Dulse (KSJ GR FF) [finished]

Κεφάλαιο 15 - Εντάξει

Και τώρα, να πάρω τηλέφωνο τον Jin; Όχι, δεν τα λες αυτά απ'το τηλέφωνο, σωστά; Ξέρω τι θα κάνω.

Γρήγορα βρήκα το νούμερο του Jin και πάτησα 'κλήση'.

"Ιωάννα;"

"Ναι, πήρα γιατί θέλω να σου πω κάτι. Αλλά όχι απ'το τηλέφωνο, είναι καλύτερα από κοντά." πριν προλάβω να συνεχίσω μίλησε εκείνος

"Έγινε τίποτα; Είσαι καλά;;" τέλεια, τώρα τον ανησύχησα, άντε σώσ'το. "Όχι, όχι, μια χαρά είμαι, μην ανησυχείς. Όταν τελειώσω με τη δουλειά, θα έρθω στο διαμέρισμα να τα πούμε από κοντά. Απλώς είπα να σε ενημερώσω πρώτα για να μην γίνει σκηνή μπροστά και στους υπόλοιπους."

Μετά απ'αυτό ακούστηκε πιο ήρεμος και αφού του είπα ότι θα το κλείσω το μαγαζί πιο νωρίς, κλείσαμε και το τηλέφωνο. Ελπίζω μόνο η προσέγγισή μου να μην ήταν τελείως λάθος, όπως συνήθως...

Η πρώτη μου αποκλειστική μέρα στην καντίνα, δεν πήγε κι άσχημα. Μπορεί να παράψησα κάποια αυγόψωμα και μερικά κέικ ρυζιού να μου βγήκαν πιο σφηχτά, αλλά άνθρωπος είμαι, για πρώτη φορά είμαι ευχαριστημένη. Πρόλα αυτά, ένιωθα ότι κάτι λείπει...

6:30 έφυγα, χωρίς να καθαρίσω πολλά πολλά, πάντα υπάρχει αύριο. Ξανακοιτώντας τη διεύθυνση που μου είχαν δώσει τα παιδιά, βρήκα το λεωφορείο που θα με άφηνε πιο κοντά. (Α/Ν: dem rap skillzzz) Σε περίπου ένα τέταρτο ήμουν εκεί. 

Προχώρησα προς την είσοδο και έτσι όπως έψαχνα το κουδούνι, θυμήθηκα τότε που είχαμε κάνει πάρτυ στο σπίτι του Hoseok. Είχαμε ξεσαλώσει για τα καλά... Αχ, τι να πεις

Λοιπόν, πού είμασταν; Μόλις επανήλθα στην πραγματικότητα είδα ότι είχα μείνει με το χέρι έτοιμο να πατήσει το κουδούνι, κάτι που έκανα ευθύς αμέσως. Ήθελα να 'ξερα αν με είδε κανένας άνθρωπος έτσι παγωμένη...

Τέσπα, μου ανοίξανε και ξεκίνησα να ανεβαίνω στον δεύτερο όροφο. "Μην αγχώνεσαι, δεν υπάρχει λόγος, δεν ήρθες να πεις κάτι κακό" προσπάθησα να με προλάβω πριν να μη μπορώ σχεδόν να πάρω ανάσα απ'το άγχος. Πραγματικά, νομίζω αυτό το πράγμα έχει χειροτερέψει και μάλλον κάτι πρέπει να κάνω για να μην αρχίσω να παθαίνω κρίσεις πανικού.

Έφτασα (ναι, ήταν μεγάλο ταξίδι οι 2 όροφοι) και ο Jin, που στεκόταν χαλαρά δίπλα στην ανοιχτή πόρτα, με χαιρέτησε. Αφού έκανα το ίδιο κι εγώ (δεν το περιμένατε, αλλά έχω κάτι λίγους τρόπους) του είπα να κλείσει την πόρτα και να βγεί έξω. 

"Ελπίζω αυτό να είναι για να μου πεις αυτό που ήθελες" με κοίταξε μ'ένα λίγο πονηρό βλέμμα. "Ναι, γιατ...ΙΙΙΙΙ, πας καλά παιδί μου;! Ποιος σου τα 'μαθε αυτά;!" σχεδόν φώναξα και λογικά τα μάγουλά μου είχαν μια ροζ απόχρωση. Ο Jin γέλασε και μου είπε "Έλα, εντάξει, μια πλάκα έκανα."

Third person's P.O.V: (A/N:I did it, I did it, I did it, I did it, I did it, I did it again! Όποιος έπιασε το reference, είναι emo)

"Γιατί λέτε να βγήκε έξω ο Jin;" είπε με περιέργεια ο Taehyung. "Μήπως επιτέλους θα κάνει ερωτική εξομολόγηση η Ιωάννα;;;" συνέχισε ο Hoseok μ'ένα χαμόγελο μέχρι τ'αυτιά (ως συνήθως). "Χλωμό το βλέπω. Δε θυμάσε που μας είχε πει την αντίδρασή της ο Hyung όταν της είχε κάνει εκείνος εξομολόγηση;!" μίλησε ο Yoongi κάνοντας τον ενθουσιασμό του Hoseok να εξαφανιστεί. "Ρε παιδιά, τι είναι αυτά;! Ντροπή, άμα θέλουνε να μάθουμε τι κάνουνε, θα το μάθουμε, ηρεμήστε." προσπάθησε ο Namjoon να τους συμμορφώσει.

"Υπάρχει και πιο απλός τρόπος" είπε ο Jungkook και σηκώθηκε να κρυφακούσει απ'την πόρτα συνοδευόμενος απ'τον Jimin. "Δεν εννοούσα να το μάθουμε έτσι! Μην ανοίξουν την πόρτα μόνο και σας δούνε..." απελπίστηκε ο Namjoon.

Jo's P.O.V: 

"Λοιπόν, σήμερα το πρωί με πήραν από ένα θέατρο και μου δίνουν δουλειά  σκηνοθέτη." ξεκίνησα να λέω. "Μάλιστα" είπε ο Jin με ενδιαφέρον θέλοντας να ακούσει περισσότερα. "Ξέρω, ότι η σκηνοθεσία είναι κάτι που έχω αφήσει στην άκρη εδώ και δύο χρόνια που δουλεύουμε μαζί...Αλλά πιστεύω ότι έχω μια ευκαιρία μπροστά μου και δεν πρέπει να την αφήσω." συνέχισα. "Αυτό ήταν το τόσο σοβαρό που ήθελες να μου πεις βρε;" με διέκοψε σχεδόν ο Jin χαμογελώντας μου. "Ναι, βασικά, δεν τελείωσα, αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Βλέπεις, το θέατρο δεν είναι στη Σεούλ, αλλά στη Busan..." τα λόγια μου ακούστηκαν σα να μην είχαν σιγουριά. "Α, άρα...θα πρέπει να φύγεις, ε;" είπε ο Jin επίσης χωρίς και τόση σιγουριά. Κούνησα καταφατικά του κεφάλι μου. "Έχω μέχρι το τέλος της μέρας να απαντήσω, οπότε...". Δεν ξέρω τι πραγματικά άφησα να εννοηθεί, ήταν μήπως κάτι σαν "Πες μου τι θα γίνει με τη δουλεά" ή ίσως "Προετοιμάσου για αποχαιρετισμό";

"Εντάξει!" άκουσα τον Jin μέσα στις σκέψεις μου (πρέπει να σταματήσω να χάνομαι στο υπερπέραν πια). "Τι εντάξει;" ρώτησα πιο πολύ γιατί σκεφτόμουν άλλα. "Εντάξει, να πας. Ούτως ή άλλως κι εσύ με στήριξες όταν πήγα για την οντισιόν, αν και είχαμε κάτι παρατράγουδα στην αρχή. Και η καντίνα μη σε απασχολεί. Την κλείνουμε προς το παρόν και βλέπουμε όταν με το καλό γυρίσεις."

"Αχ ρε Seokjin, σ'ευχαριστώ!" είπα και τον αγκάλιασα. "Γιατί με ευχαριστείς;" είπε κάπως ξαφνιασμένος εκείνος. "Για όλα" απάντησα και τότε χωρίς να πει τίποτα άλλο με αγκάλιασε κι αυτός και ήμουν σίγουρη ότι χαμογελούσε.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τι τέλος ήταν αυτό που έγραψα ο αναίσθητος άνθρωπος;! Μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα! Ίσως πάλι αυτό να έχει να κάνει με το γεγονός ότι ΦΑΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ 11 ΑΦΙΣΕΣ LOVE YOURSELF ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΤΡΑΛΑΛΑ, μικρό μόνο.

Αυτά από μένα, LOVE YOURSELF WHILE YOU STILL CAN! YOU NEVER KNOW WITH BIGHIT!!!