Chapter 10
A Place that never did exist
Naiwan ako dito sa bahay, yung iba ay may pinuntahan, may bibilhin daw sila para sa birthday party ko mamaya, you know? mag iinuman sila. Actually may kasama talaga ako dito, si Francis, yeah kasama ko siya pero parang wala rin siya dito dahil nga tulog, masyadong maantukin, tulog ng tulog hindi naman tumatangkad lol.
Nandito ako sa kwarto ko, nagiisip, iniisip ko kung ano itong nangyayari sa akin, Ibang-iba na talaga eh, parang may kakaiba akong nararamdaman lalo na kapag sumasakit yung nasa pulsuhan ko, sinubukan kong sabihin kay Russel pero wala siyang makitang marka.
Habang nag iisip ako ay umilaw na naman iyon, kumikirot na naman.
"Ahh!" napahawak ako doon.
"Anong nangyayari sayo?" napatingin ako kay Francis, lumapit siya sa akin at tinignan yung pulsuhan ko,don't tell me nakikita niya"What's the meaning of this?"
"Huh?"
"Ano itong mga markang ito? saan mo nakuha?" paanong?he can see it.
"Nakikita mo?"
"Ay hindi siguro—" hindi na natapos ang sasabihin niya dahil bigla nalang nagpakita si Fier."Sino ka?"
"Fier" nakasmirked na sabi niya at nilapitan kami"Tamang-tama pareha kayong nandito, so dapat ko na bang sabihin ang kailangan niyong malaman?"
"Tell us!" pinapunta ako ni Francis sa may likuran niya, pansin ko lang ah, parang naging mabait si Francis.
"Ang Aviana, lugar ito ng mga nilalang na tanging ang Deypse lamang ang nakakakita at ang may kayang pumatay sa mga ito" umupo siya sa maliit na sofa"Deypse? ito ay ang pangkaraniwang tao, ang dugo nila ay kasing halaga ng ginto, sa madaling salita, mahalaga sila at kinikilala, too bad, naubos ang mga ito, tanging isa na lamang ang natitira at ikaw iyon Vonique, ang matagal ng nawawalang empress ng Aviana"Empress? does he mean, I'm a princess?
"she's an empress" tumango lang si Fier, I can't believe, napakaimposible ng sinasabi niya.
"Paano ako naging Empress?" he smirked, inilahad niya yung palad niya at mula doon ay lumabas ang mga litrato na hindi ko maintindihan, parang naging hologram siya."Hindi ko maintindihan"
"Hawakan mo yung kamay ko" I was about to hold his hand but Francis stop me, I look at him. I know he's worried but... I should know something, gulong-gulo na ako sa buhay ko kaya gusto ko ng malinawagan.
"Don't worry" tinanggal ko yung pag kakahawak niya sa kamay ko at hinawakan ko yung kamay ni Fier.
"Close your eyes and I will take you in the time, eighteen years ago" ginawa ko yung sinabi niya, ipinikit ko yung mga mata ko.
Kasabay ng pag pikit ko ay napunta ako sa isang madilim na lugar, sa dulo nito ay may isang puting pintuan, naglakad ako papunta doon at pumasok, nang makapasok ako ay tumambad sa akin ang nagkakagulong mga tao, sa himpapawid ay maraming nag liliparang reapers na kumakalaban sa mga taong may pakpak, para silang isang anghel pero hindi, sa tingin ko sila ang mga Deypse na binabanggit ni Fier, magiging katulad rin ba nila ako?
Naglakad-lakad ako, I can see it, how reapers take the soul of the innocent people of Aviana, how they died and became ashes. Gulo-gulo rin ang mga bahay na nasa paligid ko, may nasusunog at mayroon ring nagiba.
Sa hindi kalayuan ay may natanaw akong parang kaharian, malapit lang naman sa akin kaya lumapit ako doon at pumasok sa loob, malaki ito ang makaluma ang pag kakagawa, renaissance style.
Dirediretso lang ako hanggang sa makapunta ako sa isang kwarto kung saan kitang kita ng dalawa kong mata ang isang babaeng may korona, hawak hawak niya ang isang baby na umiiyak, Is it me? Siya ba ang ina ko?
Lumapit ako sa kanya, I can't help it but to cry, hindi ko mapigilan yung luha ko, kusa nalang pumatak, lalo na at nakita ko na yung mommy ko.
"Gabrielle Voniche Scariot,be a good girl huh" sabi niya sa bata at may kinuha siya sa leeg niya at isinuot sa bata, yun yung kwintas ko"This will help to protect you, huwag mo itong iwawala, I love you my precious Voniche" pwede ko ba siyang yakapin kahit ngayon lang? I tried to hug her pero fail, hindi ko siya mahawakan.
"Ma, I'm sorry, sorry that I ...I once hated you"sabi ko habang pinupunasan ko yung luha ko.
Mula sa pagkakahiga niya ay nag tungo siya sa parang kabinet, pumasok siya doon kaya sumunod naman ako, isa itong lugar na hindi ko alam ay nag eexist pa, may mahabang lakaran at sa dulo nito ay may parang pabilog na parang ...mahirap iexplain pero parang veranda siya, kitang-kita ko rin yung kalawakan sa langit.
"I love you my princess" hinalikan niya yung noo ng bata at dahan-dahang inihulog yung basket na pinaglalagyanan niya.
"I love you too Ma!" pag katapos kong sabihin iyon ay nabalot ng kadiliman yung paligid ko.
"Vonique! Gising! Sinasabi ko na nga ba may idudulot kang masama sa kanya!!" Francis voice,"She died for almost thirty minutes now" iminulat ko yung mga mata ko at mukha agad ni Francis yung nakita ko."Vonique? Buhay ka?" nanatili lang akong tahimik at naalala ko na naman yung nakita ko"Are you crying?"
"Francis I'm a bad daughter, I'm not an ordinary girl—" I felt his warm hug and It's kinda nice, feeling ko nabawasan ng kahit kaunti yung nararamdaman kong sakit.
"Vonique!! Nandito—OMG!! What's the meaning of this?" agad naman kaming humiwalay sa yakap at pinunasan ko agad yung luha ko bago humarap kay Brianne"Did you cried? and can you explain what happened between you two?" umiling si Francis at lalabas na sana ng kwarto ko ng pigilan siya ni Brianne, mahaba-habang explanation na naman ito.
"Brianne it's not what you're thinking, at saka akala ko ba galit ka sa akin" natahimik siya at napapout.
"Hindi naman ako nagalit sa iyo pero itong tinatago niyo ni Francis, dito ako magagalit eh" napakunot noo ako.
"Wala kaming tinatago noh" tinignan niya kami ng nakakaloko.
"Are you in a relationship?"
"No!" sabay na sabi namin ni Francis at napaiwas ng tingin.
urgh! I just realize, I still didn't know my self. Mismong ang sarili ko hindi ko kilala.
***
Happy Mother's Day!! Sa lahat ng mga mommy's out there! and of course to my mom. :)
