[ON-GOING] Tatay Na Si Oh Sehun

Ikawalong Kabanata

First day na first day ni Andy ay agad ko ring nabigo ang pangako ko sa kanya na hihintayin ko siya sa labas ng homeroom nila hanggang matapos ang klase. Bigla kasing nagkaroon ng aberya sa shop sa Ayala kaya napaalis ako ng wala sa oras. Mabuti nalang at papunta si Baekhyun hyung sa school ni Andy para dumalaw kaya naiwan ko ang anak ko sa kanya.

Nakaupo ako rito sa sofa namin habang tahimik na hinihintay ang pagdating nila Chanyeol hyung. Nag-offer kasi siya na sunduin si Baekhyun hyung at Andy kaya pinili ko nalang na magpahinga. Medyo napagod din kasi ako dahil ako mismo ang nagkumpuni ng nasirang machine sa shop sa Ayala. Kahit na pwede naman akong tumawag ng mag-aayos ng sira, minabuti ko ng ayusin mag-isa. Matipid kasi talaga akong tao.

Hindi ko namalayan na naidlip na ako dahil sa tagal ng pagdating nila hyung. Naalimpungatan nalang ako nang padaan na si Andy sa harapan ko. Parang iniiwasan niya pang gumawa ng kung anong ingay dahil nakatakip ang bibig nito at kulang nalang ay hindi na ilapat ang sapatos sa tiles para hindi gumawa ng ingay. Malapit na sana siyang makalagpas sa sofa na inuupuan ko nang bigla kong hatakin iyong bag niya dahilan para mapabalik siya sa dinaanan niya.

"Hindi ka man lang magpapakita sa akin?" May halong pagtatampo na tanong ko. Namiss ko kaya si Sehun liit!

"Ay!" Bumungisngis siya. Pero mukhang kinakabahan na ewan. "H-hello po, Daddy!" Hinalikan niya ako sa pisngi at akmang aalis na naman pero hinatak ko siya pabalik. "Daddy, magbibihis na po ako."

Hindi ko pinansin iyong sinabi niya dahil pumukaw ng atensiyon ko iyong maliit na pasa malapit sa gilid ng labi niya. "Ano iyan?" Turo ko doon.

"H-huh?! Chocolate po! Opo chocolate! Hehehe! Nilibre po kasi kami ni Chanyeol hyung ng ice cream diba po, Baekhyun hyung?" Ng lingunin ko si hyung, hindi rin maipinta iyong mukha niya. Tsk.

Pinindot ko ng madiin iyong sinasabi niyang chocolate at mabilis naman siyang napaaray at napangiwi sa sakit. "Chocolate pala, ha?"

"Maknae. . ."

"Bakit ka may pasa, Louie?" Agad na mas sumama iyong mukha ni Andy. Bibihira ko lang siyang tinatawag na Louie at alam niyang malilintikan siya sa akin kapag ginamit ko na iyon. "Umalis ka ng bahay na ito na walang kagalos-kagalos pero bumalik ka na may pasa sa mukha? Sumagot ka."

Hindi pa nagsisimulang bumuka iyong bibig ni Andy pero bumuhos na iyong mga luha niya. Sa sobrang tindi ng pag-iyak niya, halos hindi na siya makahinga at humihikbi na. Hindi ko naman siya pinansin. Hinayaan ko lang siya sa gano'ng estado pero biglang pumasok si Chanyeol hyung ng bahay at inamo si Andy. Dinala niya ito sa swimming pool habang si Baekhyun hyung naman ay tumabi sakin sa sofa.

"Maknae. . ." Pagtawag niya. Nanatili akong tahimik at naghihintay sa paliwanag kung bakit may pasa sa mukha iyong magaling kong anak. "Si Andy kasi nakipagsuntukan sa school kanina. Pero hindi naman siya iyong nagsimula eh! May kaklase kasi siyang inaasar si Aioffe kanina kaya ginantihan niya. Alam mo naman, mga bata. Parehas naman silang may pasa kung iyon ang inaakala mo. Hindi lang naman si Andy iyong napuruhanㅡ"

"ㅡhindi iyon ang iniisip ko," matigas kong sabi at biglang napatikom ng bibig si Baekhyun hyung. "Wala akong pakielam kung napuruhan ba ni Andy iyong kaklase niya. Ang akin lang, hindi ko pinalaki si Andy na ganyan kaya hindi ko matanggap kung bakit nakipagbasag-ulo iyon kanina sa school. At to think na first day niya palang sa school ngayong araw," naiiling na sabi ko.

"Wala namang mali sa pagpapalaki mo sa anak mo, eh. Bata pa naman si Andy. There will always be room for mistakes and new learnings. Hindi maiiwasan sa mga bata na magkasakitan. Sana 'wag kang magalit sa anak mo. Nakita mo ba iyong mukha niya kanina? Takot na takot na naman sayo iyong anak mo."