The Hell Angels{Completed}

Chapter 33:Please

[Kira's pov]

Nagising ako sa di familiar na lugar..Nang inilibot ko ang mga mata ko ay nakita ko si Zoho sa tabi ko naka duk-duk yung ulo niya at hawak niya ang kamay ko..Agad ko namang binawi ang kamay ko sa kaniya ng dahan-dahan para hndi niya ako mapansin..

Tumayo din ako nang dahan-dahan at iniligpit ang mga gamit kung nasa side table,pag tingin ko sa phone ko ay natadtad namn ako ng txt at missed calls galing kina Chill..Nung tatayo na sana ako ay bilgang nanlabo ang paningin ko kaya pabgsak akong napa-upo ulit..

Dahilan din yun upang magising si Zoho at inalalayan ako...Pero imbis na mag pasalamt ay agad kung iniwakli ang kamay niya...

"Hey..Slow down..Hindi ka pa magaling"-sabi niya sa akin

Pero di ko siya pinansin at pinilit ang sarili kung mkatayo kahit ang hirap kasi masiyadong masakit ang ulo ko at nanlalabo na rin ang paningin ko..

"Tssk..Sabing dahan-dahan lang kasi di ka pa magaling..Bat ba kasi ang dami mong pasa?"-irita niyang sabi sa akin

"Shut up"-tanging sagot ko lang

"Di na sana kayo sumali dun sa gang war..Tingnan mo ang nangyari sayo"-suway niya ulit sa akin..

"Dont pretend that you care"-sabi ko sa kaniya

Tinignan niya nmn ako na parang nag sisi siya sa lahat ng ginawa niya..Pero hndi ako nag padala at ibinaling sa ibang drection ang paningin ko para di na tumulo ang luha sa mga mata ko...

"I cared about you..Okay?So please let me help you"-sabi niya sa akin

"I dont need your help"-matigas ko na tanong sa kaniya

"Okay..I'm sorry for all the pain i've cause you but..Please I'm begging you...Let me help you"-sabi niya at hinawakan ang kamay ko

Magsasalita pa sana ako kaso lang biglang sumakit ang ulo ko at nanlabo ang paningin ko..Then it all went black........

[Ivy's pov]

Nag lalkd lang ako dito sa hallwa ng campus papuntang parking lot..Kasi uwian na at ang sakit pa ng katawan ko ngayon..si Chill ay pumunta sa hospital para dalawin si Rex kasi nga nadaplisan yun ng dagger..Bweset nmn kasi na lalaki yun ehh..

May biglang tumawag sa akin kaya lumingon ako..Nung makita ko ang taong yun ay nawala ang lahat ng emosyon ko at ang tanging natira ay sakit na bingay nya..Bakit pa kasi ang tanga ko at naniwala ako sa lalaking toh ehh...Baxta tinignan ko na lang siya ng 'what look'..

"Can we talk?"-tanong niya

"we are already talking"-pilosopong sagot ko pero imbis na mainis siya ay nakita ko pa ang bahagyang ngiti sa labi niya

"Ivy please let me explain"-sabi niya

"I'm listening"-sabi ko

"Hindi ako pumayag sa plano nilang yun..Kahit kailan di ako pumayag dun..Pero wala akong magawa ehh kasi pursigido silang pag higantihan kayo..Pero kahit ganum wala sa plano namin ang mapalapit ng husto sa inyo at madevelop ang nararamdaman namin"-mahabang sabi niya

"Akala ko ba kaibigan mo sila?Bakit parang nilalag-lag mo sila?"-tanong ko

"Kaibigan ko nga sila,kaya ko nga to sinasabi sayo ehh...Kasi kahit kailan I never pretend on anything..Nag bago na din nmn sila ehh..Kahit di nila sabihin sa akin,alam ko na nag bago na sila...Minahal na nila ang mga kaibigan mo..At ganun din ako"-sabi niya sa akin kaya napatingin ako ng deretso sa mata niya

"So?Kung nag bago sila?Mawawala na ba ang lahat ng sakit na nararamadamn namin?"-sarcastic na sabi ko

" I'm really really sorry for all we have done....I know it's not easy to belive or to forgive us..But please try.."-sabi niya at kita parin sa mata niya na totoo yun

"What do  you think?Sa pag sososrry mo mababago na ang lahat?Mawawala na ang sakit?Sorry din pero mahirap yang sinasabi mo,kasi di lang nmn ako ang nasaktan ehh..Pati ang pangalawang pamilya ko sinaktan niyo"-sabi ko at bigla na lang nag silaglagan ang mga luha sa mga mata ko

"That's why I'm asking you to try"-sabi niya sa akin 

"Hindi mahirap mag patawad,ang mahirap eh yung kalimutan ang lahat ng sakit at ang tiwalang biglang nbasag at nawala ng dahil sa pag kakamali"-sabi ko sa kaniya

"I know...I know...But I won't never ever stop to beg of your forgiveness..."-sabi niya

"Bakit ba kasi di ka na lang umalis at layuan ako?Mahirap bang gawin yun?"-sabi ko sa kaniya haang nag silaglagan ang mga luha sa mata ko

"Pwde ko yung gawin,pero mahirap dahil ikaw ang lalayuan ko..Mahirap dahil importante ka sakin at NAPAKA HIRAP DAHIL MAHAL NA KITA!!!"-sabi niya sa akin tiyaka niya ako niyakap

Itinulak ko siya at pinahiran ang luha sa mga mata ko pero kahit anong gawin kung pag punas nito di parin ito tumitigil sa pag lag-lag...Tinalikuran ko siya at umalis na lang ng tuluyan..

[Emerald's pov]

Nandito lang ako sa garden ng campus..Wala lang gusto ko lang mapag-isa at makapag isip..Tinatamad rin akong umuwi ngayon..Hbang ako si timang dito ay may biglang batang elementary student ang lumapit sa akin..

May dala siyang Isang tangkay ng pulang rosas at isang letter..Tapos na ang valentines ahh..Bat parang my manliligaw ata sa akin?Kinurot ko ang matabang psingi niya

"Hai little boy..Pra sakin yan?"-tanong ko

"Yes po ate ganda"-sagot niya at ngumiti

"Kanino galing?"-tanong ko

"Di ko po alam ate ganda ehh"-sabi niya

"Okay..Thankyou"-sabi ko tapos umalis nmn siya

Inamoy ko ang rosas na yun..Nung pagkatapos kung amoyin ay binuklat ko na agad ang letter..

'Dear Emerald

                            First of all,sorry for causing much pain,didn't mean to make you cry...I know what your thinking,i said i didn't mean pero we plan to hurt you all..Sorry sa lahat hndi ko nmn alam na masasaktan nga kayo na sobra ng dahil sa isang katulad ko na gagu...Sorry talaga ha,alam mo bang minahal na kita...Oo..Alam kung mahirap paniwalaan dahil nga diba sinaktan namin kayo on purpose...Pero kahit ganun di nmn pinlano na mahalin kayo...Ang gagu ko siguro ngayon sa tingin mo dahil sinaktan ko ang babaeng mahal ko...Siguro nga gagu ako..Pero okay lang atleast ngayon na realize ko na kung ganu ka kaimportante sa buhay ko..Mahal na mahal na kita...At sorry din kasi inahal na kita kaya ang hirap ngayong mahalin ka...Sana nmn mapatawad mo ako,don't worry mag hihintay ako sa panahon na yun..Miss na miss na rin kita...

                                                                                                                     

Love Nathan'

Hindi ko alam kung bakit pero bigla akong nakaramdam ng tuwa dahil sa nabasa ko....Mahal niya ako..Ganun din nmn ako ehh..Mahal ko na siya pero masakit pa ang masyadong pang malalim ang sugat sa puso ko dahil sa kaniya...Kaya hndi muna ngayon...Siguro mapapatawad ko siya pero hndi pa siguro ngayn..