakin ka." biro niya pero ramdam ko na kinakabahan siya at ang malakas na tibok ng puso niya mula sa likod ko dahil sa pagkakadikit namin.

"Cariño!" I whined. Masaya ako. Sobra. Hindi ko na napigilan ang kumalas mula sa pagkakayakap niya sa likuran ko at humarap sa kanya. Ganun na lang ang gulat ko ng biglang lumiwanag ang paligid at ang pagluhod niya sa harapan ko habang may hawak na diamond ring.

Nakaangat siya ng tingin at makikita ang pagsuyo at pag ibig sa mga abuhin niyang mata.

"Alanis."

"This wide land is nothing if its Queen is not tied in its King. So, mi dulce... will you let me be your King and the Queen of this land by marrying me? Will you marry me, mi dulce?"

Nagsunod sunod ang pagpatakan ng luha ko sa narinig. I am so damn much happy. I love him so.

Tumango ako ng sunud sunod habang patuloy pa din ang pagdaloy ng mga luha ko.

"Yes. Yes. Yes!" sunud sunod kong sagot na natatawa pa.

Nakita ko ang pagdilate ng abuhin niyang mata bago yun nagningning.

Bakas ang kasiyahan sa gwapo niyang mukha.

He kissed my knuckles after niya masuot sa akin ang singsing ng buong pag iingat.

At nang tumayo siya, masuyo niyang hinawakan ang magkabilang pisngi ko at halikan ako sa tuktok ng noo.

"I love you, honey ko!" tuwa kong anas.

He laughed too. "Te amo, mi dulce."

We shared an intimate hugged habang pinanuod namin ang nagliliparang lanterns sa madilim na gabi.

We were dancing slowly while the player is on.

"How did you made this? All of it? And how about my requests?"

Sunud sunod kong tanong.

He laughed. "I have the people who did the works but I made the idea personally. And your durian and frosty berries-- had been served. Ikaw na lang ang inaantay."

I frowned. "Where?"

Ganun na lang ang pagsapo ko ng bibig ng may mga sumigaw ng sabay. "Surprise!"

All of the persons na malapit sa akin, naroon sa ipinahandang mahaba na mesa. Puno ng pagkain.

"Congratulations to my son, and daughter in law." anas ng Don matapps namin makalapit sa kanya.

He hugged us both. "Gracias, dearest. You two made me the happiest old man here."

"Thank you, Papa." I whispered on his left ear.