No more lying {Harry Styles}

Hoofdstuk 12

Terwijl ik die volgende ochtend aan de keukentafel zat checkte ik mijn mobiel. Toen ik naar de nieuwspagina ging zag ik wat iets wat mijn aandacht trok. Ik schrok. Harry nieuwe vlam?, stond boven een kopje tekst. Naast de tekst stond een foto. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en bekeek de foto goed. Ik herkende de contouren van een jongen. Hij had wilde krullen. Hij stond voorover gebogen en keek naar iets. Toen zag ik het meisje op haar hurken tegen muurtje. Dat meisje was ik. Ik las de tekst die eronder stond. Volgens verschillende bronnen in meneer Styles gisteravond meerder malen met een meisje gezien. Het leek erop dat er wat problemen gaande waren. Is hier sprake van een nieuwe liefde voor Styles? Of is hier iets anders aan de hand? Dachten ze dat ik zijn nieuwe liefde was? Van de zenuwen begon ik te lachen. Ik schrok er wel van dat ze zomaar een foto van me hadden gemaakt. Gisteravond was een soort familie reünie en dan nog liet de pers Harry niet met rust. Alsof we daarop stonden te wachten. En al helemaal dat verzonnen verhaal. Alsof ze niks beters te doen hadden. Snel belde ik Harry. ‘Heb je het laatste nieuws gehoord.’: zei ik lichtelijk overstuur. ‘Nee.’: antwoordde Harry. verbaasd ‘Ze hebben ons gisteren gezien. Ze denken dat we iets hebben.’

‘Ze hebben ons gefotografeerd?’ Ik hoorde Harry geïrriteerd zuchten. ‘Ik wou je hier juist uithouden. Het spijt me ik wou je hier niet in meeslepen.’

‘Jij kan er ook niks aan doen.’ Ik wou hem geen schuldgevoel aan praten. ‘Maar wat doen we eraan?’: vroeg ik. ‘We laten ze gewoon. Ze mogen denken wat ze willen.’ Ik glimlachte om Harry’s antwoord. Misschien was dat ook wel het beste. ‘Ik wou eigenlijk nog vragen of je vandaag wou afspreken. Ik kan je ophalen en dan kunnen we naar het winkelcentrum.’ Ik keek door het raam naar buiten. De zon scheen fel aan de hemel. ‘Ja leuk!’: antwoordde ik opgewekt. Ik vond het fijn om met Harry afspreken. Tenminste nog een familielid die wel om me gaf. ‘Geweldig. Ik haal je met een uurtje op. oké?’ Ik stemde in met zijn idee en hing op. Toen ik mijn vieze vaat in de vaatwasser zette ging mijn mobiel nogmaals over. Gehaast pakte ik hem van de keukentafel en nam op. ‘Hé daar!’: klonk Emma’s vrolijke stem. Ik groette terug. ‘Omdat je gisteren niet kon afspreken vroeg ik me af of je vandaag kon.’ Ik schrok van haar vraag en probeerde snel een smoes te verzinnen. Maar op dat moment was mijn geheugen een grote brij. ‘Ik heb eigenlijk al met iemand afgesproken’: was het eerste en beste dat in me opkwam. Ik beet zenuwachtig op mijn lip. Als ze nu maar niet ging doorvragen. ‘Met wie? Je nieuwe vlam.’ Emma grinnikte luid. Ik zuchtte. ‘Zoiets.’ Ik hoorde Emma wat mompelen. ‘Oké niks aan te doen.’: zei ze uiteindelijk. ‘Dan zie ik je later. Doei!’

‘Doei!’: zei ik en we hingen op. verslagen plofte ik op een keukenstoel neer. Ik zou haar de waarheid moeten vertellen. Ik kon dit niet langer voor haar verzwijgen. Hoe erg ik ook mijn best deed. Ik kon het niet.

Om precies twee uur ging de bel. Ik pakte mijn jas van de kapstok en rende half huppelend naar de deur. Ik gaf Harry een knuffel toen ik hem zag staan. Met zijn handen in zijn broekzakken en een verlegen blik in zijn ogen. Hij sloeg ook zijn armen om me heen. ‘Ik ben blij je weer te zien.’ Ik grinnikte. ‘Man, we hebben elkaar gisteren nog gezien.’ Harry lachte en liep naar zijn auto terwijl ik mijn huisdeur achter me dicht deed.

Toen we beide plaats hadden genomen in de auto draaide Harry de volume knop van de radio helemaal open en  zongen we hard mee met de tekst van het lied. Toen het lied afgelopen was keek Harry me ongelofelijk aan. ‘Ik wist niet dat je zo goed kon zingen?’ Ik glimlachte van oor tot oor en zei: ‘Het zit waarschijnlijk in de familie.’ Harry knikte. ‘Dat zal vast. Nu je het over familie hebt. Hoe vond je het gisteren?’

‘Ondanks dat ik me even liet gaan, heel leuk. Ik voelde echt een band met hun.’ Harry’s blik werd opeens serieuzer. ‘Heb je het er al met je ouders over gehad?’ Ik schudde langzaam mijn hoofd en dacht terug aan gisteravond. Mijn moeder had er zo ongelukkig bij gezeten. ‘Ik denk dat het wel goed is als je het er met ze over hebt.’ Ik tuurde voor me uit. Misschien had Harry gelijk, maar iets diep in me was nog steeds boos. Boos op die jarenlange leugens. ‘Ik zie nog wel.’: besloot ik uiteindelijk. Harry haalde zijn schouders op en parkeerde zijn auto ergens langs de weg. Toen ik uit de auto stapte kwam een koel winbriesje me tegemoet. Het perfecte zomerweer.

Als eerst gingen we naar mijn favoriete kledingwinkel. Met een grote winkeltas kwamen we lachend de winkel uitgelopen. ‘Ik heb gehoord dat er een nieuwe winkel is waar zo geweldige koffie verkopen.’: zei Harry. ‘Ik trakteer.’

‘Laat me maar zien waar die koffietent is.’: zei ik. Harry liep vooruit en ik naast hem. Ruw werd ik uit mijn gedachten gehaald. ‘Elena?’ Ik draaide me om en schrok. Emma stond vragend achter me. Haar blik ging van mij naar Harry die naast me stond. Haar mond viel open. ‘Is dat je nieuwe crush?’: mompelde ze zacht. Het liefst viel ik meteen ter plekke dood. ‘Ik begrijp het niet. Hij is toch je broer.’ Voordat Emma nog meer stomme en beschamende dingen kon zeggen trok ik haar mee. Een paar meter van Harry vandaan. ‘Ik dacht dat je over hem heen was.’: fluisterde Emma lichtelijk betreurd omdat ik haar had voorgelogen. ‘Elena, hij is je broer…’

'Ik ben niet meer verliefd op hem.’: onderbrak ik haar. ‘Ik voel niks meer voor hem.’ Emma’s blik nam Harry van top tot teen op. Hij stond er een beetje ongelmakkelijk bij. Te wachten tot ons gesprek voorbij was. ‘Dus je hebt hem vergeven.’: kirde Emma net iets te hard. Ik knikte. ‘En nu is alles weer goed tussen ons.’

'Euh dames’: hoorde we opeens Harry’s stem ons gesprek onderbreken. We keken allebei op. ‘Ik wil jullie niet onderbreken, maar misschien kunnen jullie dit beter bespreken met een kop koffie. Misschien wil…’

‘Emma.’: zei Emma snel en ze glimlachte breeduit. ‘Misschien wil Emma wel mee.’ Emma knikte instemmend. ‘Dat lijkt me leuk.’ Ze gaf me een por en liep achter Harry aan naar de koffietent. ‘Ik ben trouwens Harry.’: hoorde ik Harry zeggen en ze schudde elkaar de hand. ‘Leuk je te ontmoeten.'

Harry had niet overdreven toen hij zei dat de koffie hier geweldig was. Terwijl ik de koffietent in me opnam slurpte ik aan mijn koffie. De muren waren lichtbruin gekleurd en beschilderd met kleurige tekeningen. Emma zat naast me en tegenover haar zat Harry. Emma en Harry waren druk aan het praten. Af en toen ving ik wat van hun gesprek op. ‘Ik ben blij dat het weer goed is tussen jullie.’: zei Emma terwijl ze kleine slokjes nam van haar Caffè late. ‘Ik ook.’: kwam ik ertussen. ‘En gisteravond heb ik de rest van mijn familie ontmoet.’ Emma’s ogen werden groter. ‘Ik heb gegeten met Anne en Gemma. Mijn nieuwe moeder en zus.’ Het voelde raar om dat te zeggen. Alsof ik ze ingeruild had voor mijn oude. ‘En? Hoe ging het?’ Emma keek van mij naar Harry. Wachtend op wie antwoord zou geven. Ik keek even naar Harry. ‘Ik had er natuurlijk wel moeite mee, maar het ging steeds beter. Ze waren erg aardig.’: zei ik terwijl ik het schuim van mijn cappuccino opdronk. ‘Dat is fijn.’ Emma keek op de klok. ‘Het spijt me. Ik moet gaan.’ Ze stond op en schoof haar stoel naar achter. ‘Ik vond het erg leuk te ontmoeten.’

'Ik kan hetzelfde zeggen.’: zei Harry daarop. Emma glimlachte. ‘Zou ik misschien je nummer mogen.’ Mijn alarmbellen begonnen te rinkelen. Waarom vroeg ze hem om zijn nummer. ‘Natuurlijk.’: zei Harry en hij pakte zijn mobiel uit zijn zak. Ze wisselde nummers en Emma verliet de koffietent. Harry pakte zijn jas op en stond op. ‘Zullen wij dan ook maar gaan.’ Ik knikte aarzelend. Ik wist niet waarom maar dit alles zat me niet lekker.