GERÇEK BİR SİYAH

BÖLÜM 5

Siyah ne yapıyorsun!
Ezginin sesi bir anda arkamda duyulmuştu. Bu kız buraya nasıl girdi Allah aşkına? Olduğum yerde durarak ezgi defol! diye bağırdım. Elime sardığım bezi düzeltirken muştanın metali tüylerimi diken diken etmeye yetmişti. Evet işimi sağlama almam gerekiyordu. Çünkü karşimdaki eğitim almış bir Eceydi. Onu alt etmek için garantilenmiş birşeydi. Ezgi hala arkamda olmuş olacakki ece hey böcek. Defol burdan. Seninle uğraşamam. Uğraşmam gereken başka bir böcek var. bunu derken bana bakmıştı. Pekala sonrasında da böyle bakacak mıydı yazık. Okuldan çıkıp benim çöplüğüme gelmiştim. Ecenin beni takip ettiğini adım gibi biliyordum ama bu ezgide neyin nesiydi? Sa-saçmalama ece! Hadi gel çıkalım buradan. derken bize doğru geldiğini anlamıştım. Ece ise gözlerini benden ayırmıyordu. Arkamı dönüp bize doğru gelen ezginin koluna yapışarak sürüklemeye başladım. Ardından bir sürü itiraz kelimesi duymuştum tabi. Dışarı atıp sürgülü kapıyı yüzüne kapatırken başıma aldığım darbe tahminlerimi doğru çıkarıyordu. Ya bu kız ölecekti ya da ben. Ailemden geriye ben kalmıştım. Pekala bu matematik işleminin sonucu eceyi işaret ediyordu. Bittin kızım sen!
Nefes nefese kalmıştım. Yataktan sıçrayışımla telefonumun çaldığını gördüm. Arayan Ufuktu. Şimdi Ufuk ne alakaydı? Açıp açmamakta terddüt ettim. Bana söyledikleri yüzünden özür mü dileyecekti. Hayır hayır. Kendime bir düşman daha edinmiştim. Ben düşüncelere dalmış giderken elimdeki telefon susmuştu. Rahat bir nefes soluyup bu nasıl kabus arkadaş. diyerek vücudumu yastığın yumuşaklığına bıraktım. Evet Ufuka birşey anlatmamıştım. Bu yüzden ağzına ne geldiyse yüzüme vurmuştu. Haklıydı söylediklerinde. Şimdi ise neden aradığını merak ettim. Pekala bundan sonra ne yapacaktım. İyice sıçmıştım. Hayır tamamen Sıçıp sıvamıştım. Ellerimi yüzüme çarpıp yatakta kıvrandım. Ardından doğrularak banyoya gittim. Ufukla konuşmayalı 3 gün olmuştu. Bugün pazartesi ve okula gideceğim. Oflayarak elimi yüzümü yıkarken okuldan nefret ediyorum dedim. Yüzümü kurlayıp aynaya baktım. Kaşlarım istemsizce çatılıp iki yıldır buraya gelmek için uğraşlar verdiğim okuldan nefret ediyorum demiştim. Kafamı sallayarak cümlemi düzelttim. Okuldakilerden nefret ediyorum. Bu sefer doğruyu söylemiştim. Çoraplarımı giyinip dizlerimin üzerine kadar çektim. Ardından okul gömleğimin düğmelerinide iliştirdim. Diz üstünde biten eteğimin fermuarını da çektikten sonra son olarak kravatımı da taktım. Aynaya dönüp baktığımda okula ilk defa formayla gidecektim. Kendimi biraz tuhaf hissetsemde siyah saçlarımı tarayıp belime sarkıttım. Yıllardır biriktirdiğim paraya bakmak için kutumu elime alıp yatağımın üstüne yerleştim. Eski eşyalarımı yurtta kaldığım için uzun bir süre açamamıştım. Buraya iki gün önce yerleşmiştim. Ve okul çıkışı burayı düzenlemem gerekiyordu. Kutuyu yatağın üzerine boşalttıktan sonra saymaya başladım.
855... Daha birinci deste bile bitmemişti. Ve önümde duran 6 desteye baktım. Bunun böyle olamayacağını anladığımda tüm parayı tekrar kutuya koyarak onuda çantma tıktım. Mutfağa giderek kendime annemin o harika domates ekmeğini yaptım. Çantamı sırtıma vurarak deponun sürgüsünü çektim. Burayı eski depomdan daha güzel yapacağıma yemin etmiştim. Domates ekmeğimi yerken bir yandan telefonumda geziniyordum. Bir anda gelen mesaj sesiyle irkildim. Gönderen Ufuktu.
Mesaj açılıyor..
Siyah. Bak söylediklerim için üzgünüm. Sadece egemenin dolduruşuna gelmiştim. Lütfen beni affet. Senin öyle bir şey yapmayacağını biliyorum. Nedense buna inanmak geliyor içimden
Mesajına cevap yazmak için klavyeye tıkladım. Karşıdan karşıya geçerken mesajı çoktan yollamıştım.
Nedense buna inanmamak geliyor içimden.
Telden başımı kaldırmamla korna sesi kulaklarıma doldu. Bir adım geri sıçrarken kalbim boğazımda atıyordu. Şaşkın gözlerle adama bakarken adam seyir halinde devam ederek telefona bakacağına önüne bak kızım.  diye bağırdı arkamdan. Yine rezil olmuştum. Birgün karşıdan karşıya geçerken pestilimin çıkacağına emindim. Bu kaçıncıydı.
  3 GÜN ÖNCE