Sınıfa girdiğimde Enes hala kafasını masaya koymuş uyuyordu. Enes'in yanına gidip onun gibi kafamı masaya koydum ve Enes'in yüzünü incelemeye başladım. Dudakları hafif aralıktı ve burnunda gözlüğün yapmış olduğu bir iz vardı. Bunlar haricinde kirpik...
Dakikalardır sırtımı duvara yaslamış boşboş etrafa bakıyordum. Enes İsmet ile bir şeyler fısıldaşıyorken ben âdetakitlenmiştim.
- flashback -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aklımda sadece o an ve o anın tekrarı dönüp duruyordu. Hatta o kadar dalmışım ki yanıma oturup beni kolları arasına alan Enes'i bile geç farketmiştim.
"ELİF !"
Kafamı kaldırmadan mermeri inceliyordum. Bana seslenen ses önüme çekip yüzümü elleri arasına aldığında boş bakışlarla karşıma baktım. Sina gelmişti.
"Si..Sina ?"
Diyip tekrar ağlamaya başladım.
"BUNU SANA HANGİ YAVŞAK YAPTI LAN ! SENIKIM BU HALE GETİRDİ ! HESAP VERECEK !"
"Sina, bu konuyu seninle daha sonra konuşuruz ama Elif şuan şokta."
"Ben..çok üzgünüm."
"Kıyamam lan ben sana."
Beni kendine çekip sarıldığında kafamı boynuna gömüp gözlerimi kapttım. Birazda olsa uyumak ve olanları unutmak istiyordum. Sina elini kafama koyup yavaşca saçımı sevmeye başladığında dudaklarımdan bir hıçkırık çıktı.
"Onu daha önce böyle görmedim ben hiç."
"Bende."
"Selen olayındaki gibi."
"Selen ?"
"Sina bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama sakin olmalısın."
"Konu Elif'se sakin olmam ben."
"Bak Sina...Elif yeni nezaret'ten çıktı ve.."
"Nediyorsun lan sen ?! Ne nezareti !"
"Bir kızın kafasını mermerde kırdı."
"Bizim E..Elif mi ? Şuan kollarımda uyuyan kız mı ? Benim minik pırlantam mı ? Nasıl lan nasıl ?"
