Enes Batur Ve Ben ♡

6 - Hoşlantı ?

Eneslerin evine geldiğimden beri odasında Enes'i bekliyordum. Bana hemen geliyorum demesinin üstünden yirmi dakika geçmişti. Onu beklerken rafları karıştırmaya başladığımda odaya girmişti.

"Raflarımı rahat bırak lütfen."

Dedi alaycı bir tavırla.

"Yirmi dakikadır seni bekliyorum Enes!"

"Üzgünüm seni belkettim ama bak şimdi buradayım."

"Beni buraya kadar getirdin, şimdi ne yapacağız?"

"Korku oyunu oynayalım mı?"

"Ciddi misin?"

"Evet. Hem kafan dağılır fena mı?"

"Sen oynarsın ben izlerim."

"Orası hiç belli olmaz."

"Enes!"

"Bakacağız. Hadi sen bugünlük benim sandalyeme otur."

"Çok naziksin sağ ol."

Enes'in sandalyesine oturduğum da oda yanıma bir sandalye çekti. O sandalyesine oturup bilgisayarda bir şeyler yaparken konuşmak için dudaklarımı araladım.

"Enes...ben bugün için çok üzgünüm. Böyle olsun istememiştim."

"Önemli değil ya boş ver. O çocuk bir daha sana asla yaklaşamayacak buna izin vermem."

"Peki."

"Sana Wick adlı bir korku oyunu açtım."

"Ne? Ba...bana mı?"

"Sen oynayacaksın ki senin kafan dağılsın."

"Sa..saçmalama ben ne anlarım oyundan?"

"Tamam bak önce ben oynayacağım sonra sen."

"Hayır be saçmalama."

Beni takmadan kameraya kafa attı.

"Hepinize tekrardan merhaba arkadaşlar. Bugün yanımda Elif var. Elif ile birlikte Wick oynuyoruz. Aslında onu tanıyorsunuz. Vloglarımdan falan da biliyorsunuzdur. O bizim yeni sınıf arkadaşımız."

"Yeni kızım evet. Bunu defalarca söylemek zorunda mısınız İso ile?"

"Evet."

Deyip güldü.

"Bu arada oyunu Elif oynuyor."

"Ne? Ya videodan önce ben oynayacağım demedin mi?"

"Önce ben sonra sen."

"Enes çok fenasın."

"Teşekkür ederim."

Elimi tutup klavyeye koyarken ben elimdeki eline bakıyordum. Eline bakmayı kesip yüzüne bakmaya başladım. Enes ona baktığımı fark edince,

"Ne bakıyon?"

Dedi ponçik bir ses tonuyla. Kendimi toparlayıp.

"N...ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalıyorum."