My Unwanted Bride [KathNiel] (REVISING)

MUB 3

My Unwanted Bride

Chapter 3

[Kathryn's POV]

Nasa bahay kaming dalawa ni Daniel.

Nanunuod sya at ako naman ang nagluluto.

Kahit mayaman kami (humble po) marunong pa rin naman akong magluto. Tinuruan rin kasi ako ni mama.

"Kath, matagal pa ba yan? Sampung taon na yan dyan."-matagal lang talagang lumambot yung baboy. 

"Sandali na lang."-sabi ko pabalik. Binuksan ko yun niluluto kong sinigang. Wow! Ang bango.

"Nakakamiss na yung luto ni Chesca. Sarap kaya ng mga luto nya."-ako ba yung kinakausap nya? (malamang kasi wala namang ibang tao dito diba?) 

Hinayaan ko na lang na magkuwento sya kay Chesca. Kahit na masakit na ng sobra.

"Kain na, Daniel."-tumayo naman sya at kumain. Ni hindi man lang nya ako hinintay. Bakit nay nga ba ako hihintayin diba?

"Kapag nakakakain ako neto, naaalala ko yung mga luto ni Ches. Kaya nagaganahan ako kumain eh."-akala ko pa naman masarap yung luto ko kaya siya magana. (asssumera kasi)

Bakit ba kasi, napaka cold nya? Summer naman ha? Bakit ba laing Chesca na lang siya ng Chesca? Hindi niya ba alam na nandito naman ako? PALAGI? Kasi ang sakit eh. Naramdaman kong may tumulong luha sa pagkainan ko. Lalo kong iniyuko yung mukha ko para hindi niya makita na umiiyak ako.

"Are you crying?"-gusto kong sabihing oo, kaso para san pa diba? Pupunasan nya ba yung luha ko? Di diba?

"Nope. Napuwing lang. Hehe, sorry."-kunware natutuwa ako. 

Siya lang naman yung dahilan kung bakit ako umiiyak eh. Dapat hindi na niya tinatanong eh, lalo lang akong nasasaktan na hanggang ngayon, di niya pa rin marealize na mahal ko siya.

Naramdaman kong tapos na siya kaya naman niligpit ko na yung plato namin.

"A-Ah, sige Daniel, Ako na dito. Umakyat ka na."-pinilit kong ngumiti sa kanya.

Nagmadali ako sa hugasan at doon ibinuhos lahat ng hinanakit ko. 

"Kasi naman Daniel eh, bakit ikaw pa? Bakit ba sayo pa? Alam ko naman di mo ako kailanman mamahalin eh. pero kasi, kapag nakikita kitang masaya, nagkakaroon ako ng pag-asa. Feeling ko ako yung dahilan ng mga ngiti mo. Assuming ko diba? Sino ba ako diba? Di nmana ako yung mahal mo eh. Ako naman kasi yung kontrabida sa di matuloy-tuloy nyong love story ni Chesca diba? Oo na. Ako na masama. try mo man lang Daniel. 1 year man lang. 1 year na lang maglelet go na ako. Tatang--"

*Riiiiinng*

Nagulat ako sa narinig kong ring.

"D-Dan.. Daniel? Kanina ka pa ba dyan?"-nanginginig kong tanong sa kanya

"H-Hinde. Ngayon ngayon lang."-buti naman! Baka narinig nya na lahat ng kadramahan ko!

[Daniel's POV]

Nagsinungaling akong hindi ko narinig lahat. Pero narinig ko simula sa umpisa.

Nagulat din ako sa mga sinabi niya. Lalo na dun sa "...1 year na lang maglelet go na ako."

Bakit parang di ako natutuwa? Bakit parang ayoko syang mawala? Puta. Di ko maintindihan.

Manhid ko ba? Alam ko naman mahal nya ako eh kaso..

*Riiiiiing*

Peste. Si Katsumi tumtawag nanaman. Ano nanaman kaya ang gusto neto.

" Hello."

(Ang gana ng bai mo tol ha?)

"Ano ba?"

(Chill men. Punta ka sa fashion show ni Chelsea ha? Yung kapatid ko)

"At bakit naman?"

(kase sabi ko)

"Model ba kapatid mo? Shet tol, nagulat ako! Nasa lahi nyo pala ang mga model?"

(Oo! Nasa lahi namen! May angal?)

"Di ko na feel bro."

(Leche. Basta pumunta ka. 8:00 pm. sa butterfly garden.)

"Madami bang paru-paro dun?"

(Try mong pumunta, Tanga!)

-------------------------------------------------------------------