Dulse (KSJ GR FF) [finished]

Κεφάλαιο 20 - Έτσι τελειώνει αυτή η ιστορία

Όπου να 'ναι θα μπω στο τρένο και υπολογίζω να φτάσω γύρω στις 11 το βράδυ. Ναι, τη μια έφυγα ξημερώματα, τώρα θα γυρίσω μεσάνυχτα. Τι κάνει ο άνθρωπος για φτηνά εισιτήρια...

11 η ώρα λοιπόν, ήμουν και πάλι στον σταθμό της Σεούλ. Τα παιδιά μου είχαν πει ότι θα έρχονταν κι έτσι καθώς προχωρούσα προς την έξοδο, έψαχνα ανάμεσα στον κόσμο να τους δω.

Με το που τους είδα, λίγα μέτρα πιο πέρα, άρχισα να τρέχω και δε με νοιαζαν οι βαλίτσες. Κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μια σκηνή σε ταινία, απ'αυτές που τρέχουν δύο ο ένας προς τον άλλον σε slow motion. Μόνο που εδώ έτρεχα εγώ αρχικά.

Όταν είχα πλησιάσει αρκετά ήρθε γρήγορα προς το μέρος μου ο Jin και έγινε hug attack, ενώ οι υπόλοιποι στάθηκαν πιο πίσω. Μες το μυαλό μου είναι;! Λοιπόν, τώρα είναι η ευκαιρία, όλα είναι όπως τα ήθελα.

"Σ'αγαπώ!" του είπα μ'ένα τεράστιο χαμόγελο και χωρίς να διστάσω τον φίλησα. Αν και ξαφνιασμένος, εκείνος δεν άργησε να το ανταποδώσει. Ένα φιλί όλο αγάπη και πάθος, ικανό να καλύψει το κενό όλων αυτών των μηνών και πολλών ακόμα. Μπορεί να ήμουν απλώς πολύ απορροφημένη, αλλά νομίζω πως άκουσα μερικά χειροκροτήματα απ'τα αγόρια.

Αυτό ήταν μόνο ένα απ'τα πολλά φιλιά που δώσαμε ο ένας στον άλλον στα χρόνια που ακολούθησαν. Γιατί, αν δεν το καταλάβατε, τελικά εγώ κι ο Jin  προχωρήσαμε τη φιλία μας ένα βήμα παρακάτω. Και πρέπει να παραδεχτώ ότι ήταν απ'τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει στη ζωή μου. Δεν είχαμε μείνει τυχαία φίλοι από το Δημοτικό άλλωστε...

Μπορεί να μην ξαναδουλέψαμε στην καντίνα και τελικά να την πουλήσαμε, αλλά πιστέψτε με, άξιζε τον κόπο.

Ο Jin κι οι κολλητοί του έκαναν debut ως BTS κι εγώ συνέχισα την σκηνοθετική μου καριέρα. Εδώ θα περιμένατε να σας πω, ότι καταλήξαμε να έχουμε σχέση εξ αποστάσεως και τελικά χαθήκαμε.

Not today, πάλι μαζί δουλεύουμε, πλέον και με τους 7. Καλά φαντάζεστε, έγινα σκηνοθέτης στην εταιρία των BTS. (A/N: ένα απ'τα 4 πιο επικίνδυνα φίδια του κόσμου, την BigsHit)

Αν πίστευα πως το να δουλεύω με τον Jin κάθε μέρα ήταν τέλειο, τότε το να συνεργάζομαι και με τους υπόλοιπους 6 είναι το κάτι άλλο. Α, και μιας που συζητάμε πρέπει να σας πω ότι κατάφερα να τα βρω και με τον Yoongi. Μάλιστα μια μέρα καθώς περνούσα απ'το στούντιό του, τον άκουσα να παίζει πιάνο. Όχι όμως κάτι τυχαίο. Χρειάστηκα λίγη ώρα να θυμηθώ που έχω ξανακούσει αυτή την μελωδία, αλλά μόλις το συνειδητοποίησα ήμουν σοκαρισμένη. Ήταν αυτή η έρμη η μελωδία που είχα ακούσει σ'ενα όνειρό μου, εκείνη τη μέρα που έβρεχε.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπουκαρα μέσα (ευτυχώς δεν με σκότωσε) και τον ρώτησα τι είναι αυτό που παίζει. Εκείνος μου απάντησε ότι δουλεύει τη μουσική για ένα καινούριο τραγούδι, αλλά δεν έχει στίχους ακόμα, ούτε τίτλο. "Rain να το ονομάσεις. Τώρα από στίχους δεν ξέρω πολλά αλλά μπορεί να έχει theme μια βροχερή μέρα και όλες τις σκέψεις που σου έρχονται με τέτοιο καιρό" του είπα κι εκείνος, αν τον παρατηρούσες προσεκτικά, φάνηκε να έχει εντυπωσιαστεί.

Όταν βγήκε το πρώτο τους full album,  το τραγούδι αυτό συμπεριλήφθηκε. Ακόμα ένα κουλό της ζωής που δεν είμαι και πολύ σίγουρη τι ήθελε να μου δείξει.

Τελικά, όπως φαίνεται, υπάρχουν happy ends. Όσο κι αν δοκιμαστείς στην πορεία, αν πραγματικά θέλεις κάτι και παλέψεις γι'αυτό, στο τέλος ή έστω κάποια στιγμή, θα δικαιωθείς. Αυτή την άποψη δείτε την από όποια οπτική θέλετε, με κάποιο τρόπο βγάζει νόημα.

Πωπω, πολύ βαθυστόχαστο το κατάντησα! Αλλά όσο να 'ναι, τέλος είναι και το ζητάει. Άντε λοιπόν, κάπου εδώ θα σας αφήσω. Πλησιάζει καινούριο comeback και τα concepts δεν θα υλοποιηθούν μόνα τους 😉.

-----------------------------------------------------------
Τέλος και τω Θεώ δόξα! Ξέρω ξέρω, μάλλον το έκλεισα πολύ απότομα, αλλά το έχω χούι αυτό. Και στις εκθέσεις τα ίδια κάνω. Ξεκινάω ωραία ωραία και αναπτύσσω ένα θέμα και μετά ξεμενω από ιδέες και αναγκάζομαι να το κλείσω έτσι μπαπ!

Τεσπα, πρέπει να ζούμε και με τα ελάττωματά μας.

Ελπίζω λοιπόν να σας άρεσε αυτό το βιβλίο, γιατί εγώ το φχαριστηθηκα που είχα κάτι να κάνω κάθε βδομάδα αυτούς τους 4 μήνες και που έβλεπα ότι από ένα σημείο και μετά είχα σταθερούς αναγνώστες.

Και επειδή είμαι και πολύ ψωνισμένη ορίστε μια φωτογραφία του draft για το φινάλε: (το wattpad δεν συνεργάζεται, να τη βάλει σωστά 😐)

Μην ανησυχείτε πάντως, σκοπεύω σύντομα να κάνω κι εγώ comeback είτε με βιβλίο είτε με oneshot.

Επιτέλους θα σταματήσω να γράφω😅
Μην ξεχνάτε να χαμογελάτε, και να αγαπάτε τον εαυτό σας. Γιατί είστε μοναδικοί στον κόσμο, κάντε αυτό το γεγονός λοιπόν να αξίζει😊

화이팅
안녕히가세요
♡