No more lying {Harry Styles}

Hoofdstuk 20

Die volgende ochtend werd ik met hoofdpijn wakker, maar dat weerhield met er niet van om met een glimlach uit bed te stappen. Gisteravond was het erg gezellig geweest. Ik douchte, kleedde me aan en ontbeet. Zo ging mijn ochtend een beetje totdat tegen de middag rond half twee mijn mobiel trilde.

 
Ik wil je graag zien. Zullen we een film kijken bij mij? xJ

 

Ik voelde meteen dat gelukzalige gevoel in mijn onderbuik. Jack wou me zien. Ik kon we gillen van blijdschap. Maar dat deed ik niet. In plaats daarvan stuurde ik een berichtje terug.

 
Lijkt me leuk. Ik zie je om 8 uur x Elena.

 

Ik drukte op verzenden. En liet me daarna met een plof op de rode leren bank in de kamer vallen. Maar toch was er iets. Ik voelde dat ik iets vergat. Mijn moeder liep de kamer in. Na Emma’s begrafenis hadden we niet veel meer met elkaar gesproken. Toen ze me zag zitten kwam ze naast me zitten. ‘Hoe gaat het, nu?’ vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. ‘Het gaat wel.’ Antwoordde ik. Ze pakte mijn hand vast en kneep er zachtjes in. ‘Het komt allemaal wel weer goed.’ Ik glimlachte. Natuurlijk was ik nog steeds een beetje boos op haar aangezien mijn hele leven een leugen was geweest, maar ik probeerde het zo ver mogelijk weg te stoppen. Op dit moment had ik mijn ouders harden nodig dan wat dan ook. ‘Als we iets voor je kunnen doen moet je het zeggen.’

‘Dat weet ik.’ Antwoordde ik. ‘Maar ik denkt wel dat ik het red.’ Ze glimlachte en sloeg haar armen om me heen. Ze drukte zich dicht tegen me aan en ik rook haar dure parfum die rook naar rozen. Het kriebelde in mijn neus. Na een paar seconden liet ze me los. Ze keek me aan. ‘Ik hoop echt dat het beter met je gaat en dat je verder kan gaan met je leven met of zonder mij.’

‘Mam,’ zei ik. ‘Natuurlijk wil ik je niet uit mijn leven. Jij bent dan wel niet mijn echte moeder, maar jij bent wel de moeder die er altijd voor me geweest is. En als het daar op aan komt ben jij in mijn hart mijn echte moeder. En dat gevoel zal nooit verdwijnen.’ Mijn moeder glimlachte door haar tranen heen. Ik pakte een doosje tissues en ga haar er een. ‘Ik weet zeker dat alles goed komt.’ Zei ik. Mijn moeder knikte. ‘Daar ben ik wel zeker van.’

 

Die avond stond ik met trillende benen voor Jack’s huis. De villa was groot. Met een grote lege oprit en grote ramen aan de voorkant. Eigenlijk was alles eraan groot. Ik wist bijna zeker dat in de achtertuin een zwembad was (die dan waarschijnlijk ook heel groot was). Ik belde aan en na een paar seconden verscheen Jack in de deuropening. Zijn zwarte haar zat door de war en hij droeg een wit t-shirt met een naam van een Amerikaanse band erop. ‘Kom binnen, Elena.’ Hij maakte een gebaar als teken dat ik naar binnen moest komen en ik grinnikte. ‘Mooi huis.’ Zei ik terwijl ik mijn jas uit deed. Jack nam hem aan en hing hem aan de kapstok als een echte heer. Hij knikte. ‘Ach, mijn ouders hebben best goede banen. Dus ja.’ Samen liepen we naar de woonkamer. De muren waren wit en er hingen veel kleurrijke schilderijen. Boven de lange bank hing een schilderij met allemaal verf spetters in verschillende kleuren en in de keuken naast de koelkast hing een schilderij met gele zonnebloemen. Jack zag me naar de schilderijen kijken en zei: ‘Mijn moeder schildert vaak in haar vrije tijd. Dit is het resultaat.’

‘Ik vind ze mooi.’ Zei ik. Jack glimlachte. ‘Ach iedereen heeft zijn eigen menig.’ Hij liep naar de keuken. ‘Wil je misschien wat drinken?’ Ik knikte. Hij schonk twee glazen cola in en zei: ‘Zullen we de film kijken op mijn kamer.’ Ik stemde met zijn idee in en liep achter hem aan de trap op. Zijn kamer was (zoals ik al had verwacht) groot. Net als zijn plasmascherm die aan de muur hing. De muren waren lichtblauw en er waren hoge ramen met daarachter een balkon die uit keek op de achtertuin. We namen plaats op de witte loungebank met een bescheiden afstand tussen ons in. Ik nipte aan mijn cola terwijl Jack de dvd in de dvd speler deed en de tv aan deed. ‘Welke film gaan we kijken.’ Jack hield het hoesje van de dvd onhoog en kwam naast me zitten. Gillende sirenes. Stond er in bloedrode letters op de voorkant. Met daaronder een bleek gezicht met holle ogen en een eng grijzende mond. Geweldig een horrorfilm. Ik rilde. Ik was bang voor horror films en vermeed dus alle film met het woord horror ernin verwerkt. De angst kwam doordat ik op mijn elfde samen met Emma een horror dvd had gevonden. Mijn ouders hadden me verboden hem te zien omdat ze wisten dat ik daarna slapeloze nachten zou hebben en voor altijd bang zou blijven. Maar natuurlijk had ik niet geluisterd en had hem bekeken en daardoor was ik tot op de dag van vandaag bang voor horrorfilms. ‘Het is echt een goede film.’ Vertelde Jack terwijl er beeld kwam op de tv. Terwijl de ondertiteling over het scherm rolde en een paar mensen door een psychopaat in een zwarte mantel werden meegenomen en vermoord pakte Jack mijn hand. Ik draaide mijn hoofd even van de tv af en glimlachte naar Jack. Hij glimlachte terug. Ik staarde hem even aan maar gilde toen iemand op het scherm een luide gil slaakte. Jack begon te lachen. Hij sloeg zijn arm om me heen en drukte me tegen zich aan. Hij voelde warm en ik voelde me veilig in zijn sterke armen. Zijn hand lag op mijn heup. Zo zaten we een tijdje totdat ik voelde hoe hij naar me staarde met zijn prachtige bruine ogen. Ik keek op en staarde hem terug. ‘Wat?’ vroeg ik. Jack glimlachte. ‘Je bent mooi.’ En toen voordat ik er erg in had zat zijn tong in mijn mond. Hij zoende me en ik zoende hem terug. Zijn hand ging van mijn heup omhoog en ik ging met mijn hand door zijn haar terwijl vechtgeluiden van hulpeloze mensen op de achtergrond klonken. Toen ging zijn hand omhoog. Naar mijn borsten. Ik deinsde geschrokken achteruit. Jack keek me schuldig aan. ‘Ik heb eigenlijk wel zin in popcorn.’ Zei ik. Hopend dit alles wat minder gênant te maken. ‘Heb je dat misschien.’ Jack leek even van zijn stuk gebracht en knikte toen. ‘Ik zal het even halen.’ Hij zette de dvd op pauze en verliet zijn kamer. Ik beet op mijn lip. Misschien was het kinderachtig maar ik was gewoon nog niet klaar voor meer dan alleen zoenen. En dat moest hij maar aanvaarden. Misschien kwam het er nog wel een keer van. Later. Ik schrok toen Jack weer binnen kwam. In zijn hand hield hij een grote kom gevuld met popcorn. ‘Het is zoute popcorn. Ik hoop dat je het lekker vind.’ Ik knikte en Jack zette de dvd weer aan. Zwijgend een kauwend op onze popcorn keken we naar de film. Elke keer als er iets engs gebeurde gilde ik of kroop ik in elkaar klaar om door Jack opgevangen te worden. Hij grijnsde alleen maar als er weer iemand werd onthoofd. Ik snapte niet hoe jongens geen kik konden geven als ze horrorfilms keken. ‘Vind je de film eigenlijk wel leuk?’ vroeg Jack. ‘Ja.’ Mompelde ik. Jack grijnsde. Ik keek hem aan en onze monden waren nog maar enkele centimeters van elkaar verwijdert. Toen begon hij me weer te zoenen. Steviger deze keer. Hij trok me naar zich toe. Terwijl onze monden aan elkaar vastgeplakt leken ging Jack met zijn hand over mijn haar en naar beneden. Toen pakte hij de onder kant van mijn shirt vast en probeerde hem over mijn hoofd te trekken. ‘Wat doe je?’ zei ik geschrokken en ik sloeg zijn hand van me af. Snel deed ik mijn shirt goed en stond op. Jack staarde me alleen maar aan. ‘Ik moet trouwens maar eens gaan. Het is al laat.’ Jack stond op. ‘Dat is jammer.’ Hij grijnsde nogmaals en ik rilde. Snel liep ik de trap op en zei hem gedag. Geen kus of knuffel. In mijn auto was het warm. Ik nam plaats op de bestuurdersstoel en zuchtte diep. Ik zette de motor aan en reed weg. Ik was er wel klaar mee.

 

Thuis zag ik dat Harry me had geprobeerd te bellen. Normaal gesproken hield ik mezelf altijd voor dat als iemand je echt nodig had vanzelf wel weer een keer terugbelde. Maar ik was benieuwt waarom Harry me had gebeld. Dus toetste ik zijn nummer in en luisterde naar de pieptoon. Na een paar seconde nam Harry op. ‘Heb je mijn briefje niet gezien?’ vroeg hij meteen toen hij opnam. En toen schoot het me te binnen dat hij me die dag daarvoor had gevraag afgesproken. ‘Het spijt me ik ben het vergeten doordat ik naar Jack was.’ verschuldigde ik me en meteen sloeg ik mijn hand voor mijn mond omdat ik plots realiseerde dat ik dat beter niet had kunnen zeggen. ‘Hoezo was je bij Jack?’ Ik draaide rondjes op mijn bureau stoel en haalde mijn schouders op. ‘Geen idee hij had me uitgenodigd.’ Ik hoorde Harry een zucht slaken. ‘Waarom doe je nou zo. Waarom heb je zo de pest aan hem. Je kent hem niet eens.’ Harry zuchtte weer. Zijn gezucht begon me nu echt te irriteren. ‘Ik denk gewoon niet dat hij de goede jongen voor je is.’ Antwoordde Harry. ‘Je kent hem niet eens.’ Herhaalde ik maar deze keer verhief ik mijn stem. Aan de andere kant bleef het stil. Een lange ongemakkelijke stilte die ik opvulde door te zeggen: ‘Heb je nog iets te zeggen of kan ik ophangen.’

‘Elena, ik wil niet weer in ruzie uit elkaar gaan.’

‘Begin er dan niet aan. Start niet iets wat je eindigen.’ Ik stond op van mijn stoel en begon door de kamer te lopen. Ik liep naar mijn raam en staarde uit het raam terwijl ik naar de stilte aan de andere kant van de lijn luisterde. ‘Het spijt me oké. Ik wil gewoon niet dat we ruzie hebben.’

‘Jammer voor jou dat we dat dan wel hebben.’ Riep ik en toen hing ik op. Ik kneep in mijn telefoon en beet op mijn lip. Natuurlijk wou ik ook geen ruzie met Harry maar soms was hij zo irritant dat ik niet anders kon.