Enes Batur Ve Ben ♡

17 - Çizgi

3.Şahıs

Selen'in kalbi duralı birkaç dakika olmuştu. Doktorlar Selen'i hayata döndörmeye çabalarlarken Enes ve Baturay büyük bir umutla Selen'in hayata geri dönmesini umut ediyordu. Doktorlar kalp masajını bırakıp defiletörü ellerine aldıklatında Baturay'ın içinde bir şeyler acıyordu. Sanki Selen hiç uyanmayacak ve Elif hapise girecek gibi bir histi bu. Baturay'ın gözünden bir damla yaş aktığında Selen'in kalbine ikinci kez elektrik vermişlerdi. Selen'in kalbine verilen her şok ile Baturay'ın umutları da git gide azalıyordu. Doktor son demlerini çabalarlarken Selen'i hayata getiren o aşağı yukarı inen çizgiler belirdi ekranda. Selen hayata dönmüştü ama kalp atışları çok zayıftı. Doktor hemşireye bir şeyler fısıldayıp odadan çıktığında Enes ve Baturay doktorun başına üşüştüler. Doktor onlara artık her şeyin Selen'in elinde olabileceğini söylediğinde ikisininde elinden sadece dua etmek gelecekti..

Selen'in İçi

Bir tarafım beyaz diğer tarafım karanlıktı. Beyaza baktığımda Enes'i görüyordum. Asla benim olmayacak birini. Benim olması için her mücadeleyi verebilirdim oysaki.. Siyah tarafa baktığımda ise *Elif'in şeytani bir gülümsemesiyle bana gel işareti yaptığını görmüştüm. Bir yanımda sevdiğim ve seveceğim bir bey diğer yanımda tekrar tekrar öldürmek isteğeceğim birisi. Ya Enes'e gidip savaşmalıydım yada *Elif'i seçip ona inanılmaz acılar çektirmeliydim. Üzerinde yürüdüğüm ince çizgi üzerinde tekrar tekrar ölçüyordum düşüncelerimi. Enes'i bırakamazdım hele ki o küçük şeytana ! Beyazlığa baktığımda Enes'in cama kafasını koyup bedenime baktığını gördüm. Enes'i bırakamazdım. Beyaz tarafa adım atıcağım zaman omzuma bir el hissettim. Kafamı ele çevirdiğimde siyah ve uzun tırnaklı bir şey gördüm. Tereddüt etmeden beyaz tarafa adımımı attım ve gerçek dünyaya gözlerimi açtım...

Baturay'dan 🌸

Selen gözlerini tam bir hafta sonra açmıştı. Bu bir hafta boyunca Enes sadece Selen'in olduğu koridorda takılmıştı ama ben...ben bu bir hafta içinde karakola gidip polislerle *Elif'i bir dakika fazla görebilmek için kavga etmiştim. Elif...korkuyordu. Bana Enes'i sorduğunda neden Enes'in onu ziyarete gelmediğini soruyorduğun da ben ona yalanlar uyduruyordum. Enes *Elif'i hiç haketmiyordu. Ona gittiğimi bildiği halde hiç bana *Elif'i sormamıştı. Enes'te çok yıpranmıştı. Mervan, Selen, *Elif... o da haklıydı. Hangi birine kafa yoracaktı. Bide Mami var tabi.. etrafta gevşek gevşek dolaşıp sinirlerimizi bozan Mami.. Selen'in uyandığını duyunca sevindiğimde gözlerimde ışıltılar çıkmıştı. Selen uyanmıştı ve Elif'in bir şansı vardı. Doktor Selen'i görebileceğimizi ama fazla yormamamız gerektiğini söylediğinde içeriye önce ben girdim. Selen beni görüce bana anlamayan ve boş gözlerle bakmaya başladı.

"Selen selam."

"Kimsin?"

''Şuan yeni uyandığın içindir belki."

"Seni tanımıyorum kimsin!"

"Baturay ben."

"Baturay mı?"

"Aynen."

"Tanımıyorum da ne vardı?"

"Ben senin arkadaşınım Selen."

"Seni tanımıyorum."

"Enes..tabi ya hemen geliyorum."

Odadan çıkıp koridordaki Enes'in koluna girdim. Enes'i çekiştirerek Selen'in odasına götürdüm. Selen bana attığı bakışlarla Enes'e de bakıyordu.