Yuri ထြက္သြားတာ တစ္လျပည့္ခဲ့ၿပီ။
သူမ ၀န္မခံခ်င္ေပမဲ့ အခ်ိန္တိုင္းလိုလို Yuriကို သတိရေနတာကေတာ့ အမွန္။
Yuri ကေတာ့ ကတိအတိုင္း ေန႔တိုင္း ဖုန္းဆက္
ေပးသည္။
Yoong.. အရမ္းသတိရတယ္..
အဲ့လိုေျပာလာရင္ သူမဘက္က ႏႈတ္ဆိတ္ျမဲ။
ျပန္မေျဖခ်င္လို႔မဟုတ္ဘဲ .. တိတ္တဆိတ္
မ်က္ရည္က်ၿပီး ငိုေနတတ္တာ သူသိသြားမွာ စိုးလို႔ပါ။
'Yuri..ငါ ေနာက္တစိပတ္ ခြဲစိတ္ရေတာ့မယ္'
'တကယ္လား..ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါတို႔ ေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့
အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီပဲ'
Yuri ရဲ႕ အသံက ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြလို့ေနသည္။
'Yuri..ငါ'
သူ ဆက္မေျပာျဖစ္။
သူမ အရမ္းေၾကာက္ေနတယ္ ဆိုတာ
ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ သူမ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
'Yoona?'
Yuri က စိုးရိမ္တႀကီး ေခၚလာေတာ့
'ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး...နင့္ကို စာႀကိဳးစားဖို႔ေျပာမလို႔'
တဖက္က ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
'ငါ ျပန္လာခဲ့မယ္ Yoona'
'ဘာ!...မဟုတ္ဘူး..မဟုတ္ဘူး..
နင္က ဘာလို႔လဲ..ငါ အဆင္ေျပပါတယ္...ငါ...
အဆင္..ေျပ..မွာပါ'
'Yoona..ငါ အျပင္သြားစရာ႐ွိလို႔ ေနာက္မွ
ဆက္ေျပာရေအာင္ေနာ္..'
လိုင္းက်သြားေပမဲ့ ဖုန္းခြက္ကို သူမ ကိုင္ထားဆဲ။
သူျပန္လာမယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။
သူ႔ကိုျပန္ေတြ႔ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက
သိသာစြာ။
ဒါေပမဲ့ သူမတစ္ကိုယ္ေကာင္း မဆန္သင့္ဘူး။
Yuri သာျပန္လာမယ္ဆိုရင္ သူ႔အခြင့္အေရးေတြ
ဆံုး႐ွံုးသြားႏိုင္တယ္။
'ကြၽတ္!႐ူးေတာ့မွာပဲ...
နင္ ငါ့ကို႐ူးေအာင္လုပ္ေနတာပဲ Yuri ah'
...................................................
'Bora!'
စာၾကည့္စားပြဲမွာ စာလုပ္ေနတဲ့ အခန္းေဖၚ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို Yuriေခၚလိုက္ေတာ့
သူက လွည့္ၾကည့္လာသည္။
