No more lying {Harry Styles}

Hoofdstuk 19

Om negen uur ging de deurbel. Ik rende naar beneden en opende de deur. Gigi stond in de deuropening. Ze gaf me een knuffel. ‘Ik vind het echt leuk dat je meegaat.’ Zei ze toen ze haar greep verslapte. Ze zette een stap naar achter en bekeek me nauwkeurig. ‘Leuk jurkje.’ Ik glimlachte en streek over de plooien van mijn zwarte jurkje. Het was het jurkje dat ik van Emma had gekregen. Ik vond het wel mooi voor vanavond. Zo ging ik haar in ieder geval niet helemaal vergeten en was ze er toch een beetje bij. ‘Zullen we dan maar gaan?’ vroeg Gigi en ze knikte naar haar auto. Ik knikte en volgde Gigi naar haar auto. Ik nam plaats op de passagiersstoel en keek toe hoe Gigi in het dashboard rommelde. ‘In wat voor band speelt je vriend eigenlijk.’ Gigi’s ogen begonnen meteen te stralen en ze praatte voluit over haar vriend terwijl ze de oprit van mijn huis afreed. ‘Matt zit in een rockband en dit is zijn eerste echte optreden voor plubliek.’ Ze glimlachte en draaide haar hoofd naar mij. ‘Eigenlijk vind ik de muziek niks maar ik weet dat het zijn leven is.’ Ik begon te lachen. ‘Zijn jullie al lang samen.’ Ik vroeg het niet omdat ik het echt wou weten maar meer om te bepalen hoe lang het al uit was tussen Gigi en Jack. Ik was gewoon nieuwsgierig. ‘Nog maar twee maanden, maar hij is de eerste liefde na Jack.’ Haar stem klonk een beetje gebroken toen ze zijn naam uitsprak. Ze keerde haar hoofd en keek strak naar de weg voor ons. ‘Is er iets tussen jullie gebeurd.’ Vroeg ik voorzichtig omdat ik haar geen pijn wou doen. Maar Gigi schudde vastberaden haar hoofd en klemde haar kaken op elkaar. Blijkbaar had ze haar tijd met Jack uit haar gedachten gewist en wou ze er niet meer over praten.

 

Voor de club stond een grote uitsmijter. Maar het goede was dat de rij aanzienlijk kort was. ‘Ik moet een parkeerbon kopen ga jij maar alvast.’ Zei Gigi en ze liep naar de parkeer automaat. Ik liep in de richting van de club en ging daar aangekomen in de rij staan. Het ging aanzienlijk snel en voordat ik het wist was ik aan de beurt. Ik keek naar achter, maar Gigi stond nog steeds bij de parkeer automaat. Ik draaide me om en keek de uitsmijter aan. Hij trok een wenkbrauw op. ‘Deze club is voor achttien plus. Wil je de rij alsjeblieft niet ophouden.’ Hij knikte dat ik uit de rij moest. Mijn mond viel open maar toch liep ik de rij uit. Ik had geen zin in problemen. Ik keek chagrijnig toe hoe de uitsmijter de volgde mensen wel door liet gaan. ‘Hier ben ik.’ Hoorde ik achter me. Het was Gigi. ‘We komen niet binnen.’ Gigi grijnsde. ‘Waarom zouden we identiteitpassen nodig hebben als we dit hebben.’ Ze hield een blauw pasje omhoog. Ik fronste mijn wenkrauwen terwijl Gigi met het pasje voor mijn hoofd zwaaide. Toen trok ze me aan mijn arm mee weg van de rij. Ergens achter in een steegje naast de club liet ze me pas weer los. ‘Deze heeft Matt me gegeven. Zodat we vanaf achterin erin kunnen Hij had al voorspeld dat we niet binnen zouden komen.’ Ze glimlachte en stak het pasje in de achterdeur. Hij piepte en ze gebaarde dat ik haar moest volgen. Samen liepen we door het smalle gangetje. ‘Weet je zeker dat dit mag’ fluisterde ik, omdat ik bang was dat iemand ons zou horen. Ze draaide zich om. ‘Niet echt maar ik wil niet buiten blijven wachten.’ Ze grijnsde. Ik zag de twinkeling in haar ogen. Toen we de gang uit kwamen bevonden we ons in een grote zaal. Tientallen mensen stonden op de dansvloer. Ze zwaaiden met hun heupen en deinsden mee op de muziek. Het witte en felblauwe licht dat er scheen bescheen hun hoofden een voor een. ‘Gaaf toch.’ Zei Gigi terwijl ze zich door de mensenmassa maande. Ik knikte en liep haar achterna. We liepen in de richting van het podium. Daar stond een blonde jongen breed te grijzen. Hij stond met wat andere jongens te kletsen. ‘Gigi.’ Zei hij opgewekt toen hij ons op zich af kwam lopen. Gigi viel hem tevreden in de armen. ‘Ik ben Elena.’ zei ik toen ze elkaar eindelijk los hadden gelaten en de Matt me met een vragende blik aanstaarde. Hij knikte. ‘Ik ben Matt en dit zijn mijn bandleden.’ Hij knikte naar de jongens die om hem heen stonden. Een voor een zeiden ze hun naam maar ik onthield geen een. Ik glimlachte dus maar. Ik staarde de club rond terwijl ik Gigi hoorde vertellen hoe wel langs de beveiliging waren gekomen zonder gepakt te worden. ‘Elena,’ hoorde ik plots. Ik keek op. Matt staarde me aan. ‘Ik heb gehoord wat er met je vriendin is gebeurd. Gecondoleerd.’ Dat was het moment dat ik brak. Het leek wel alsof alles om me heen stopte, de muziek, de dansende mensen. Ik hoorde hoe het zinnetje nog een paar keer door mijn hoofd galmde. Hij had het elk moment kunnen zeggen. Het had zelfs iemand anders kunnen zijn geweest. Maar op dit moment, op deze plek was het anders. Alsof het nu twee keer zo hard aankwam. Matt keek me bezorgt aan toen hij mijn betrokken gezicht zag. ‘Het spijt me ik wist niet dat het nog zo gevoelig was.’ Ik draaide me om en rende door de mensen massa. Ik moest gewoon even weg hier. Halverwege de deur werd ik opeens tegengehouden. Gigi keek me medelijdend aan. ‘Het was een stom idee van me om je hier me naar toe te nemen. Het spijt me.’ Ik probeerde de tranen die achter mijn ogen prikten tegen te houden. ‘Ik wist gewoon niet dat het nog zo gevoelig lag.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Het is niet erg.’ Gigi zuchtte. ‘Dat is het wel. Jij bent mijn vriendin en ik wil jou geen pijn zien lijden.’ Ze stak haar hand uit. ‘Als je Matt wilt zien optreden ga ik met je mee. Maar als je naar huis wilt zal ik ook mee gaan.’ Ik staarde naar haar uitgestoken hand en pakte hem aan. Ik zweeg en dacht na. Ik bedacht me wat ik echt wilde. ‘Ik denk dat ik het wel aan kan.’ Mompelde ik. ‘Het lijkt me erg leuk om Matt te zien optreden.’ Gigi glimlachte. En ik glimlachte terug.

 

Matt’s band was geweldig. En diep van binnen was ik blij dat ik gebleven was. We danste op de muziek en zongen mee, ook al kende ik nog niets eens de halve tekst. Na het optreden liepen we naar Matt toe. ‘Jullie waren geweldig.’ Riep Gigi boven de muziek uit en boog zich voorover om hem te zoenen. ‘Wat vond jij ervan, Elena.’ Vroeg Matt aan mij. Ik glimlachte. ‘Ik denk maar dat ik me bij Gigi aan moet sluiten.’ Vertelde ik. Daarna liep ik naar de bar. Ik had dorst gekregen van al dat dansen. ‘Doe maar een cola.’ Zei ik tegen de barman. Enkele minuten later kwam hij terug met een glas cola met twee ijsklontjes. Ik nipte aan mijn koude cola terwijl ik met half dichtgeknepen ogen de club rondkeek. Gigi stond verderop met de andere bandleden van Matt’s band te kletsen. Ik schrok uit mijn gedachten toen ik plots een hand op mijn schouder voelde. Het was Matt. Hij kwam ook naast me zitten en bestelde een glas bier. Ik dacht aan de eerste keer dat ik bier had gedronken. Dat was op de avond dat ik met Emma naar de club was geweest en toen ik Harry voor het eerst ontmoet had. Het leek zo lang geleden. Alsof er jaren zaten tussen dat moment en nu. Als ik eraan terug dacht voelde het niet als mijn leven. Ik was verandert sinds die tijd. Alles wat gebeurt was had me gebracht tot wie ik nu was. ‘Het spijt me dat ik dat zei. Ik wou je niet overstuur maken.’ Zei Matt toen. Ik schrok op van mijn gedachten en realiseerde me dat ik nog steeds in de club was. Hij dronk van zijn bier. ‘Het geeft niet. Ik kan het soms gewoon niet geloven dat ze dood is. En als iemand het dan zo duidelijk maakt…’ Ik slikte. ‘Dan breek ik gewoon.’ Matt knikte. ‘Ik weet wat je bedoelt.’ Hij beet op zijn lip. ‘Anderhalf jaar geleden heb ik mijn broer verloren. Ik wou het steeds niet geloven. Maar telkens wanneer iemand mij condoleerde met het gemis van mijn broer werd het duidelijker dat hij er echt niet meer was. En ook niet meer terug kwam.’ Hij zuchtte diep. ‘Gaat het over?’ vroeg ik. ‘Wat?’

‘Het gemis.’ Matt schudde zijn hoofd. ‘Nooit. Ik denk nog elke dag aan hem.’ Ik keek hem hulpeloos aan. ‘Maar dat wil niet zeggen dat het niet gemakkelijker word.’ Zei hij snel. ‘Ik denk nog elke dag aan hem maar alleen aan de mooie momenten. En ik weet zeker.’ Hij keek me aan. ‘En ik weet zeker dat jij dat ook kan.’ Ik keek hem dankbaar aan.