Το αφεντικό

φιλί

Ήμουν ήδη στην πισίνα και τον τραβούσα έξω όταν ήρθαν οι υπεύθυνοι.Ήμουν αναστατωμένη....τον έβγαλαν έξω και έπεσαν και οι δύο απο πάνω του να δουν άν αναπνέει...Σε κάποια φάση κοιτάχτηκαν και σηκώθηκαν πάνω.
"Που πάτε;?"άρχισα να φωνάζω
"Πάμε να φωνάξουμε κι άλλους..."είπαν και προχώρησαν προς την έξοδο.
Ο Άρης ήταν στο πάτωμα αναίσθητος...εγώ πανικόβλητη στεκόμουν κοντά του...ακουμπούσα το πρόσωπό του δίνοντάς του ελαφρά χαστούκια "Σας παρακαλώ κύριε διευθυντά μην πεθάνετε..ξυπνήστε..!!!" Φώναζα και ξαναφώναζα "ούτε εγώ το μετανιώνω εκείνο το βράδυ...ήτα ξεχωριστό για μένα..."μου βγήκε και είπα ξαφνικά με δάκρυα στα μάτια..."χαίρομαι που...που ήταν με εσένα...."συνέχισα να λέω κλαίγοντας.....
"Είδα την ενίσχυση απο το σουτιέν μου στο κουτί σου!!"φώναξα...ήθελα να τα πώ όλα.
Εκείνη τη στιγμή ο Άρης άνοιξε τα μάτια του και με μία κίνηση σήκωσε το σώμα του πάνω και έκατσε.Ήμουν σαστισμένη...
"Σ...σοβαρά το είδες αυτό;;!"είπε και με κοίταξε.
Δεν έδωσα σημασία σε αυτό που είπε "με κατατρόμαξες!!"του φώναξα και τον χτύπησα στον ώμο.
"Απλά έκανα πλάκα....αλήθεια..είδες αυτό που είχε το κουτί..;"με ξαναρώτησε....
Καθίσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο στην πισίνα και αρχίσαμε να μιλάμε...
"Εκείνο το βράδυ που είχα κρυφτεί στο δωμάτιό σου..τότε το είδα..δεν ξέρω γιατί ήταν εκεί..αλλά όλοι έχουμε τα γούστα μας...."είπα στον Άρη ο οποίος φυσούσε και ξεφυσούσε...
"Αλλά...γιατί έφερες το κουτάκι μαζί σου...;"τον ρώτησα μιας και το είχε βγάλει προηγουμένως απο το σακίδιό του.
"Μιας και είσαι εδώ..κανονικά πρέπει να σου το επιστρέψω"μου απάντησε.
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και κοιτούσα ευθεία...έσκυψα κοντά στον Άρη.."ανώμαλε" του είπα σιγανά
"Ε!σοβαρά τώρα;"μου απάντησε."δεν είμαι ανώμαλος!το άφησες στο αμάξι τί έπρεπε να κάνω δηλαδή;αμα σκεφτώ τι έχω περάσει εξ αιτίας αυτού...ωραία είναι λογικό να σκέφτεσαι οτι είμαι ανώμαλος...ούτε εγώ δεν ξέρω γιατί το κράτησα...αλλά...αν δεν το είχα..δεν θα μπορούσα να θυμάμαι όλες αυτές τις αναμνήσεις..."είπε και με κοίταξε...κοιταχτήκαμε για δευτερόλεπτα και μετά ο Άρης έριξε το κεφάλι του κάτω...
"Σε ευχαριστώ..που το κράτησες όλο αυτό τον καιρό"του είπα..ο Άρης χαμογέλασε και έπαιζε αμήχανα με τα χέρια του...τότε..τον τράβηξα κοντά μου και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο χωρίς να το περιμένει.Με κοίταξε έκπληκτος και ξερόβυξε.
"Αν είσαι πραγματικά ευγνώμων...μπορείς να το κάνεις αυτό πάλι...;"μου είπε κοιτάζοντας κάτω και γύρισε το μάγουλό του για να τον φιλήσω.Χαμογέλασα και πήγα να του δώσω άλλο ένα φιλί,ο Άρης όμως,τελευταία στιγμή γύρισε το κεφάλι του και βρέθηκα να φιλάω τα χείλη του.Αλλά δεν σταμάτησα..συνέχισα μα τον φιλάω.Ο Άρης άρχισε να με φιλάει πιο έντονα και ήρθε σχεδόν πάνω μου...έβαλε τα χέρια του γύρω μου..άρχισε να με φιλάει πιο απαλά...Σταμάτησε να με φιλάει και με κοίταξε χαμογελώντας..."σήμερα δεν σε πιάνει λόξξυγκας"μου είπε ενώ συνέχισε να χαμογελάει..του χαμογέλασα και εγώ και χαμήλωσα το βλέμμα μου.Ήρθε πάλι κοντά μου αργά και άρχισε να με φιλάει ξανά ακουμπώντας το πρόσωπό μου με το χέρι του φιλώντας με πιο γλυκά αυτή τη φορά..