Teenmom Life ✘ Deel 3

30.

Pov Jordan.
Twee jaar later.

Ik loop met mijn bolle buik ons nieuwe huis binnen. "Thomas?" Roep ik.

"Ik ben hier." Roept hij vanaf onze woonkamer.

Ik loop de woonkamer binnen en kijk rond. "Wow!" Zeg ik verbaasd als ik alle meubels zie staan.

"Mooi hé? Het is nu helemaal af." Zegt Thomas blij en hij loopt naar me toe. Hij wrijft over mijn acht maanden zwangere buik en glimlacht naar me.

"Fijn! Nu kan ik me ook wat meer bezig houden met de bevalling die er aan zit te komen." Zeg ik glimlachend en druk een kusje op zijn lippen.

"Mama!" Gilt Jackie. Ze rent naar me toe en slaat haar armpjes rond mijn benen. "I missed you mommy."

"Ik heb jou ook gemist, liefje." Zeg ik tegen haar. Ik ga door mijn hurken en knuffel haar. Het gaat wat moeilijker met mijn dikke buik, maar het is mogelijk.

"How is the baby?" Vraagt ze.

"Het gaat goed met je broertje." Zeg ik glimlachend.

Jackie trekt mijn shirtje omhoog en legt haar kleine handjes op mijn grote buik. "It's so big!" Zegt ze giechelend.

Ik begin te lachen.

"Noem je mama nou gewoon dik?" Vraagt Thomas lachend.

"Nee papa! Haar buik is dik!" Zegt ze lachend en ze springt op en neer.

"Ze zit echt al de hele dag vol energie." Zegt Thomas zuchtend.

"Ahw, maar nu ben ik er dus je kunt rustig op de bank gaan liggen." Zeg ik en sta moeizaam weer op door mijn dikke buik. Zo'n dikke buik had ik bij mijn vorige zwangerschap niet.

"Nee dat hoeft niet. Jij mag wel gaan zitten, je bent vast moe." Zegt hij lief.

Ik trek mijn shirt naar beneden en glimlach kleintjes naar hem. "Ik heb alleen maar gezeten en gekletst met mijn moeder." Zeg ik.

"Nou en, je bent zwanger. Je hebt rust nodig." Zegt hij en hij zet me op de bank.

Ik zucht diep en wrijf over mijn buik. Ik kan amper rechtop zitten en mijn rug doet pijn. Ik voel me als een aangespoelde walvis. "Jij hebt ook rust nodig. Je bent al zoveel bezig geweest met het huis.." Zeg ik. Ik kreun als Jackie op de bank springt. "Jackie, niet met je schoenen op de bank en al helemaal niet springen!"

Thomas tilt haar van de bank af en trekt haar schoentjes uit.

Jackie rent naar me toe en kruipt op mijn schoot. "Ik wil knuffelen, maar je buik zit in de weg." Zegt ze zacht.

Ik glimlach kleintjes. Ik weet dat ze van knuffelen houdt en nu gaat dat helemaal niet. "Over ongeveer één maandje is dat vast wel weg." Zeg ik en haal mijn handen door haar licht bruine haren.

Thomas komt naast me zitten en legt zijn arm rond mijn schouder. Zijn andere hand legt hij op mijn buik.

Jackie rent naar haar speelhoekje en begint vrolijk te spelen.

"Wie had het ooit gedacht? Wij tweeën op ons 19e en 20ste in ons huis en dat er nu een tweede kindje op komst is." Zeg ik glimlachend en voel de tranen opkomen.

"Ik had het nooit gedacht, maar ik vind het zo leuk dat er een tweede komt en al helemaal dat het een jongetje wordt." Zegt hij blij.

"Sorry, kut hormonen." Zeg ik als de tranen over mijn wangen rollen. Ik til mijn shirtje omhoog en kijk snikkend naar mijn buik die soms heen en weer beweegt door de schopjes van onze baby.

De baby is gepland. We wilden heel graag samen wonen en nog een kindje erbij. Het leek ons niet handig als we nog langer wilde wachten, want we vonden het niet leuk als er te veel leeftijdsverschil tussen Jackie en haar zusje of broertje zat.

"Het is oké." Zegt Thomas glimlachend en hij veegt mijn tranen weg. "Je buik staat echt op knappen volgens mij."

"Inderdaad.. ik voel me ook een aangespoelde walvis." Zeg ik lachend en hik nog wat na van het huilen.

"Binnenkort niet meer." Zegt hij.

"Het kan nog twee of zes weken duren, dat verschil is té groot." Mompel ik.

"Ik heb het gevoel dat deze baby eerder komt dan Jackie." Zegt hij.

Ik knik en ga tegen hem aanliggen. Ik sluit mijn ogen en geniet van zijn vingers die door mijn haren wrijven. Ik voel mezelf glimlachend en genietend in slaap vallen. Mijn leven is tot nu toe perfect, ik kan me geen ander leven meer voorstellen dan dit. Ik hou van het leven en dat is wel eens anders geweest..

THE END.