Slimmerdsquad ft. One Direction en 5sos

H46. Lenora

Ik ben best wel mega boos. Kijk mij krijg je niet zo vaak boos. Maar zodra je mijn vriendin pijn dood dan heb je je eigen graf gegraven.

Ooit is een keer wet Nienke geslagen door een jongetje in de kleuterklas toen heb ik hem met zon'n plastic schep op zijn hoofd geslagen nadat Nienke begon te huilen. *glimlacht onschuldig* hij heeft er niks ernstigs aan overgehouden hoor... denk ik.

Renske zit emotieloos voor zich uit te staren.

Ik vind het echt heel sneu eerst Nienke en dan Louis....

Nienke ligt in het ziekenhuis door mijn vader... door mijn FREAKING vader...

Ik krijg lichte tranen maar veeg ze meteen weg ik mag nu niet zo gaan doen Renske heeft het moeilijker...

Ik ga naast haar zitten samen met Lieke en binnen enkele secondes zitten we in een groepsknuffel.

Maar het is niet hetzelfde als gewoon. Toch merk ik een klein glimlachje op bij Renske.

"We gaan morgen naar Nienke" zegt Lieke vastbesloten.

"Inderdaad end an gaan we jullie alle 2 blij maken en laten we alle jongens buiten wachten" zeg ik met een grijns.

We beginnen heel hard te lachen.

---

Ik schrik wakker van een nachtmerrie. Over mij vader... normaal gesproken zou Nienke me nu kalmeren. Maar Hey laat nu net die ene keer in de 5 jaar zijn dat ik een nachtmerrie heb en zij er niet is...

Ik besluit naar beneden te gaan en even op de bank te gaan zitten. Even word al snel de elke nacht. Een nacht vol met van die rot gedachtes.

---

"Lieke waar is lenora?" Hoor ik Renske vragen.

"Ik ben hier" roep ik vanaf beneden.

"Mooi zo" zegt Renske.

Ik ben over me slaap heen je ziet alleen wel wallen... moet ik ook nog moeite gaan doen voor make-up....

Ik loop naar de badkamer en doe mijn make-up op. Het valt minder op dan die wallen maar het valt nogsteeds op. Want ik heb echt nooit foundation enzo op ik heb hoogstens een mascara en lipgloss op normaal.

Ik zucht.

Ik ga naar beneden waar we met ze alle aan ontbijten.

"WoW lenora sinds wanneer draag je make-up" zegt Lieke verbaasd.

Ik kreun. "Valt het zo erg op" vraag ik ze. Ze knikken allebei. Ik besluit er verder niks over te zeggen.

---

Intussen zijn we alweer bij het ziekenhuis. Beter is Louis er niet want Nienke is er niet om me te kalmeren dus dan ga ik flippen.

Lieke pakt mijn arm al vast net als Renske. Okey misschien Flip ik toch niet. We lopen naar binnen en zien de jongens al zitten. Ashton en luke lopen meteen naar ons toe.

Ik zie dat Renske zich weer kut begint te voelen.

"Nu niet we moeten naar onze vriendin" zeg ik tegelijkertijd met Lieke.

We gaan naar Nienke haar kamer en zodra we binnen zijn en we de deur dicht hebben gedaan laten de meiden me los. Door Renske heb ik nu een rode plek op mijn arm ze kneep een beetje hard toen we naar binnen liepen....

Thanks appelchocoladepeuter...

"Nienke!" Schreeuw ik iets te hard.

"Sssssht" sissen ze allemaal meteen naar me.

Ik mompel een sorry hoor en knuffel Nienke zacht.

Ze beginnen allemaal te grinniken.

"Lenora wat heb je met je hoofd gedaan" vraagt Nienke verbaasd.

"Zoiets heet make-up Nienke het is van dat chemische spul dat je op je zicht smeert om 'mooi' te zijn" zeg ik sarcastisch tegen haar.

Ze rolt haar ogen.

"O ja nee dat wist ik niet hoor ik bedoel waarom heb je dat op?" Vraagt ze me wantrouwend. "Dat wil ze niet zeggen" zeggen Renske en Lieke tegelijkertijd.

"Ik haal het er wel af" zeg ik tegen ze en ik loop naar de spiegel in de badkamer hier en haal het eraf. De wallen zijn al wat weggetrokken. Ik loop teug en dan gaat mijn mobiel.

Ik kreun geïrriteerd.

"Heb ik weer" mompel ik. De meiden begin allemaal keihard te lachen waardoor ik dus verplicht ben om naar buiten te gaan om op te nemen.

Zodra ik buiten sta neem ik op.

"Hallo met lenora?" Zeg ik vragend omdat ik dit nummer niet ken.

"Hallo lenora u spreekt met het politiebureau van Amsterdam u bent laatst betrokken geraakt bij een ontvoering die u vader gepleegd zou hebben. Helaas moet ik uw melden dat de man een waterdichte alibi had dus hij vrijgesproken is. Wat zal betekenen dat hij weer vrij rond loopt... ik heb hier zo mijn eigen mening over maar pas gewoon goed op." zegt de man.

"Okey" zeg ik met een bibberende stem.

Vervolgens hang ik op en laat ik mezelf wanhopig op de grond vallen. Dit kan niet waar zijn.

Na zo ongeveer 5 minuten gezeten te hebben loop ik weer naar de meiden toe. Dat probeer ik maar Ashton houd me tegen. En knuffelt me. "Dat wil ik al sinds gister doen" fluister hij.

Ik glimlach klein en loop dan door hem verward achterlatend...

Ik ga stil bij de meiden zitten die heel hard aan het lachen zijn. Het is fijn Ok te zien dat het met Nienke en Renske beter gaat.

Ik mag dit nu niet vertellen.

Hun mogen het niet weten. Het is mijn vader ik zal dit alleen oplossen. Ik wil niet dat er nog eens iets met ze gebeurt....

Dat verdienen hun niet.