Το αφεντικό

Κανένας εκτός απο 'σένα

Την επόμενη μέρα το πρωί πήγα στη δουλειά.Είχαμε μαγείρεμα απο νωρίς ώστε να είναι όλα έτοιμα το μεσημέρι.Άλλοι έκοβαν πράσα...κρεμμύδια άλλοι χτυπούσαν αυγά και όλοι δοκίμαζαν αν το φαγητό είναι καλό...Ήρθε στο μυαλό μου ο Άρης..αναρωτιόμουν αν είχε φάει καλά...Και δεν έλεγα τίποτα άλλο; το κινητό μου χτύπησε..είχα μήνυμά του. "Ας συναντηθούμε μετά τη δουλειά.Θα σε περιμένω απ'έξω"
Χαμογέλασα και ανυπομονούσα να τον δώ...
Τελικά το βράδυ περίμενα έξω στο δρόμο να έρθει με το αμάξι.
Μπήκα στο αμάξι και στην αρχή δεν μιλούσαμε.
"Που πάμε;"τον ρώτησα
"Ούτε και εγώ ξέρω" μου απάντησε με το βλέμμα καρφωμένο στο δρόμο.
Ένιωσα άβολα και έπαιζα με τα χέρια μου ενώ κοίταξα απο την άλλη.
"Υπάρχει κάτι που θές να μου πείς;"με ρώτησε χωρίς να με κοιτάζει πάλι.
"Νόμιζα ήθελες να βρεθούμε γιατί εσύ έχεις κάτι να μου πείς..."του απάντησα δειλά.
Με κοίταξε.."δεν έχω κάτι να πώ.."του απάντησα.
Αυτός με ξανακοίταξε για λίγο "σίγουρα;"με ρώτησε."Νόμιζα οτι είχαμε να πούμε κάτι"είπε νευριασμένος...αναρωτιόμουν σε τι αναφερόταν..τότε ο Άρης επιτάχυνε και με νεύρα έστριψε το τιμόνι..οδηγούσε τόσο γρήγορα που κρατούσα σφιχτά τη ζώνη μου....Σταμάτησε το αυτοκίνητο σε ένα πλάτωμα και αφού έσβησε το αμάξι ξεφύσηξε..
"Γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι...;"τον ρώτησα..Μου έπιασε το χέρι και έβαλε το άλλο στον ώμο μου..."τι έγινε 3 χρόνια πρίν στη ζωή σου...θέλω να μου τα πεις όλα."μου είπε κοιτάζοντας με.
Δεν το περίμενα "γιατί θες να μιλήσουμε για αυτό τώρα;" είπα μιας και το μυαλό μου πήγε στο βράδυ που περάσαμε μαζί..
"Αυτή τη στιγμή μιλάω σοβαρά!"είπε υψώνοντας την φωνή του.
"Τι θες να ακούσεις.. τι θες να μάθεις;"τον ρώτησα.
Όλα...ολα για εσένα"απάντησε.
Τον κοίταξα...."δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι...φεύγω.."του είπα και βγήκα απο το αμάξι...Έκανα μερικά βήματα αλλά βγήκε και αυτός γρήγορα απο το αμάξι και με πλησίασε."Λυδία!"φώναξε και με έπιασε απο το χέρι...Με κοιτούσε στα μάτια..."δούλευα σκληρά..."είπε "και αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω εξ'αιτίας σου..γιατί εξαφανίστηκες χωρίς να πεις λέξη..δεν μπορούσα να βγω με καμία άλλη...δεν σε ξέχασα ούτε για μια στιγμή..για αυτό πες μου πώς νιώθεις...τι έγινε απο εκείνο το βράδυ και μετά..Αν δεν μου πείς δεν μπορώ να ξέρω!" Μου είπε κοιτάζοντας με,με απελπισμένο βλέμμα...Μετά απο λίγα δευτερόλεπτα....δεν άντεξα...έπρεπε να του πω ότι ένιωθα...
"Φοβόμουν.Δεν ήθελα να φανώ εύκολη!Όσο και και να αλλάζουν οι καιροί...τα one night stands..ήτα κάτι που δεν θα έπρεπε να κάνω..αλλά στο τέλος..ξέρω θα ακουστεί χαζό..δεν ξέρω αν θα με πιστέψεις...Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο...και δεν έχω νιώσει έτσι με κανέναν εκτός απο εσένα!"