Handwritten [Revising]

Part 6

Pumasok na ulit ako ng room saka
inumpisahan nang pulutin isa isa ang mga
naglaglagang papel at folders. Tambak na
tambak na naman ang trabaho ko sht.
That's why I hate being a damn secretary.
But then ang handwritten ko naman ang
dahilan kung bakit napasaakin ang positeion
na to. So horrible isn't it?

Nasa moment ako ng paghihimutok nang
marinig ko ang mga boses ng mga
paparating. Sanay na ang tenga ko sa mga
boses nila pero nagvibrate pa rin ito nang
marinig ko ang nakakairita nilang mga
boses. Argh.

Boses ipis.

Boses palaka.

"Helllooooo Morgan! Andito ka lang pala!
Kanina ka pa namin hinahanap!"

"Morgan ang ganda talaga ng handwritten
mo pramiss! Nabasa ko yung copy ng
loveletter mo kay Prince Yuan and it is
so...ohmygaad ano bang tawag dun Chichi?"

"Ummmm ohmygaad basta yun. Diba
Chichay?"

Napairap na lang ako sa sobrang inis. Hindi
lang dahil sa nakakairita nilang mga boses.
Pati na rin ang presence nila, na
paniguradong nakakasira ng araw.
Andito na naman ang kambal na to at di na
nasawang kulitin ako araw-araw.

Patuloy pa rin sila sa pagsasalita nang
ibagsak ko sa desk ang bundle ng folders at
clippings. Nagulat sila sa ginawa ko.

"Pwede ba kung may sasabihin kayo
diretsuhin nyo na lang ako okay?"
Sarkastiko kong sabat sa pag-uusap nina
Chichi at Chichay na kambal kong mga
kaklase.

"Ikaw na magsabi Chi." Siniko nila ang isa't
isa kaya napairap ako lalo.

"Kaw na. Nahihiya ako."

"Sasabihin nyo ba o ano---"

"Sige sige eto na! Morgan pwede bang
magpasulat sayo ng report namin para
mamaya?!" Halos chorus na tanong nila.

Tinitigan ko ang kambal na parang di
makapaniwala. Napangiwi na lang ako sa
bandang huli.

"Please Morgan, alam mo namang bagsak
na bagsak ang handwritten ko pagdating sa
mga written reports. Hehe." Sambit ni
Chichay saka napakamot sa batok.

"Sinabi mo pa Chay, mukha ngang kinahig
ng manok e. HAHAHAHAA!"

"Shut up Chichi, mas panget yang sulat
kamay mo!"

"Kaya nga magpapasulat tayo diba?!"

"Oo nga. Hihi."

Para silang mga timang na nag-uusap kung
titingnan sa malayo. I can't help but to
silently muttered some freaking curse.

"Oo na. Oo na. Ipagsusulat ko na kayong
dalawa. Pero sana itikom nyo na ang
nakakairita nyong bibig okay? Tss."

Napabuga ako ng hangin dahil wala akong
ibang magawa kundi pagbigyan ang
dalawang abnormal na to.
Sobrang bait ko na ba non? Tss.
Nagtinginan muna silang dalawa bago
magtatalon na parang bata. Gezz. They are
now fcking senior so why would they act
like pre-school kids? So damn ridiculous.

"Wahhhhhhhh!!!"

"Thank you Morgan! I love youuuu naaa!"

"Iiwan na lang namin yung mga manila
paper at manual haaa? Tas babalikan
namin bukas?!" Tumango tango ako ng wala
sa sarili. Oo na iwan nyo na akooooo!!!

"Morgan you're a miracle. Mwaahhh!
Babye!"
Nagpasalamat na lang ako dahil sa wakas
rinig ko ang mg boses nila na palabas na ng
room. Yung mga boses nila, yaah right. Mga
mukha naman kasi silang boses e. Psh.

Napailing iling ako nang mamasdan ko ang
mga naghihintay kong paper works. Sht.
Mahihimatay ata ako ng di oras.
Nag-iisip ako ng paraan kung paano ko
uumpisahan ang pagsusulat nang bumungad
naman ang nakangiting aso na si Levi sa
harap ko.

At sa ngiti pa lang nya, alam ko nang may
favor na naman syang hihingin tulad nung
mga naunang abnormal kanina.

"Hey Morgan!"

"You need something? Or you need my
help?" Taas kilay kong tanong.
Tumawa muna sya saka inilabas sa bag nya
ang ilang piraso ng papel, textbook sa
English subject atsaka ballpen.

I frowned.

"Ano yan?" Nag-cross arm ako.

"Bes, pasulat naman ohh. Plissh?"

Bagsak balikat akong napatingin sa kanya.
Sya naman patuloy pa rin sa pagngisi ng
pagkalapad lapad na parang walang
pakialam sa hirap na dinaranas ko ngayon.
Pashnea.

"Levi kung ano man yan, ikaw na ang
magsulat. Hindi mo ba nakikita, maaagnas
na ang kamay ko mayamaya dahil sobrang
dami kong susulatin!" Reklamo ko at
nanghihinang umupo sa bakanteng upuan
na katapat ko lang.

What's good in my handwritten?
Maganda lang naman yun and besides lahat
naman tayo nakakapagsulat so bakit iaasa
pa nila sa iba?
Ugh. They don't understand. Students
nowadays. Tss.

"Plisss?? Kasi alam mo demanding ang
handwritten mo ngayon ee! Atsaka ilang
copies lang naman ang ipapasulat ko. Bes
naman. Kelangan lang." Pagmamakaawa pa
ni Levi sa akin at hinila hila pa ang suot
kong uniform.

"C'mon Levi, alam kong makakapagsulat ka
naman kahit di kagandahan ang sulat mo."

"Hindi nga kasi. Mas mataas ang grades pag
maganda ang sulat kaya pakiusap bes. I
need you badly." Di ko maipaliwanag ang
pagmumukha nya habang kinukulit ako.
"Atsaka di mo naalala? Ilang beses na akong
nagpasulat sayo. Tapos ngayon mo lang ako
tatanggihan? Dalii na oohhh." Dagdag pa
nya.

Talagaa? Ilang beses na nga ba? Di ko
maalala e. Malilimutin talaga ako.

"Give me one reason kung bakit ipagsusulat
kita." Hamon ko. And as I was expecting,
mas lumapad ang ngiti nya saka binigyan
ako ng isang mahigpit na yakap.

Yung tipong di na ako makahinga at halos
mabali na ang mga buto ko. Sht. I hate this
bone crashing hug.

"Kasi bestfriend mo ako at bawal akong
tanggihan!"
Kumawala siya sa pagyakap sakin saka
kumindat. Tumingin naman ako sa kanya
saka napabuntong hininga.

"Give me that damn notebook and pen."
Sagot ko na lamang.

"Yes! I love you Morgan!"

Psh. I hate you all today. Napangiwi na lang
ako saka tinitigan ang mga naghihintay na
paper works. Feeling ko lahat ng mga papel
nakangiti sa akin at nakangisi ng
nakaloloko.

Sige lang Morgan. Sulat lang. Ugh.

***