Teenmom Life ✘ Deel 3

21.

Pov Jordan.

"Weet je het zeker dat je je goed voelt? Je ziet nog wat bleekjes." Zegt Liz bezorgd en ze legt haar hand op mijn voorhoofd.

"Ja ik voel me prima nu." Zeg ik zacht. Ik voel me nog wat suf, omdat ik net was flauw gevallen, maar ik ben al iets langer dan een half uurtje bij en zometeen komen pap, mam en waarschijnlijk Tyler ook langs. Ik schrik en schiet rechtop.

"Wat is er liefje?" Vraagt Liz geschrokken.

"Tyler! Hij is niet eens mijn volle broer." Zeg ik en voel weer de tranen in mijn ogen prikken.

"Ach liefje.." Zegt Liz zacht en veegt onder mijn ogen als er een traan uit komt.

De bel gaat en Ashton doet de deur open. "Hey, goed dat jullie er zijn. Kom snel binnen." Zegt hij.

Ik veeg al mijn tranen weg en pak de papieren snel vast. Ik weet nog niet hoe ik het ga doen, maar ik wil alle vragen die ik heb te weten krijgen.

"Hey Jordan." Zegt mam blij en ze drukt een kus op mijn wang. "Wat is er?" Vraagt ze bezorgd als ze mijn rode ogen ziet.

"Ga maar zitten." Zeg ik met moeite. Als ik huil of heb gehuild kan ik nooit praten. Ik klap helemaal dicht.

Als iedereen zit kucht Liz even om aandacht te krijgen. Ze kijkt naar mij en knikt dan.

"Eh, ik heb jullie hier niet voor niets laten komen. Ik weet niet of papa het weet.." Zeg ik zacht en kijk pap aan.

Zijn wenkbrauwen staat fronsend.

"Ik heb toch gevraagd of ik wat wangslijmvlies van je mocht? Dat was niet voor een project voor op school.." Zeg ik.

Mam slikt hoorbaar en kijkt naar Luke. "Sorry.." Fluistert ze met moeite.

"Wat?" Vraagt pap verward.

"Het was voor een DNA test. Ik heb in mama's dagboek gelezen dat ze een keer dronken was en dat ze toen vreemd ging, maar ze weet er zelf niks meer van en Liz had het haar verteld.. Ze wist dus niet zeker of jij mijn vader bent en eh.." Zeg ik zacht.

Pap schiet een blik naar mam en daarna weer naar mij. "En? Wat kwam er uit die DNA test?" Vraagt hij trillerig.

Ik geef hem de papieren en snik zacht. Meteen voel ik Thomas' hand over mijn rug wrijven.

"I-Ik ben niet je vader.." Zegt hij en een harde snik verlaat zijn mond. Hij slaat met zijn vuist op tafel en staat boos op. "Hoe kon je?!" Schreeuwt hij naar mam.

"Ik wist zelf niet dat ik vreemd was gegaan.." Zegt ze zacht en bang.

"Je had het me kunnen vertellen toen je het wist! Nu is het f*cking bijna achttien jaar later en ik kom er nu pas achter! Ik snap niet dat je dit verborgen kon houden! Je bent een slet! Een grote slet ben je!" Schreeuwt hij boos. Hij loopt stampend het huis uit en gooit de deur achter zich dicht.

Liz loopt naar mam toe en begint haar te troosten.

Ik sta op en loop ook naar buiten. "Pap?" Roep ik huilend.

"Hij is denk ik al weg.." Zegt Tyler achter me. Hij loopt naar me toe en slaat zijn armen om me heen.

"Dit kan niet waar zijn.. We zijn niet een volle familie.. I-Ik weet niet wie mijn vader is.." Zeg ik huilend.

"Ssst, je bent dan niet mijn volle zus, maar zo voel je wel en dat gevoel zal altijd zo blijven." Zegt hij sussend, terwijl hij zelf ook huilt.

"Waarom huil je?" Vraag ik snikkend.

"Omdat jij huilt en daar kan ik niet tegen. Je bent mijn allerliefste en mooiste zusje. Wij zijn familie, familie voor altijd." Zegt hij zacht.

Ik sla mijn armen steviger om zijn middel. "Zou papa nog contact met me willen hebben?" Vraag ik na een tijdje.

"Ik denk het wel. Jullie dachten beide voor 17 jaar dat jullie echt familie waren. Dat gevoel dat niet meer weg gaan en als dat wel weggaat dan spoort hij niet." Mompelt hij.

"Ik hou van je.." Fluister ik.

"Ik hou ook van jou." Zegt hij zacht.