Το αφεντικό

Το κουτί

Με γρήγορα βήματα ήρθε προς το μέρος μου.Με τράβηξε στην αγκαλιά του και πέρασε το χέρι του γύρω μου.Δεν το περίμενα,αλλά πιο πολύ απο όλους,δεν το περίμενε η Τζέννυ.
"Τρώω μονο το φαγητό που μου φτιάχνει" είπε στην Τζέννυ κοιτάζοντάς την.Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα....
"Είναι η προσωπική μου διατροφολόγος" συνέχισε να λέει."Για αυτό κανείς δεν θα της λέει τι να κάνει εκτός απο μένα"
Η Τζέννυ χαμογέλασε αμήχανα.."Άρη..." είπε,αλλά δεν της έδωσε σημασία.Γύρισε προς το μέρος μου και με έπιασε απο τον καρπό. "Πάμε" είπε ήρεμα και πριν προλάβω να πώ κάτι τον ακολουθούσα.
Η Τζέννυ έμεινε πίσω..."πού πας..." τον ρώτησε χαμηλόφωνα..αλλα δεν της έδωσε σημασία.
"Τι κάνεις τώρα.;" τον ρώτησα μόλις βγήκαμε απο την κουζίνα.
"Δεν δαγκώνω,μην ανυσηχείς" απάντησε.
Προσπάθησα να τον κάνω να μου αφήσει το χέρι λέγοντάς του οτι έχω δουλειά.Γύρισε και με κοίταξε. "Νομίζεις οτι είσαι πιο απασχολημένη απο ότι εγώ;!" Με ρώτησε και δεν απάντησα."απλώς ακολούθα με χωρίς να μιλάς" είπε και συνέχισε να προχωράει.
Ανεβήκαμε τις σκάλες και τότε μου άφησε το χέρι.Πρόσεξε οτι κρατούσα έναν δίσκο στο χέρι. "Αυτό γιατι το πήρες κοντά;" Με ρώτησε κοιτώντας με.
"Με πήρες απο την κουζινα τόσο ξαφνικά που ούτε που πρόλαβα να το αφήσω.." του απάντησα με παράπονο.
"Καλά...βγάλε την ποδιά σου...θα βγούμε." Και περπάτησε μπροστά.Τον ρώτησα που πάμε αλλα όλες οι απορίες μου λύθηκαν.Με έφερε σε ένα εστιατόριο για φαγητό...δεν καταλαβαίνω που το πάει....είχαμε μπροστά μας 2 πιάτα με φαγητό.Αυτός έτρωγε και εγώ τον κοίταξα..."Γιατί είμαστε εδώ....;" τον ρώτησα διστακτικά.
"Γιατί πιστεύεις πως σε έφερα εδώ ενώ είμαι τόσο πολυάσχολος;" με ρώτησε και χωρίς να το θέλω χαμογέλασα και προσπάθησα να το κρύψω...
"Αυτό το μέρος κάνει φαγητό που ταιριάζει στις γεύσεις μου.Σε έφερα εδώ για να το μελετήσεις και να βελτιωθείς...Σε περίπτωση που θεώρησες οτι υπάρχει κάποιος άλλος λόγος."
"Φυσικά και όχι..!" Του απάντησα έκπληκτη.
"Και όμως αυτό σκέφτηκες" μου απάντησε.
Χαμήλοσα το βλέμμα μου και ξεκίνησα να τρώω.
"Μιας και το θυμήθηκα...αυτή ήταν η Τζέννυ...η ρεπόρτερ..;....Είστε μαζί ...;" τον ρώτησα
"Αν ένας άντρας είναι με μια γυναίκα σημαίνει οτι βγαίνουν;" με ρώτησε..."δεν λέω αυτό απλα ο τρόπος που μιλάτε..." του απάντησα...
Μου χαμογέλασε "Πραγματικά έχεις μοναδική φαντασία.." μου είπε."Απλά είναι η κόρη μιας καθηγήτριάς μου απο το λύκειο...μην βγάζεις συμπεράσματα."
"Α...κατάλαβα.." απάντησα και συνέχισα να τρώω...χάρηκα λίγο με αυτο είναι η αλήθεια...
"Αυτό που είπες πρίν..τι σήμαινε...οτι θα τρώς μόνο το φαγητό μου....;"
"Απλά αυτό...τι να σημαίνει;εισαι η προσωπική μου διατροφολόγος..δουλεύεις στην εταιρεία μου." Μου απάντησε λιγο αδιάφορα.Άφησε το πιρούνι του κάτω "Ας αφήσουμε τα προσωπικά μακριά απο τα επαγγελματικά" μου είπε και μου έκανε νόημα να έρθω πιο κοντά.
"Είναι όπως ακριβώς είπες άλλωστε...ήταν απλά ένα one night stand." Με έπιασε πάλι λόξυγκας...αυτός με κοιτούσε απορημένος.Μόλις πλήρωσε για το φαγητό πήγαμε να βγούμε έξω.Πήγα να τραβήξω την πόρτα αλλα αυτός απο το πουθενά με τράβηξε με δύναμη που κατέληξα μέσα στην αγκαλιά του..."Η πόρτα ανοίγει προς τα έξω.." μου είπε και εμένα πάλι με έπιασε λόξυγκας..τότε με άφησε και κοίταξε απο την άλλη.
"Πολύ συχνά σε πιάνουν λόξυγκες.."  μου είπε και έφηγε μπροστά.
Το βράδυ σχόλασα και πήγα σπίτι.Ήταν η μάνα μου εκεί και τον μικρό και τον τάιζε...Ξαφνικά βρέθηκα να έχω μια κουβέντα με την μάνα μου για την ηθοποιία της..δεν ήθελα να ακούσω άλλο για αυτό οπότε  έφυγα.
Βγήκα έξω και βρήκα τον κολλητό μου  έτοιμο να φύγει.Ήταν πάνω στο μηχανάκι. "Πάμε μια βόλτα;" τον ρώτησα,αλλά πριν προλάβει να απαντήσει ήμουν ήδη πάνω στο μηχανάκι.Πήγαμε και κάτσαμε σε ένα παγκάκι και εγώ έπινα λίγο χυμό λέγοντάς του τα παράπονά μου για την μάνα μου.
"Θές να μείνεις σπίτι μου;" είπε χαμογελώντας.
"Μήπως θές εσύ τη μάνα μου;" τον ρώτησα πειράζοντάς τον.
Μια κοπέλα μας διέκοψε.Ο Αλέξανδρος είναι ένα παιδι πολύ εμφανίσιμο,έχει αρκετές κατακτήσεις.Του έκανα νόημα να μιλήσει με την κοπέλα.
"Μπορώ να έχω τον αριθμό σου;" τον ρώτησε η κοπέλα.
"Βασικά είμαι ραντεβού τώρα." Απάντησε στην κοπέλα για τα την ξεφορτωθεί. Εγώ γουρλωσα τα μάτια την κοίταξα και της είπα οτι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.Ο Αλέξανδρος έτρεξε και με αγκάλιασε.
"Μας ενοχλείς." Είπε στην κοπέλα η οποία έφυγε.
"Πας καλά;γιατι την άφησες να φύγει;" τον ρώτησα.
"Είσαι πιο όμορφη.." μουρμούρισε...
"Μην με κοροϊδεύεις εμένα" του είπα χτυπώντας τον στον ώμο και αυτός γέλασε.
Την επόμενη μέρα είχα ρεπό και ο διευθυντής έλειπε οπότε το μρσημεράκι πήγα να κάνω ένα μπάνιο..Άκουσα το κινητό μου να χτυπά.Όταν πήγα να το πάρω είδα τον αδερφό μου να έχει το ακουστικό στο αυτί.Του το πήρα γρήγορα γρήγορα και το έβαλα στο αυτί μου.Ήταν ο διευθυντής.
"Ποιός μίλησε πρίν λίγο;;" με ρώτησε όλο απορία
"Ε...Εγώ ήμουν!απλά κοιμόμουν..." απάντησα γρήγορα.
"Θέκω να πας σπίτι μου και να μου φτιάξεις κάτι για φαγητό...τώρα γυρνάω απο το επαγγελματικό ταξίδι" μου είπε...
"Μα...δεν δουλεύω σήμερα..." του απάντησα...
"Τόσες μέρες έλειπα οπότε δεν έκανες και πολύ δουλειά οπότε μην παραπονιέσαι.." μου απάντησε..Οπότε ετοιμάστηκα για να πάω σπίτι του με τον αδερφό μου μου..αφού η μάνα μου είχε εξαφανιστεί...Ο διευθυντής μου έστειλε ένα μήνυμα.."θα φτάσω σε 2 ώρες αν δεν έρθεις θα το μετανιώσεις" μου έγραφε..
Πρίν μπώ μέσα στο σπίτι του είπα στον αδερφό μου να μην γυρνάει απο δώ και απο κεί μολις μπούμε γιατι έχω δουλειά.."ναι μαμά.." απάντησε..αλλά δεν του δίνω σημασία...ολό μαμά λέει..δεν ξέρω κάν γιατι με λέει έτσι..
Μπήκα στο σπίτι και αφού ο διευθυντής δεν ήταν εκεί βρήκα ευκαιρία να κοιτάξω τα δωμάτια..το σπίτι του ήταν αρκετά μεγάλο και ωραίο..ξεκίνησα να μαγειρεύω..αφού τελείωσα το μαγείρεμα φώναξα τον αδερφό μου αλλά δεν απαντούσε οπότε άρχισα να τον ψάχνω..τον βρήκα στο γραφείο του διευθυντή...το βλέμμα μου όμως τράβηξε ένα κουτάκι που ήταν πεσμένο στο πάτωμα...θα το είχε ρίξει ο μικρός...
Το κουτάκι είχε σπάσει...δεν ήθελα κάν να σκεφτώ τι θα γινόταν..τι θα είχε μέσα άραγε; δαχτυλίδι..; κολιέ..; μπορεί να ήθελε να το κάνει δώρο κάπου...και εγώ το χάλασα....ήθελα να το ανοίξω αλλά το άφησα όπως ήταν και πήρα τον αδερφό μου να φύγω...

Γειά σας!!!! Είπα ότι μπορεί να μήν γράψω αυτή τη βδομάδα αλλά δεν αντιστάθηκα..😂😂 ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο....πειτε μου στα κόμμεντς..ίσως ήταν ένα βιαστικό κεφάλαιο..😔😔 φιλιάάά❤❤