Enes Batur Ve Ben ♡

9 - Benden Uzak Dur !

Enes'in dudakları hala dudaklarımdaydı. Neden böyle bir şey yaptığına anlam veremezken bir yanım, bir yanımda anın tadını çıkartıyordu. Dudaklarını her hareket ettirdiğinde içimde anlam veremediğim bir his oluşuyordu. Birkaç saniye daha böyle kaldıktan sonra kendini geri çekti. Şaşkın bir yüz ifadesiyle Enes'e bakmaya başladığımda Enes elimi tuttu ve beni kendisi ile beraber sınıftan çıkardı. Gene her zaman olduğu gibi beni boş bir sınıfa kendisi ile beraber soktu. Sınıfa girdiğimizde ilk önce Enes'in konuşmasını bekledim. Çünkü o anda bana mantıklı gelen tek şey buydu. Belkide şimdi söyleyecekleri bizi etkileyebilecek şeyler olabilirdi. Enes eliyle ensesini ovduktan sonra elleri ile iki yanda sallanan kollarımı kavradı. Ağazım aralıklı Enes'in konuşmasını bekliyordum.

"Ben...ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Özür dilesem pişman değilim. Dilemesem sen benden soğuyacaksın gibi hissediyorum ve korkuyorum.  Az önce olanları tamamamen iç güdüsel olarak yaptım. Yani demek istediğim...bilmiyorum. Gerçekten şuan ne diyeceğim konusunda hiç bir fikrim yok."

"Beni öptün."

"Ve pişman değilim."

"Neden Enes? Neden öptün beni?"

Diye bağırdım şok etkisiyle.

"Dediğim gibi içimden biranda seni öpmek geldi ve bende bu duyguya karşı koyamadım."

"Enes..."

"Elif ben galiba senden hoşlanıyor olabilirim."

"Galiba?"

"Yani hoşlanıyor olmaktan korkuyorum."

"Neden?"

"Sen benden hoşlanmıyorsan diye."

"Enes belkide bu konuşmayı yapmamın zamanı gelmiştir."

Kolumdaki ellerini itip oturması için işaret yaptım. Enes beni dinleyip oturduğunda bende önündeki sıraya oturdum ve konuşmaya başladım.

"Enes sana bu söylediklerimi bir daha söylemeyeceğim. Belkide bu konuşmadan sonra her şey çok farklı olacak. Belkide her şey bitecek bilemiyorum. Enes ben ölüyorum. Senin için her gün boş hayaller kuruyorum ve artık bu boş hayallerden yoruldum. Bana bir şey söyle. Bana öyle bir şey söyle ki ya ben bu hayelleri kurmaktan vazgeçeyim yada devam edeyim. Sesini duymadığım, sana dokumadığım günlerde her zerrene muhtaç kalıyorum. Senin için ölüyorum ve sen şimdi bunları biliyorsun. Ben artık keşke demekten çok yoruldum. Keşkelerimin yerini almanı çok istiyorum. Umarım beni anlıyorsundur. Bu konuşmayı bir daha yapacağımı sanmıyorum. Şimdi seni dinliyorum."

"Bana bunları hissedebileceğini hiç düşünmemiştim. Bunları senden duymak beni hem şaşırttı hem sevindirdi aslında. Sadece sana şunaları diyebilirim. Bende sana karşı boş değilim."

"Sadece bu kadar mı ? Bende sana karşı boş değilim mi!? Enes sen benimle dalgamı geçiyorsun ?"

"Ben...ben bu kadar yoğun duygular hissetmiyorum sana karşı."

"O zaman beni neden öptün?"

"Öptüm işte."

"Bu kadar basit mi ya ? Öptüm işte!"

"Elif üzgünüm."

"Asıl ben üzgünüm. Sana içimi açtım."

Oturduğum yerden kalkınca Enes bileğimden tuttu. Bileğimi ondan sertçe çekip içimi acıtan o cümleyi söyledim.