Lie Love [Completed]

Chapter29:(Memories)

Glo Pov

Pagkagising ko bigla nalang sumakit ang ulo ko at may mga pangyayaring bigla-bigla nalang nagpapakita saakin.

Argggg....arayyyy..

"Moroko tandaan mo nandito lang ako para sayo!"

"Kumain ka nga baka mapano ang bata niyan!"

"Walang bata kaya its non of your business pag di ako kumain"

"Ano!?walang bata!?"

"I take a fregnancy test walang bata!"

"Sorry for our lost!"

Arggggggg....hindi lang ang mga yon ang naalala ko kundi pati ang pagkaaksidente namin ni Taeh at ng mahulog ang kotse sa mataas na bangin,saka ko na realize na ang babaeng doon ay walang iba kundi ako at si Moroko at ako ay iisa...

Ahhhhhhhhhhhhhhhh......napasigaw nalang ako sa sakit ng ulo ko ng dali-daling umakyat sina mommy at daddy sa taas at nag alala sila saakin.

"Glo!?what happen?"

"Are you alright my princess"-dad

Alalang tanong nila,di rin kaya hindi ko sila mga totoong magulang.

"Mom?Dad?totoo niyo po ba akong anak?"sabay iyak ko,hindi sila napasagot ng mabilis kundi napayuko sila.

"Glo anak,matagal na dapat naming sinabi sayo toh,kaso baka.."

"Kaso baka ano dad!"sigaw ko na habang luhaan ako

"Baka iwan mo kami,na pag nalaman mong hindi ka naming totoong anak baka iwan mo kami!"sigaw ni daddy habang umiiyak na rin si mommy naman halos mapaluhod  at ang lakas ng iyak.

"Anak hindi ka naming totoong anak,sa totoo lang for almost this year nangangarap kami ng dad mo na sana magkaroon kami ng tunay na anak,pero kapalaran na siguro namin na hindi mabiyayaan pero ng dumating ka isang taon na ang nakalipas  naging masaya ako kaya akong sabihin sayo na hindi ka naming totoong anak!"-mom

"Binigay ka lang ng dalawang lalaki non saamin dito,iniwan ka lang saamin na sugatan.Gusto ko sanang isuko ka sa pulis para pag may naghanap sayo madali ka lang mahanap,pero pinigilan ako ng mom mo sa tinagal-tagal na wala kaming anak mas pinili kong ampunin ka nalang dahil alam kong ikaw ang magbibigay ng kulay sa bahay na toh...kaya tinuring kitang tunay na anak! "

"Kung ganon dad?sino ako?"

"Matagal naming nalaman na ikaw ang nawawalang anak ni Mr.And mrs.Jung kaya minabuti naming ilayo ka sa kanila,dahil ayaw ka naming mawala pa!"

"Dad pasensiya na pero kailangang ko munang mapagisa..!"

At pagkatapos ng mga paliwanag nila,dali-dali na akong lumayas muna sa bahay para makapagpalamig.