Dulse (KSJ GR FF) [finished]

Κεφάλαιο 18 - Η πρώτη μέρα

Αν και δεν το περίμενα, ένιωθα ένα λίγο πικρό συναίσθημα καθώς καθόμουν στη θέση μου και κοιτούσα απ'το παράθυρο όσο απομακρυνόμουν απ'τον σταθμό και κατ'επέκταση τη Σεούλ.  

Δεν χάζεψα πολλή ώρα το τοπίο πρώτου με πάρει ο ύπνος. Ούτε ο καφές δεν μ'έπιασε...

Μετά από 3 ώρες είχα φτάσει πια στην περιβόητη Busan. Τώρα το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να βρω το ξενοδοχείο στο οποίο θα εμένα έως ότου έβρισκα ένα διαμέρισμα, κάτι που ελπίζω να μη μου πάρει πάνω απο βδομάδα.

Για οικονομικούς λόγους είχα βρει δωμάτιο έξω απ' το κέντρο, άρα είχα δρόμο μέχρι εκεί. Γι αυτό και πήρα ταξί, όσο και να έκανε, δεν παλεύεται με 2 βαλίτσες, όπως είχα αναφέρει και πιο πριν.

Αφού τακτοποιήθηκα και φρεσκαρίστηκα, ήρθε πια η ώρα να πάω στο θέατρο.

Η ώρα πλέον 10:30 και ήμουν έτοιμη να μπω μέσα. Δεν ξέρετε τι ανακούφιση ένιωσα όταν το βρήκα, γιατί είχα μια τόσο δα μικρή αμφιβολία για το αν τελικά θα έβρισκα θέατρο ή ένα χωράφι με πρόβατα. Δεν μπορείς να είσαι σιγουρος για τίποτα τη σήμερον ημέρα.

Πήρα μια ανάσα και μπήκα μέσα, κοιτώντας το χώρο γύρω μου. Το κτίριο δεν ήταν ούτε παλιό, ούτε καινούριο. Σχετικά μικρό με μαύρους τοίχους, γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι τέχνη.

Προχώρησα κι άλλο προς τη σκηνή όπου άκουσα κόσμο. Ήταν μια σκηνή μοντέρνου θεάτρου και στη μέση λογικά στέκονται οι δυο πρωταγωνιστές και η παραγωγός με τον σεναριογράφο.

Πήγα προς το μέρος τους, τους καλημέρισα και συστηθήκαμε κι από κοντά.
"형식" μίλησε ο ένας απ' τους δύο ηθοποιούς που ήταν δίπλα μου.
"아라" μου είπε το όνομά της και η συμπρωταγωνίστριά του.

Φαίνονταν και οι δύο πολύ συμπαθητικοί και ανυπομονούσα να δουλέψω μαζί τους.

Έπειτα γνώρισα και τον σεναριογράφο τον 정혁 και συζητήσαμε για το έργο. Μου είπε πως ήθελε να προβάλει το νόημα της ζωής και του θανάτου μέσα από την έννοια της αγάπης.

Τις επόμενες μερικές ώρες καθίσαμε όλοι μαζί και διαβάσαμε το σενάριο. Για τους ηθοποιούς ήταν ουσιαστικά πρόβα και για μένα ήταν χρόνος για brainstorming και διαμόρφωση μιας βασικής ιδέας πάνω στην οποία θα κινηθώ.

Αυτή ήταν πάνω κάτω κι η πρώτη μέρα στο θέατρο. Αύριο Κυριακή, μου είπαν πως δεν χρειάζεται να έρθω και από Δευτέρα θα ξεκινήσουμε τις πρόβες με όλο τον θίασο.

Η ώρα είναι 4 το απόγευμα αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι 8. Όχι γιατί βαρέθηκα στο θέατρο, κάθε άλλο, αλλά λόγω της όλης μετακίνησης.

Πεθαίνοντας σχεδόν της πείνας πήγα στο κέντρο προς αναζήτηση φαγητού. Έψαχνα κάτι γρήγορο και φτηνό, δηλαδή όχι εστιατόριο. Τις απαιτήσεις μου πληρούσε η καντίνα που βρήκα στο δρόμο μου.

Καντίνα, την κοίταξα με μια δόση νοσταλγίας λες και έλειπα απ'τη Σεούλ έναν αιώνα. Τι να κάνει ο Jin άραγε τώρα, σκέφτηκα και ασυναίσθητα χαμογέλασα. Μόλις γυρίσω στο ξενοδοχείο να θυμηθώ να τον πάρω στο skype! Θέλω ν'ακούσω τα νέα του και να του πω τα δικά μου.

Μα καλά, ούτε 24ωρο δεν έχω κλείσει που δεν έχουμε μιλήσει. Γιατί κάνω έτσι;

Εν πάση περιπτώσει, πήρα μια σούπα με νουντλς και στανιαρα. Αφού έκανα μια μικρή βόλτα στα μαγαζιά, γύρισα στο ξενοδοχείο, τα πόδια μου με πέθαιναν, αλλά προσπάθησα να τα αγνοήσω.

Αφού έκανα ένα ντους μπήκα Skype. Η ώρα ήταν 8 παρά. Άραγε να 'χουν τελειώσει, μήπως θα ενοχλήσω; Πρώτου σκεφτώ τίποτα άλλο άκουσα τον γνωστό ήχο της βιντεοκλησης και ολίγον ξαφνιασμένη γύρισα να κοιτάξω ποιος είναι.

Δε μελεταγα κανα εκατομμύριο;! Ο Jin είναι. Χωρίς να χάσω χρόνο πάτησα 'αποδοχή'. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα είδα στην οθόνη του υπολογιστή και τους 7! Ή μάλλον 6 είναι, υποπτεύομαι πως ο γνωστός άγνωστος πρέπει να αράζει κάπου αλλού...

"Χεεεευ! Τι γίνεται;" είπα ενθουσιασμένη. "Μια χαρά, το πρώτο μάθημα χορού πήγε τέλεια!" πετάχτηκε ο Hoseok. "Να μιλάς για τον εαυτό σου" του είπε ο Namjoon με εμφανή απελπισία στο βλέμμα του."Άσε μας εμάς, αυτά θα 'χουμε να λέμε για καιρό. Εσύ πώς πέρασες σήμερα;" με ρώτησε ο Jin. "Γνώρισα τους πρωταγωνιστές καθως επίσης και τον σεναριογράφο και κάναμε την πρώτη, ουσιαστικά, πρόβα. Από Δευτέρα θα είναι όλος ο θίασος και θα ξεκινήσουμε κανονικά. Ήδη έχω αρκετές ιδέες και είμαι πολύ ενθουσιασμένη!" απάντησα μ'ένα χαμόγελο σαν του Hoseok.

Τα παιδιά έδειξαν να χαίρονται και γενικώς είμασταν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Δεν μιλήσαμε και με τις ώρες γιατί όλοι μας θέλαμε να πάμε για ύπνο, οπότε μόλις είπαμε για το αυριανό μας πρόγραμμα κλείσαμε. Εγώ δε είχα πρόγραμμα δηλαδή, θα ξεκινήσω την αναζήτηση διαμερίσματος, θα δω καλύτερα την πόλη και φυσικά θα ξαναπερασω το σενάριο για να κάνω κι άλλες σημειώσεις. Απ'την άλλη, εκείνοι έχουν πάλι dance practice και φωνητική.

Για να δούμε λοιπόν, πώς θα ξημερώσει η αυριανή μέρα.

-----------------------------------------------------------
Hellooooo και πάλι! Αυτό το κεφάλαιο μου πήρε 3 μέρες να το γράψω. Writer's block starts to kick in... Τα καλά νέα είναι ότι το τέλος του τελευταίου κεφαλαίου το έχω γράψει γιατί μου ήρθε μια πολύ καλή ιδέα κάποια στιγμή και δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι να έχω ξεμπερδέψει με τα υπόλοιπα για να τη γράψω.

Anyway, αυτά προς το παρόν. Νομίζω τώρα θα πάω να γράψω το επόμενο κεφάλαιο, τώρα που πήρα μπρος, να εκμεταλλευτώ την κεκτημένη ταχύτητα 😅

안녕히가세요!