angel // yoonmin

one

diğer ficlerden gelip, angel'a da şans vermek isteyenler için bir uyarı. 14 yaşındayken yazdığım bir kurgu ve dili, olay akışı çok çok acemi. hayal kırıklığına uğramamanız için belirtmek istedim. sadece eski okuyucular sevdiği için yayımda tutuyorum.

Başını omzuma gömmüştün, derin derin soluklanıyor ve bana cenneti bahşediyordun. Gözlerimi kapatmış, sızlayan kalçamı görmezden gelip, seni mutlu ettiğimi düşünüp mutlu oluyordum. Yanaklarım her seferinde olduğu gibi cayır cayır yanıyordu. Bunu her hafta yapıyorduk Yoongi. Ve ben her seferinde sanki ilkmiş gibi utanıyordum. Başını çıplak omzumdan kaldırdın ve gözlerim kapalı olmasına rağmen bana baktığını hissettim.

"Öyle güzelsin ki."

Kalbim göğsümü acıtmaya başlarken titrekçe nefesimi verdim. Benim güzel olduğumu düşünüyordun. Sırf sen böyle düşünüyorsun diye o an gerçekten güzeldim sanki.

"Yine kızarmışsın."

Hafifçe gülüp soğuk ellerini yanaklarıma koyup biraz olsun kızarıklığı azaltmaya çalıştın ama sen böyle yapınca daha da kızardım. Tekrar hafifçe güldün ve ellerimi avuçlarının arasına aldın. Nihayet gözlerimi açıp gözlerine baktım. Sırf bu tebessümü görmek için, her hafta cumartesi sabahı uyandığımda yürüyemiyordum. Ama sorsan zerre kadar pişman değildim. Bu seni mutlu ediyordu. Ben, Park Jimin. Seni mutlu ediyordum.

"Yoongi"

Birden bire söyledim. Merakla bana baktın.

"Bir şey mi oldu?"

Olmuş muydu? Olduysa bile beni ilgilendirir miydi?

"Yoona...Onunla sevgili misiniz?"

Yüzünde bana bakarken bulundurduğun tebessüm kaybolmuştu. Avuçlarının arasındaki minik ellerime baktın.

"Hayır Jimin. Yalnızca benden hoşlandığını söyledi, ben de ona karşı bir şeyler hissetmediğimi. Sonra benden rica etti ve bende onu kırmadım, gidip kahve içtik. Hepsi bu."

Dudağımı ısırdım.

"Kızdın mı?"

"Neden kızayım ki?"

"Bilirsin ben sadece yattığı-"

"Kendini böyle mi hissediyorsun?"

Sertçe sordun, kızmıştın işte. Ben, Park Jimin. Yine seni mutlu edememiştim.

"Ben...Fazlası mıyım?"

Korkakça sordum. Yatak arkadaşın olmak bile benim için mucize gibiydi.

"Kendini küçümseme Jimin."

Yataktan kalktım ve küçük ellerim yatağa düştü. Başımı eğip beyaz çarşafı iyice yukarı çektim. Sen olmayınca hep üşüyordum. Komikti ama... Senin soğuk ellerin dokunduğu her yeri yakıyordu vücudumda. Yerden siyah boxerını alıp üstüne geçirdin. Gözlerimi bedeninden kaçırıp kendimi ağlamamak için sıktım. Ama yanağıma doğru süzülen yaş, yine iradesiz olduğumu kanıtlıyordu. Seslice nefes verdiğini duydum. ,

"Ağlama."

Ağlamam daha da sıklaştı.

"Meleğim...Üzgünüm."

Hıçkırığımı bastırmak için elimi ağzıma götürdüm.

"B-bana meleğim diyorsun! Bu beni öldürür, yapma."

Yanıma oturdun. Elime uzandın ama geri çektim.

"Bana umut verme Min Yoongi. İnan yüzüme bakmasan daha az canım yanar."

"Ah Jimin. Öyle zorsun ki."

Turuncu saçlarımı okşadın ve son olarak tişörtünü alıp giyindin.

"Saat 10'a geliyor. Birazdan annen gelir. Duş al ve giyin."

Başımı sallayıp onayladım.

"Yarın boş musun?"

Şaşkınca sana baktım. Biz cuma günü dışında buluşmazdık ki.

"Fizik öğretmeni konuşurken duydum, yarın öğleden sonra boşum sana fizik çalıştırabilirim."

"O-olur."

"Tamam. 1'de."

"Burada?"

Sorarcasına kaşlarımı kaldırdım.

"Bana uygun, yarın görüşürüz."

Eğilip saçlarıma bir öpücük kondurdun. Kalbim yerinde değildi.

"G-görüşürüz."

Aptalca arkandan bakakaldım. Çıktığına dair kapı sesini duymama rağmen yerimden kıpırdamadım. Birkaç dakika sonra kapı sesi tekrar duyuldu.

"Jimin!"

Annemin sesiyle zıpladım ve çarşafları elime aldım. Kirli çarşafları annem görseydi her şeyi anlardı.

"Banyoya gidiyorum anne!"

Yataktan kalktım ve odamdaki banyoya gitmek üzere pencerenin önünden geçerken nedensizce dışarı doğru baktım. Sokakta öylece dikilip benim pencereme bakıyordun ve beni görünce hafifçe tebessüm edip yürümeye başladın. Kalbim boğazımda atarken banyoya koştum, suyun altına girdim. Kalçam çok acıyordu ve kalbim de çok hızlı atıyordu. Bana ne yapıyordun Yoongi? Neden kalçamın ve kalbimin acımasının sebebinin sen olduğunu hatırlayınca acımı unutuyordum? Neden bu acılar diğer günler olmadığı zaman berbat hissediyordum? Sen, benim gibi bir çocuğa neden umut veriyordun?

Neden Yoongi?

Neden canımın yanacağını bile bile sana bağlanmama izin verdin?