Το αφεντικό

Σ'αγαπώ

Με έπιασε απο το χέρι χωρίς να πει τίποτα και προχωρούσε μπροστά.....
"Α...Άρη..." είπα και τα βήματά του σταμάτησαν..Γύρισε πίσω και με αγκάλιασε..Δεν μιλούσε...
Φτάσαμε στην παραλία.Ο ήλιος είχε ήδη πέσει.Καθίσαμε στο αυτοκίνητο και κοιτούσαμε την θάλασσα....
"Ξέρεις...ήμουν χαρούμενη που έβγαινα μαζί σου...ήταν σαν όνειρο..." του είπα σπάζοντας την σιωπή.
"Μην το ξαναπείς αυτό!Για 'μένα δεν είσαι όνειρο!"με διέκοψε.
Με έπιασε απο τους ώμους απαλά και με γύρισε προς το μέρος του.
"Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν έχω κάνει ακόμα μαζί σου,θέλω να τα κάνω όλα αυτά με εσένα απο δω και πέρα..Δε θα σε αφήσω ποτέ.."
Σταμάτησε να μιλάει και έβαλε απαλά και τα δυο του χέρια στο πρόσωπό μου ενώ κοιταζόμασταν στα μάτια..Έσκυψε αργά και άρχισε να με φιλάει..Πόσο μου είχαν λείψει τα φιλιά του...Τον κρατούσα σφιχτά όσο με φιλούσε..

Κοιμηθήκαμε αγκαλιά μέσα στο αμάξι...Με είχε στην αγκαλιά του ενώ εγώ ήμουν ξαπλωμένη στο στήθος του.
Κάποια στιγμή ξύπνησα..Σηκώθηκα αργά και κοιτούσα το Άρη...Ήταν τόσο όμορφος όπως κοιμόταν....Όλα μοιάζουν σαν ένα όνειρο...εγώ και εσύ...σκεφτόμουν καθώς ακουμπούσα απαλά το πρόσωπό του.
Έχω τόσες όμορφες αναμνήσεις μαζί σου...Ίσως ο πατέρας του είχε δίκιο...δεν έπρεπε να έχουμε συναντηθεί...ίσως είναι ώρα να ξυπνήσω...Έσκυψα και έδωσα ένα απαλό φιλί στα χείλη του Άρη και βγήκα απο το αμάξι..Με το που βγήκα άρχισα να κλαίω...ίσως είναι για το καλύτερο..τι να κάνει με εμένα...να γράφουν τέτοια άρθρα...;Είμαστε απο διαφορετικούς κόσμους...

Πήρα το ποδήλατο και έφυγα κλαίγοντας ακόμα πιο δυνατά...ευχαριστώ που η πρώτη και ίσως η τελευταία μου αγάπη ήσουν εσύ...

Το επόμενο πρωί γύρισα σπίτι...καθώς ανέβαινα τις σκάλες ο Αλέξανδρος με είδε.."τι κάνεις εδώ μόνη σου;!Δεν συνάντησες τον Άρη;!" Με ρώτησε.
Δάγκωσα τα χείλη μου να μην τρεμοπαίζουν.."χωρίσαμε...τον χώρισα..όμως πονάω...μου λείπει τόσο πολύ..."
Ο Αλέξανδρος με αγκάλιασε και μου χτύπησε ελαφρά την πλάτη "όλα θα πάνε καλά..." προσπαθούσε να με καθησυχάσει.

Τις επόμενες μέρες τις πέρασα στο κρεβάτι...Ήμουν άρρωστη με πυρετό...Η μαμά μου με φρόντιζε συνεχώς όλες αυτές τις μέρες.Όταν έγινα καλύτερα αποφάσισα να καθαρίσω λίγο το σπίτιαρχίζοντας απο την βιβλιοθήκη μου,ήθελα να απασχολήσω με κάτι τον εαυτό μου ... Πέταξα κάποια άχρηστα βιβλία και τακτοποίησα τα υπόλοιπα.Η μαμά μου ήρθε στην βιβλιοθήκη "Λυδία θέλω να σου μιλήσω"μου είπε.
Την κοίταξα και καθίσαμε στον καναπέ.
"Τι έγινε;"την ρώτησα περίεργη.
Αυτή μου έπιασε τα χέρια και με κοίταξε."Παιδί μου..κανείς δεν ξέρει πώς και πότε θα αρχίσει κάτι..τι και αν είναι ένα one night stand?δεν μπορεί να υπάρχει αγάπη στη συνέχεια έτσι;Υπάρχει κανόνας που λέει πως ξεκινάει η αγάπη..;Μην διστάζεις γιατί σκέφτεσαι τι θα πουν οι άλλοι...Απλά κάντο..Δεν έκανες τίποτα κακό..."
Ήθελα να κλάψω..."μαμά...."
"Αφού τον αγαπάς...πήγαινε.."μου είπε και αμέσως έτρεξα.

Έστειλα ένα μήνυμα στον Άρη "έρχομαι στο γραφείο σου"

Ήμουν τόσο αγχωμένη...Μόλις μπήκα στη εταιρεία είδα τον Άρη πλάτη...
"Άρη!"του φώναξα και γύρισε...Φοβόμουν για το τι θα πει...αφού είχα φύγει έτσι πριν λίγες μέρες...Ο Άρης όμως απλά άνοιξε τα χέρια του και εγώ έτρεξα στην αγκαλιά του...
"Δεν θέλω να τελειώσουμε έτσι..δεν έχουμε αρχίσει καν..."του είπα όσο ήμουν στην αγκαλιά του.
Ο Άρης με κοίταξε."μην τολμήσεις να φύγεις πάλι"
Με τράβηξε κοντά του και άρχισε να με φιλάει..υπήρχε κόσμος παντού και μας κοιτούσαν..Δεν με ένοιαζε καθόλου.Ήμουν χαρούμενη που ήμουν μαζί του..Και αυτή τη φορά δεν θα το έβαζα πάλι στα πόδια.
"Σ'αγαπάω.."μου είπε ο Άρης καθώς με αγκάλιαζε...Με έκανε να τον αγκαλιάσω πιο σφιχτά...
"Και εγώ σ'αγαπάω..."

Είναι λίγος καιρός που βγαίνουμε με τον Άρη και όλα είναι υπέροχα...Είχαμε τον γάμο του γραμματέα του με...την Μαρίνα..Οι δυο τους τελικά έβγαιναν εδώ και καιρό...Ο γάμος έγινε σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο....Όταν το ζευγάρι έβγαζε φωτογραφίες εγώ και ο Άρης τους κοιτούσαμε απο μακριά.Τότε ο Άρης με τράβηξε κοντά του...."Λυδία..απόψε είναι η μέρα...Κανονίσου...περίμενα πάρα πολύ καιρό..." είχα κατακοκκινίσει με αυτά που έλεγε ο Άρης.Τον χτύπησα ελαφρά."και εγώ περίμενα καιρό..."του είπα ψιθυριστά μετά απο λίγο.

Το απόγευμα ο Άρης μετά το τραπέζι του γάμου,μου είπε να μην αλλάξω τα ρούχα μου και να τον περιμένω έξω όπου έγινε ο γάμος.Είχε κάτι να μου πει...Καθώς περίμενα,χάζευα τον στολισμό γύρω γύρω..Δεν τα είχαν βγάλει ακόμα..Την προσοχή μου τράβηξε ο Άρης ο οποίος ερχόταν επιτέλους.
Ήρθε και στάθηκε μπροστά μου..Απλώς με κοιτούσε.Τότε μου έπιασε απαλά τα χέρια και μου έδωσε ένα δαχτυλίδι....Ήμουν τόσο χαρούμενη...Εννοείται οτι δέχτηκα... Ακόμα δεν το ξέρει κανείς..θα τους το πούμε όμως σύντομα...
Στο δρόμο για το σπίτι του Άρη,ο Άρης άρχισε πάλι τα δικά του..."ξέρεις πόσο περίμενα για αυτή τη στιγμή;"
"Κύριε Άρη σταματήστε!" Του είπα και με έπιασε λόξυγκας.
"Σταμάτα να με λες κύριο Άρη!Είμαι ο άντρας σου τώρα!"
Άρχισα να γελάω.Ήταν τόσο γλυκός εκνευρισμένος...
"Σ'αγαπάω"
"Και εγώ σ'αγαπάω" μου απάντησε και τον κοιτούσα καθώς οδηγούσε...

ΤΕΛΟΣ

Γεια σας!!!!ναι...καλα διαβασατε...η ιστορια τελειωσε😢😢😢 Νιωθω καπως τωρα που τελειωσε βεβαια...😢😢😢
Ελπιζω το τελος να σας ικανοποιησε❤❤❤❤
Σας ευχαριστω οσους το διαβασαν❤Ευχαριστω και για τα κομμεντς σας και για τους ψηφους❤❤❤😗😗 Περασα πολυ ωραια διαβαζοντας και απαντωντας στα κομμεντς σας!Γενικα οσο καιρο εγραφα την ιστορια περασα πολυ ωραια ❤❤❤❤
Ακομα στεναχωριεμαι😢😢😢Θελω και εγω τετοιο τελος στην προσωπικη μ ζωη😢😢και συντομααα😣😣😣😅😅😅
Φιλακια και να περνατε καλα❤❤😊😊😊