No more lying {Harry Styles}

Hoofdstuk 13

Het was inmiddels een week geleden nadat ik met Gemma en Anne had afgesproken. Sindsdien leek alles beter. Ik genoot volop van mijn zomervakantie en niks kon dat nog verpesten. Vandaag had ik afgesproken met Gemma. Het leek me goed om het contact met haar goed te houden. Daarom had ik een paar dagen geleden aan Harry Gemma’s nummer gevraagd. Ik merkte dat hij het fijn vond dat ik zo gelukkig was. Ik hief mijn hoofd op en tuurde omhoog. Een groot gebouw torende hoog boven me uit. Het had ontelbaar veel ramen en grote glazen deuren. Hier woonde Gemma. Oftewel mijn nieuwe zus. We hadden vandaag in haar appartement afgesproken. Gewoon om wat bij te kletsten. Ik ging door de grote glazen deuren naar binnen en kwam terecht in de hal. Gemma’s appartement was op de zesde verdieping. Dus was ik helemaal uitgeput toen ik eindelijk voor haar deur stond. Ik drukte op de bel die naast de deur zat en wachtte tot Gemma open deed. Eerst hoorde ik gestommel en toen een sleutel die in het slot werd gestoken. De deur vloog open. ‘Hé Elena.’: zei Gemma opgewekt en ze sloeg haar armen om me heen en trok zich tegen me aan. Binnen hing in mijn jas aan de kapstok en liep Gemma achterna naar de huiskamer. Gemma’s appartement was groter dan ik had verwacht. Ik floot verwonderlijk tussen mijn tanden toen we de woonkamer inliepen. ‘Vind je het mooi?’ Gemma plofte neer op haar donkerblauwe sofa een keek me vragend aan. Ik knikte instemmende terwijl ik rond keek. De muren waren geschilderd in verschillende lichtblauwe tinten en de kamer stond vol met mooie spullen. In de kast die tegen de lmuur was bevestig zaten allemaal kleine beeldjes. ‘Souvenirs van mijn vakanties.’: vertelde Gemma. Ik glimlachte en draaide me om. De achterste wand was een en al raam. Ik liep er naar toe en werd duizelig van het uitzicht. Vanaf hier keek je uit over heel London. Gemma klopte op de lege plek naast haar. ‘Kom zitten.’ Ik trok mijn blik los van het uitzicht en kwam naast haar zitten. ‘Wil je wat te drinken?’

‘Ja lekker.’ Gemma stond op en liep naar de keuken. ‘Wil je wat thee.’: riep ze vanuit de keuken. ‘Ja.’: zei ik. Gemma kwam terug met een dienblad met thee en koekjes. Ze ging naast me op de bank zitten, pakte haar thee en blies voorzichtig de stoom eraf. ‘Hoe gaat het?’ Ik dacht even na. Eigenlijk ging het geweldig. ‘Goed. De vakantie is echt heerlijk.’ Gemma nam kleine slokjes van haar thee. ‘Dat is fijn om te horen.’ Ze stopte even. Het leek of ze diep nadacht. Toen deed ze haar mond open. ‘Heb je al met je ouders gepraat.’ Die vraag raakte me diep in mijn hart. Elke avond lag ik wakker in bed, me afvragend hoe het verder moest. Ik schudde mijn hoofd om Gemma’s vraag te bevestigen. Er ontstond een stilte. ‘Ik wil me er natuurlijk niet meer bemoeien.’: zei Gemma snel. ‘Ik wil ook dat het weer goed komt.’

‘Dat snap ik. Bedankt.’ Ik pakte mijn thee van het dienblad en dronk hem op. ‘Ik ben blij dat ik Harry heb ontmoet.’: ging ik verder. ‘Door hem is alles wat duidelijker geworden.’ Gemma knikte instemmend. ‘Ik heb gehoord dat hij een nieuwe liefde heeft.’ Ik spitste mijn oren en keek Gemma met een vragende blik aan. ‘Wat? Wie is het?’: vroeg ik argwanig terwijl mijn hart in mijn keel klopte. Gemma haalde haar schouders op. ‘Hij wil er niet veel over zeggen. Hij zegt dat het nogal ingewikkeld is.’ Een sprankeltje hoop bloeide in me op. Een ingewikkelde liefde. Een broer en zus liefde was ingewikkeld. Ik glimlachte om mijn net getrokken conclusie. Misschien vond hij me toch leuk.

Ik keek nog een keer op tegen het grote, massale gebouw en liep toen verder. Ik was er niet helemaal bij en was al bijna twee keer tegen een lantarenpaal aangebotst. Harry spookte steeds maar door mijn gedachten. Was het echt waar? Zou hij me leuk kunnen vinden. Het getwijfel maakte me gek dus pakte ik mijn mobiel. Ik zocht naar Harry’s nummer en belde. ‘Hey’: zei ik met enige aarzeling. Me eigenlijk niet bewust wat ik hem ging vertellen. ‘Hey Elena.’: hoorde ik Harry stem klinken. ‘Harry, ik moet met je praten. Kunnen we afspreken.’: zei ik plots serieus. ‘Euhh’: stammelde Harry. ‘Ik ben eigenlijk druk. Kan het een andere keer.’ Ik begon argwaan te krijgen. Waarom klonk  Harry zo zenuwachtig. ‘Is er iets?’ Harry hoestte even. ‘Nee niks. Ik heb het gewoon erg druk. We spreken een andere keer verder oké?’ Toen hing hij op. Ik liep verder. Denkend aan Harry en het vreemde gesprek dat enkele minuten geleden had plaats gevonden.

Ik was nog even naar het winkelcentrum gegaan om een dampende kop koffie van de starbucks op te halen. Nippend aan mijn koffie liep ik de draai deuren van het winkelcentrum uit. Ik liep verder over het trottoir naar huis. Toen zag ik hem staan. Die bruine krullen herkende ik naruurlijk uit duizenden. Harry stond een paar meter verderop leunend tegen een muurtje. Naast hem stond een meisje. Ze had blond haar en droeg een spijkerasje. Een steek jaloezie ging door mijn maag toen ik zag dat het meisje Emma was. Mijn beste vriendin. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wat deden ze samen? Ik bleef stil staan en staarde ze aan. Ze zagen er blij uit. Gelukkig zelf, zo met z’n twee. Ik voelde een vreemd gevoel in me opkomen. Iets diep in me brak. Toen gebeurde er iets onverwachts. Voorzichtig boog Harry zich naar Emma. Teder drukte hij zijn lippen op de hare. Mijn viel mond open. Ik wou me omdraaien, wegrennen. Ik wou dit helemaal niet zien, maar plots kon ik me niet meer bewegen. Ik stond aan de grond genageld starend naar mijn zoenende broer en vriendin. Plots kwam ik in beweging. Ik rende op de twee af en bleef vlak voor ze stil staan. Harry en Emma voelde mijn afwezigheid en stopte abrupt. Toen ze me zagen keken ze allebei geschrokken en betrapt. ‘Elena?’: zei Emma geschrokken alsof ze niet kon geloven dat ik daar stond. Mijn ogen begonnen waterig te worden. Ik was te bedroefd om iets uit te brengen. Harry staarde schuldig naar zijn bruine schoenen en ging met zijn hand door zijn haar. ‘Waarom?’: zei ik met betraande ogen. ‘Waarom zij?’ Ik keek naar Emma. Waarom moest hij van alle meisjes op de hele wereld mijn beste vriendin kiezen. Geen van beide zei iets. Ik beet op mijn lip. Was dit zijn nieuwe liefde? Was dit het meisje waarover Gemma het had gehad? Het zo onbereikbare meisje, omdat het mijn vriendin was en ze natuurlijk onmogelijk een relatie konden starten aangezien mij. ‘We wouden het je echt vertellen.’: zei Emma. ‘We wilde alleen wachten op het goede moment.’: vulde Harry haar aan. De tranen stroomde nu uit mijn ogen. Harry legde een hand op mijn schouder. Boos schudde ik hem eraf. ‘Ik hoef geen medelijden. En van jou al helemaal niet van jou.’: schreeuwde ik haast. Emma noch Harry zei iets. Ik gooide mijn handen in de lucht en draaide me toen om. Ik kon het niet langer uit houden. Ik hoorde ze nog roepen. Maar ik negeerde ze. Ik bleef rennen en stopte pas toen ik voor de deur van mijn huis stond.

Binnen sloot ik me op in mijn kamer. Ik viel op mijn bed terwijl ik naar het plafon staarde. Ik probeerde niet te huilen. Ze waren mijn tranen niet waard. Ik kon het nog steeds niet geloven. Ik moest toegeven dat ik ergens Harry nog steeds leuk vond. Dat kon niet anders, ik had geen andere conclusie voordat ik zonet was uitgevallen. Ik draaide me om en sloot mijn ogen. Zo viel ik in slaap. Toen ik de volgende ochtend wakker werd voelde ik me slechter dan ooit. Al mijn botten deden pijn en mijn ogen voelden dik. Ik liep met tegenzin naar beneden om daar een ontbijt te maken. Terwijl ik mijn cornflakes met melk at ging de bel. Ik rolde met mijn ogen, mijn vader was vast weer zijn sleutels vergeten. Ik stond op en liep naar de deur. Toen ik de deur opende zag ik in plaats van mijn vader een meisje. Emma keek me angstig aan. Ik wou net de deur dichtgooien toen Emma zei: ‘Alsjeblieft Elena. Luister even naar me.’ Ik trok mijn ogen tot spleetjes. ‘Moet jij niet bij je vriendje zijn?’ Ik trok een wenkbrauw op. Ze zuchtte mismoedig. ‘Ik dacht dat je over hem heen was.’ Ik wou mijn mond opdoen en een cynische opmerking maken toen ik me bedacht dat ze gelijk had. Ik had Emma een tijdjes geleden zelf verteld dat ik over Harry heen was. Maar dat was natuurkijk gelogen. In mijn hart had ik nog steeds gevoelens voor Harry. ‘Denk je soms dat dit makkelijk voor mij is. Je bekijkt het maar.’ Dat was het laatste wat ik zei voordat ik de deur in Emma’s gezicht dichtgooide.