Dulse (KSJ GR FF) [finished]

Κεφάλαιο 2 - Η αρχή

Δευτέρα, ώρα 8 π.μ.
Το ξυπνητήρι μου για μια ακόμα φορά ήχησε δυνατά στο δωμάτιό μου, παίζοντας το Don't Recall των KARD. Ως συνήθως δεν ήθελα και πολύ να σηκωθώ για να αρχίσει αυτή η βδομάδα, αλλά το καλό soundtrack κατάφερε να με πείσει...

Ντύθηκα με ελαφριά ανοιξιάτικα ρούχα, δηλαδή ένα κοντομάνικο και ένα παντελόνι μεχρι τα γονατα, χτενιστηκα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα να φάω πρωινό!

Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, 2 γαβαθες δημητριακά με γάλα. Ζήτημα αν θα με κρατήσουν μεχρι τις 12.

Η ώρα είχε πάει 8:30, οπότε αποφάσισα αντί να κάτσω να χαζέψω στο ίντερνετ, να πηγαίνω σιγά σιγά.

Αφού σήμερα η μέρα αν και λίγο πιο ζεστή απ ότι θα την ήθελα, είναι τόσο ηλιόλουστη, αποφάσισα να πάρω το ποδήλατο.

9 παρα δέκα είχα φτάσει, καθόλου κακός χρόνος και φυσικά βοήθησε το γεγονός ότι μένω σε μια λογική απόσταση απ την αγορά 남대문.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, ήταν μια απ αυτές τις σπανιες φορές όπου κατάφερα να έρθω πριν τον Jin. Συνήθως πάντα είναι πρώτος και ετοιμάζει τα υλικά, τις ζύμες και γενικώς την κουζίνα.

Πριν προλάβω καλά καλά να ανοίξω την καντίνα και να χαρώ λίγο αυτό το σχετικά ασήμαντο κατόρθωμα, άκουσα μια γνωστή φωνή πίσω μου
"안녕하세요! Πώς και ήρθες πριν από μένα?" είπε ο Jin
"안녕하세요! Ίσως εγω πρέπει να ρωτήσω πώς και άργησες." Απάντησα μ ένα παιχνιδιάρικο ύφος.
"Ε, συμβαίνουν αυτά, απλώς άργησα να κοιμηθώ και μετά τα υπόλοιπα ήταν αλυσιδωτή αντίδραση..." χαμογέλασε αθώα.
"Καλά, ας το πιστέψω" κορόιδεψα
"Ας ξεκινήσουμε, γιατι δεν μας βλέπω να ανοίγουμε σύντομα" είπε πιο σοβαρός τώρα καθώς πέρασε από δίπλα μου, για να πάρει τα μειγματα για τις ζύμες απ το ψυγειακι.

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν σας έχω πει τι διαθέτει το μενού μας. Λοιπόν, από πού να ξεκινήσω...;

Έχουμε:
-τηγανητό κέικ από ρύζι σε σουβλάκι (떡꼬치)
-γλυκιά κορεάτικη τηγανιτα (호떡)
-ψωμί σε σχήμα χρυσόψαρου (붕어빵)
-λουκάνικο hotdog καλυμμένο με τηγανιτές πατάτες (감자 핫도그) [Ναι, αυτό είναι μπόμπα]
-ψωμάκια με αυγό (계란 빵)
Αχ, μου τρέχουνε τα σάλια...

Καθώς ατενιζα το υπερπέραν, μια ηλικιωμένη κυρία με επανέφερε στην πραγματικότητα.
"계란빵 두 개 주세요 (δυο ψωμάκια με αυγό παρακαλώ)"
Αφού ανοιγοκλεισα γρήγορα τα μάτια μου κοίταξα λίγο χαμένα γύρω γύρω. Είδα ότι ακόμα δεν είχαν μπει στον πάγκο τα ψωμάκια, οπότε υπέθεσα ότι κάπου τώρα θα πρέπει να βγαίνουν απ τον φούρνο, κρίνοντας και απ την ευωδιά