Το αφεντικό

Η ανάμνησή σου

Είχα λίγες μέρες κενό πριν να ξεκινήσω να δουλεύω σε άλλο μέρος οπότε αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ....Όλο το ίντερνετ ασχολιόταν με την Τζέννυ και το πόσο καημένη είναι που μια "ξετσίπωτη" της έκλεψε τον άντρα για τα λεφτά....
Δεν άντεχα να τα βλέπω όλα αυτά..ήμουν τόσο πιεσμένη που αποφάσισα τις υπόλοιπες μέρες που έχω,να πάω κάπου να αλλάξω περιβάλλον...
"Μα καλά τι σε έπιασε ξαφνικά να πας στη θάλασσα;" με ρώταγε η μαμά μου καθώς με έβλεπε να ετοιμάζω βαλίτσες.Δεν είχα και πολύ όρεξη για κουβέντα..Συνέχισα να διπλώνω τα ρούχα μου και να τα τακτοποιώ στην βαλίτσα.
"Με αυτόν...χωρίσατε οριστικά..;"με ρώτησε αλλάζοντας τον τόνο της φωνής της σε πιο ήρεμο.
"Πραγματικά υποστήριζα αυτή τη σχέση γιατί αυτός ήταν του γούστου μου αλλά αφού δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτό που συνέβη δεν αξίζει!" Άρχισε να μονολογεί.
"Πάω να δω αν θέλω κάτι άλλο απο την ντουλάπα μου"της είπα για να την αποφύγω..Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να μιλήσω για τον Άρη...
Ο Αλέξανδρος ήξερε ότι θα έφευγα και με πήρε τηλέφωνο να πιούμε κάτι οπότε κατέβηκα στο μαγαζί του να τον δω
"Πως είσαι;"με ρώτησε.
"Αλέξανδρε πραγματικά..δεν θέλω να το συζητήσω.."
"Βασικά..σε φώναξα εδώ για άλλο λόγο.."μου είπε διστακτικά
"Έγινε κάτι;"τον ρώτησα όλο περιέργεια.
"Άκου...δεν περιμένω κάτι και ξέρω πως δεν πρόκειται μιας και ξέρω πολύ καλά τα αισθήματά σου για τον Άρη...αλλά...μου αρέσεις..πραγματικά μου αρέσεις και ήθελα να το γνωρίζεις..."μου έκανε αυτή την εξομολόγηση...δεν ήξερα τι να πω...είναι φίλος μου τόσα χρόνια...ποτέ δεν τον είχα δει έτσι.
"Αλέξανδρε...εγώ δεν..."
"Το ξέρω...και αυτό σταματάει εδώ.Απλά ήθελα να μην το μετανιώνω μετά..ας μείνουμε φίλοι"με διέκοψε ο Αλέξανδρος και δεν συζητήσαμε άλλο για αυτό το θέμα.
"Που θα πάς;"με ρώτησε για να σπάσει ο πάγος.
"Λέω να πάω εκεί που παντρεύτηκε η μαμά μου πριν 3 χρόνια..αλλά θα νοικιάσω ενα δωματιάκι στο χωριό εκεί κοντά...θέλω ησυχία..."του απάντησα κοιτώντας το ποτήρι μου
"Κατάλαβα..."απάντησε ο Αλέξανδρος.."αύριο δεν φεύγεις;είναι αργά..μάλλον πρέπει να τα μαζέψουμε εδώ"είπε και πήρε το ποτήρι του ενώ σηκώθηκε.
"Ναι πρέπει να πάω να κοιμηθώ.."του είπα και σηκώθηκα και εγώ.
Πρίν φύγω έκλεισα τελείως το κινητό μου....δεν ήθελα να μιλάω με κανέναν και να είμαι τελείως μόνη.. Μπήκα στο λεωφορείο και έκατσα στην θέση μου.
Μπήκα στον πειρασμό να ανοίξω το τηλέφωνό μου...άραγε..με έχει πάρει τηλέφωνο...όλες αυτές τις μέρες δεν είχα καθόλου νέα του Άρη...
Μόλις το άνοιξα,τα μηνύματα έρχονταν ενα ενα.."Λυδία..που είσαι..είσαι καλά;Σε πήρα και δεν το σήκωνες.."
Αναπάντητες απο τον Άρη και ένα άλλο μήνυμα που έγραφε "πάρε με τηλέφωνο ή στείλε μου ενα μήνυμα μόλις δεις τις κλήσεις μου..."
"Που είσαι..απάντα στο τηλέφωνο!"
Με είχε πάρει πολλές φορές....
Έβαλα το κινητό μου στην τσάντα και έγειρα το κεφάλι μου στο κάθισμα..."Δεν θα απαντήσω.."σκεφτόμουν....μάλλον δεν ήταν καλή ιδέα να το ανοίξω...
Μόλις έφτασα,άφησα τα πράγματά μου και πήγα να κάνω μια βόλτα..
Πήγα να περπατήσω κοντά στην θάλασσα και σύντομα διαπίστωσα πως υπήρχα μόνο ζευγάρια γύρω μου..."αμάν!"σκέφτηκα και ήθελα για μια στιγμή να κοιτάξω αλλού,όμως έμεινα να τους παρατηρώ...ήταν χαρούμενοι όλοι..άλλοι έπαιζαν...άλλοι απλά περπατούσαν κρατώντας το χέρι  ο ένας του άλλου.."Δεν μπορούσα να βρώ καλύτερο μέρος να ερθω.."είπα ειρωνικά στον εαυτό μου.Είχα αρχίσει να πεινάω οπότε άρχισα να ψάχνω ένα μέρος για το μεσημεριανό μου...Βρήκα ένα μέρος που το είχε μια κυρία...ήταν πολύ καλή μαζί μου και η μακαρονάδα με τα θαλασσινά ήταν υπέροχη...Δεν είχε κόσμο εκείνη την ώρα και ήρθε να κάτσει μαζί μου..
"Πως και ήρθες εδώ μόνη σου;"με ρώτησε.
Κοίταξα κάτω...
"Αυτός...πρέπει να σου αρέσει πολύ...όποιος και να είναι..."μου απάντησε με ένα χαμόγελο...μάλλον είναι αρκετά εμφανές ότι υποφέρω απο ερωτική απογοήτευση.
"Δεν έχει σημασία πλέον"της απάντησα και συνέχισα να τρώω την μακαρονάδα μου.
"Έχω ένα ποδήλατο....μήπως θα ήθελες να το χρησιμοποιήσεις να δεις γύρω γύρω την περιοχή;"μου είπε η γυναίκα αλλάζοντας θέμα.
"Ευχαριστώ πολύ..θα με βόλευε παρα πολύ...θα σας το επιστρέψω το βράδυ τότε."της είπα και δέχτηκα την προσφορά...αφού πλήρωσα για το φαγητό βγήκα έξω και πήρα το ποδήλατο. 
Άρχισα να κάνω βόλτες απο δω και απο 'κει σε όλα τα δρομάκια του χωριού...Τα σπίτια ήταν πολύ χαριτωμένα...Κατα κάποιο τρόπο όμως..όλα μου θύμιζαν τον Άρη...
Πήγα με το ποδήλατο και στην παραλία..είχε ένα δροσερό αεράκι και μου άρεσε πολύ.Η θάλασσα είχε αρκετά κύματα αλλά ήταν υπέροχη.
Αφού έκανα αρκετή ώρα ποδήλατο κατέβηκα και προχώρησα με τα πόδια και το ποδήλατο στα χέρια να βρώ ένα σημείο να ξαποστάσω...η θέα ήταν πολύ ωραία..έβλεπα την παραλία απο ένα σημείο λίγο πιο ψηλά...και θυμήθηκα...τότε με τον Άρη..ήταν νωρίς ακόμα..και μοιράστηκε μαζί μου ένα μπουκάλι κρασί...
Αν ήξερα ότι θα με πονούσε τόσο..δεν θα ξεκινούσα τίποτα μαζί του σκέφτηκα ενώ τα μάτια μου άρχιζαν να δακρύζουν...Εγώ έφυγα....γιατί πονάω τόσο...
Συνέχισα να περπατάω και πιο κάτω βρισκόταν ενα περίπτερο,ήθελα οπωσδήποτε κάτι να πιώ...έβγαλα το πορτοφόλι απο την τσάντα μου να βγάλω ένα κέρμα..Τα κέρματα μου έπεσαν απο το χέρι και κατέληξα να τα κυνηγάω..Μέχρι που σταμάτησαν στα πόδια ενός άντρα την ώρα που τα κυνηγούσα...Σάστισα όπως ήμουν σκυμένη..κοίταξα προς το μέρος του άντρα...μόλις είδα ποιος είναι τα έχασα...Ο Άρης ήταν μπροστά μου....

Γεια σας!!!❤❤πως σας φανηκε το κεφαλαιο;;;❤☺☺
Ισως ειναι λιγο βαρετο...δεν υπαρχουν σχεδον καθολου διαλογοι σε αυτο το κεφαλαιο😔
Ελπιζω να σας αρεσει ομως😊😊😊😊
Φιλακια😗