My Crazy Beautiful Girl

Chapter Six

• CHAPTER SIX •

Theo's POV

Nandito kami ngayon sa hapag kainan magkakasamanh kumakain ng dinner dahil ito na ang moment na sasabihin ni Sir Quentin na paalis sya

"So what's the big announcement Dad?" Pagtatanong ni Quade

Nagpunas muna ng bibig si Sir Quentin at saka inamin sa mga anak nya ang sinabi nya sakin kanina, kapwa nagulat ang dalawanh magkapatid na parang hindi matanggap na aalis ang Dad nila

"Seryoso ba yan?! Kailangan nyo pa talaga umalis?"

"Yes Queen, it's for the good of the company and our business"

"For the good of the company and business?! Pero nandito ang Kumpanya sa Pilipinas, Dad! Bakit kailangan mo pang pumunta ng US?!" Pagalit na pagtatanong ni Quade

"Anak we have this big investor . . At gusto nya ay sa US kami magkita since he knew that our life is in danger"

"Yun na nga Dad! Our life is in danger! At maslalo pang mapapahamak kung mahihiwa-hiwalay tayo!"

At katahimikan ang bumalot sa dining room sa pagdabog ni Quade sa lamesa

"Look Quade . . I know na nag-aalala ka sakin . . But I'm telling you ligtas ako sa pagpunta sa US. All I just want is for you two to take care of each other and protect one another . . Because we all know na kahit anong gawin nating pagtakas ay nandyan parin lagi ang mga kaaway natin . . Just please have faith in me . . Dahil nasisigurado sa inyo na pagkatapos ng business deal na to ay hindi na tayo kailanman kailangan magtago"

Walang nagawa ang magkapatid kundi ang pumayag sa gusto ng Dad nila kaya sa huli ay nakuha din ng Dad nila ang permiso ng mga ito.

Pagkatapos kumain ay dinala na muna ni Quade si Queen sa kwarto nya at ako naman ay naiwan na kausap ulit si Sir Quentin

"So ano Mr. Roman? Napag-isipan mo na ba?" He was talking about me being the source of happiness to Queen

Dun palang ay nakatingin nalang ako sa kawalan na iniisip kung tama nga ba ang nagkng disisyon ko sa isip ko dahil hindo ko alam kung hanggang saan ako dadalhin ng disisyon ko, pero nasabi ko nalang sa sarili ko na gusto kong tulungan si Queen kaya pumapayag na ko

"Sige po Sir Quentin . . Pipilitin ko na pasayahin at ibalik ulit ang ngiti sa mukha ng anak nyo"

At dun palang ay niyakap nya ko, naramdaman ko sa kaniya ang yakap ng isang amang masaya para sa anak nya kaya nasiyahan na din ako at maslalong nabigyan ng lakas ng loob na gawin ang dapat gawin para kay Queen
< - - - >

Queen's POV

Sa pagkahatid sakin ni Kuya ay halos manahimik lang ako dahil sa disisyon ni Dad, perp napagtanto ko nalang din sa sarili ko na wala akong magagawa sa disisyon ni Dad kaya hinayaan ko nalang muna

"Queen . ."

"Kuya? . ." Pagharap ko sa kaniya

"Kanina pa kita tinatawag . . Ano bang iniisip mo? . ."

"Wala Kuya . . Si Dad lang . ."

"Queen kaya na ni Dad ang sarili nya . . At tama si Dad . . Dapat pagkatiwalaan nalang muna natin sya sa disisyon nyang ito dahil alam ko naman na walang gusto si Dad kundi ang maging masaya tayo sa mga buhay natin"

Pero napaiwas ako ng tingin sa sinabi ng kapatid ko dahil hindi ko alam kung paano nga ba ulit maging masaya at alam ko na naramdaman nya ang pagiging malungkot ko

"Queen . . Tama na . ." At dun ay tumulo ang luha na pinipigilan ko

"Hindi ko lang kasi maintindihan kung bakit nakikita ko so Philip kay Theo . . Bakit ba ko pinarurusahan ng ganito?! . . Bakit maslalong pinapaalala sakin na lahat ng nangyare kay Philip ay kasalanan ko?! . ."

Lumapit si Kuya sakin at niyakap lang ako habang umiiyak sa sakit na hindi ko matanggap na rason kung bakit nawala si Philip

"Tahan na Queen . . Hindi mo kasalanan ang nangyare kay Philip . . Walang may gusto ng nangyare . ."

"Pero namatay sya ng dahil sakin . . Ng dahil sakin Kuya . ." At tuloy-tuloy lang ang pag-iyak ko

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ko kaya sa paggising ko ay dun ko nalang naalala ang sakit na naramdaman ko.

Biglang pumason si Dad sa kwarto ko at kinamusta nya ang kalagayan ko

"Ayos lang po ako . . Wag po kayonh mag-alala"

Umupo sya sa tabi ko at saka hinawakan ang kamay ko at dun ay may konting luha na tumulo sa mata ko

"Una palang anak hindi na ko nagsalita sa pagkawala ni Philip . . Dahil hindi ko rin naman alam ang sasabihin sayo . . Pero ngayon lang ako magsasalita dahil hindi ko na kayang nakikita kang ganyan . . Please Queen let go of Philip . . I believe na hindi nya gusto na nakikita kang nasasaktan . . Alam ko na gusto nya na maging masaya ka . . Anak gusto ko din naman na makita ang dating ikaw . . Ang dating Queen na sobrang masayahin . . Please be yourself once again . . Please let go . ." At dun ay niyakap ako ni Papa, ang yakap ng ama na may kasamang sobra-sobrang pagmamahal

Sa pagkaalis ni Papa ng kinagabihan na yun ay halos dun ako nabigyan ng lakas ng loob na tulungan ang sarili ko na labanan ang sakit na nararamdaman ko, pero isa lang ang hindi ko kayang gawin, ang magmove on at kalimutan nalang ang lahat ng samin ni Philip kaya hinayaan ko ang sarili ko na maging cold hearted Mafia Princess parin.

"Okay ka lang ba?" Pagtatanong sakin ni Kuya

Instead na magpakita sa kaniya ng lungkot ay halos tinarayan ko lang ulit katulad ng magdecide ako na wag umiyak para kay Philip

"So you're back being mean again?"

"Cold hearted is better kaysa ipakita ang weakness mo sa ibang tao"

At lumakad ako papasok ng sasakyan ko at dahil nga pahuli-huli si Theo ay nagpasya ako na iwan sya

"Tara na!"

"Pero Mam . . Si Sir Theo po? . ."

"Wala pa sya diba?! Ayaw kong mag-intay! Let's go!"

At dahil sa takot ng driver ko ay nagpasya sya na paandarin na ang sasakyan ko pauwi, sumunod naman ang mga tauhan ko samin.

Sa pagkadating sa bahay ay dun ako tinanong ni Kuya sa pag-iwan kay Theo

"You know I hate people na sobrang mabagal! So next time wag kang lalayo sakin kung ayaw mong maiwan!" Pagtataray ko

Hindi ko na pinakinggan pa ang mga gusto nilang sabihin nagpasya nalang ako na pumunta sa kwarto ko at magkulong dahil ayaw kong may manggulo sakin.

Being cold hearted is better . . Kaysa naman magmukmok ako at umiyak nalang palagi . . Hays . .
< - - - >

• Don't forget to Vote, Share and Comment •