Dulse (KSJ GR FF) [finished]

Kεφάλαιο 12 - Ένα όνειρο και βροχή

Κοιταχτήκαμε στα μάτια και κοκκίνησα. Εκείνος μου χαμογέλασε χωρίς να πει τίποτα και σαν όλα να έγιναν σε αργή κίνηση, έγειρε προς το μέρος μου και ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου. 

Έτσι όπως ξαφνιάστηκα δεν ανταπέδωσα το φιλί (γιατί, περιμένατε προκοπή;) και μάλλον ο Jin το κατάλαβε κι έκανε ένα βήμα πίσω. 

"Μη φύγεις πάλι" μου είπε πιάνοντάς μου το χέρι. "Πρέπει επιτέλους να καταλήξουμε κάπου" συνέχισε.

Εδώ που τα λέμε, δίκιο έχει γιατί τα 'χουμε κάνει μαλλιά κουβάρια! 

Πάνω που πήγαμε να πούμε μια κουβέντα όμως, ακούγεται ένα κινητό και ήταν του Jin. 

Αναστεναζοντας το σήκωσε, αφήνοντας μου το χέρι. Δεν μπορούσα να ακούσω με ποιον μιλάει, αλλά ήταν σοβαρός και μίλαγε στον πληθυντικό  (Α/Ν: στα Κορεάτικα δεν υπάρχει τέτοιος πληθυντικός. Όταν μιλάς σε κάποιον μεγαλύτερο σου ή που είναι σε υψηλότερη θέση από σένα οι καταλήξεις των προτάσεων αλλάζουν και είναι ουσιαστικά επίσημος λόγος. Δεν ήξερα όμως πώς να το πω αυτό στα ελληνικά...)

Βλέποντας τον έτσι απορροφημένο στο τηλεφώνημα, είπα να την κάνω. Του έκανα νόημα ότι φεύγω κι εκείνος δεν φάνηκε να έχει καμία ένσταση.

Και να πώς για ακόμα μια φορά δεν έγινε τίποτα. Το ξέρω όμως ότι δεν θα τη γλυτώσω. Αλλά ας μη το σκέφτομαι πάλι και καταλήξω σε κανένα ίδρυμα.

Στο δρόμο προς το σπίτι σταμάτησα για να πάρω μια σούπα με noodles, γιατί όπως και να το κάνουμε δεν γίνεται να πας για ύπνο με άδειο στομάχι...

Κοτοπουλο, σπανάκι και διαφορά λαχανικά, αχ, αυτά τα απλά πράγματα που μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο...Έφαγα τη μισή περπατώντας, μη με ρωτήσετε πώς το κατάφερα πάντως και την τελείωσα σπίτι.

Και τώρα που δεν έχω με τη άλλο να ασχοληθώ, μιας που η τηλεόραση δεν έχει και τίποτα ενδιαφέρον, οι σκέψεις άρχισαν να με κυνηγάνε, πάλι.

Πρέπει να καταλήξουμε κάπου, το είπε κι ο Jin... Αλλά εγώ δεν είμαι έτοιμη. Ναι, σιγά, το παίζεις δύσκολη. Τραβάτε με κι ας κλαίω είσαι κατά βάθος.
Ωωωω! Αμάν πια, δεν μπορώ άλλο να το σκέφτομαι, ας πιάσουμε άλλο θέμα!

Με ποιον μπορεί να μίλαγε ο Jin και τέτοια ώρα; Χμμμ... Δεν ξέρω, είναι αργά και δεν είναι ώρα για να μπω σε Sherlock mode.

Πάω για ύπνο, ως εδώ! Δεν θέλω πάλι να κοιμηθώ στο σαλόνι.

-------