Dulse (KSJ GR FF) [finished]

Κεφάλαιο 17 - Τα τρένα σφυρίζουν

Τώρα νομίζω πως αρχίζω πραγματικά να καταλαβαίνω τι διάσταση είχε το λάθος που έκανα...

Οι μέρες μου φάνηκαν ότι πέρασαν σαν αστραπή και πλέον βρισκόμουν στον σταθμό του τρένου περιμένοντας το δρομολόγιο για Busan. Η ώρα είναι 6 το πρωί, δεν ξέρω κι εγώ από το ώρα έχω ξυπνήσει και το ότι έχω δύο βαλίτσες να πηγαινοφαιρνω δεν με βοηθάει ιδιαίτερα.

Ο σταθμός τέτοια ώρα δεν έχει πολύ κόσμο ευτυχώς κι έτσι κατάφερα να πάρω έναν καφέ κι ένα μεγάλο μπισκότο χωρίς να περιμένω με τις ώρες στην ουρά.

Σε περίπου 20 λεπτά θα πρέπει να μπω στο τρένο. Κάτι έχω ξεχάσει μου φαίνεται, αλλά είναι τόσο νωρίς που μου είναι αδύνατο να βρω τι.

Έτσι, άρχισα να φαντάζομαι πώς θα είναι η πόλη που θα πάω και πώς θα περάσω εκεί, πάντα το κάνω αυτό πριν από ταξίδια και φυσικά όλα τα κάνω να μοιάζουν ονειρικά.

Αν όντως πάει καλά αυτή η δουλειά, τότε ίσως έχω ελπίδες να συνεχίσω με τη σκηνοθεσία. Αλλά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήσω την καντίνα και γενικότερα τη ζωή στη Σεούλ, αν δεν βρω κάποιον θίασο εδώ.

Τώρα που είπα καντίνα, θυμήθηκα τι ξέχασα! Δεν το ξέχασα ακριβώς βασικά, πιο πολύ είναι σα να λείπει. Ποιος άλλος, ο Jin! Και τα παιδιά βέβαια, έτσι όπως είδα τον Hoseok τις προάλλες νιώθω κάπως άσχημα που δεν τους έχω εδώ για ένα τελευταίο αντίο.

Πωπω, σίριαλ το καταντησα με αυτά που σκέφτομαι. Αμάν! Υπάρχει και η βιντεοκληση, όπως είπα, δεν θα πάω και στον πόλεμο. Μόνο 3 ώρες με το τρένο στην άλλη μεριά της χερσονήσου...

Έχει και παραλίες εκεί πάντως. Ναι, αλλά δεν μου αρέσουν τα μπάνια... Ε, δεν θα χαθεί κι ο κόσμος να πάω μια φορά να δω πώς είναι.

Τελειώνοντας τον καφέ και το μπισκότο, πήγα να πετάξω τις συσκευασιες τους. Όπως γύρισα για να κάτσω σ'ενα παγκάκι πήρε το μάτι μου ένα τσούρμο να έρχεται προς το μέρος μου βιαστικά. Καθώς πλησίαζαν άρχισα να τους αναγνωρίζω και οφείλω να παραδεχτώ ότι ένιωσα την καρδιά μου να σταματάει για ένα δευτερόλεπτο. Καταλάβατε νομίζω ότι μιλάμε για τους γνωστούς 7.

Σχεδόν έτρεξα προς το μέρος τους και κάναμε ένα group hug. "Τι κάνετε εδώ και τέτοια ώρα;" τους ρώτησα. "Ήρθαμε να σε αποχαιρετήσουμε φυσικά!" μου χαμογέλασε ο Hoseok.
"Εγώ δε συμφώνησα μ'αυτή την ιδέα" είπε ο Yoongi τσαντισμένος που είχε ξυπνήσει τόσο νωρίς. "Εσύ μη μιλάς, βρες ένα παγκάκι και κοιμήσου" του απάντησε ο Namjoon σαν σωστός πατέρας. Πράγματι, ο Yoongi δεν δίστασε και απλώθηκε σαν τους άστεγους στο κοντινότερο παγκάκι.

"Ρε σεις δεν έπρεπε να χαραμίσετε τον ύπνο σας για να έρθετε. Δεν έχετε μαθήματα χορού σήμερα; Πώς θα αντέξετε;" ήξερα πολύ καλά μέσα μου ότι αυτά τα έλεγα για να μην δείξω πόσο χαιρόμουν στην πραγματικότητα που ήταν εδώ για μένα.

"Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που θα ειδωθουμε έτσι όλοι μαζί από κοντά" είπε ο Taehyung. "Αμαν καλέ, δεν είμαστε στην κατοχή. Να πας να παίξεις σε κανένα k-drama εσύ καλύτερα(A/N: προϊκονομία😅)" με πρόλαβε ο Jimin.

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε η ανακοίνωση επιβίβασης και συνειδητοποίησα ότι πρέπει να φύγω. Μετά από μια ακόμα ομαδική αγκαλιά και μερικά "Θα μας λείψεις", έμεινα μόνη μου με τον Jin καθώς οι άλλοι πήγαν προς την έξοδο του σταθμού.

"Δεν ξέρω τι άλλο να πω" είπα με αμηχανία. "Θα σου λείψω καθόλου ή μπα;" είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο Jin. "Τσ, βέβαια και θα μου λείψεις, πρώτος απ'όλους..." άλλη μια αγκαλιά ακολούθησε. "Να προσέχεις τον εαυτό σου" τον συμβούλεψα το αυτονόητο. "Το ίδιο ισχύει και για σένα και αν δεν θέλεις να χάσεις το τρένο σου προτείνω να πηγαίνεις" μου απάντησε εκείνος. "Ώ, ναι σωστά!". Πήρα τις βαλίτσες μου και προχώρησα προς την πλατφόρμα. "Να μιλάμε και με κανένα Skype, μη χαθούμε" μου είπε κάτι τελευταίο ο Jin.

Αφού τον διαβεβαίωσα για την επικοινωνία και αποχαιρετιστήκαμε για τελευταία φορά, πήρε αυτός τον δρόμο της επιστροφής κι εγώ συνέχισα ανεβαίνοντας στο τρένο.

Αν και δεν το περίμενα, ένιωθα ένα λίγο πικρό συναίσθημα καθώς καθόμουν στη θέση μου και κοιτούσα απ'το παράθυρο όσο απομακρυνόμουν απ'τον σταθμό και κατ'επέκταση τη Σεούλ.

----------------------------------------------------------
ΤΙ ΒΊΝΤΕΟ ΉΤΑΝ ΑΥΤΆ ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΟΥ;;;;!!! ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΞΑ!!!
Τώρα, όσον αφορά την ιστορία δεν έχω κάτι να πω 😅

Να προσέχετε κι εσείς τον εαυτό σας!

Επίσης, βρήκα αυτό, έτσι για να γελάσουμε λίγο 😂