Umudun Son Kırıntıları #ilmelistan

1. Bölüm

Uykumun en tatlı yerinde çalan telefonuma bildiğim tüm küfürleri içimden saydırarak, arayanın kim olduğuna baktım.
Arayan elbette ki Kayra idi.
Sabah sabah benim en yakın dostum ne isteyecekti yine benden?

"Alo"

"Parlak kuşum bu sabah nasıllarmış?"

"Kayra yine ne isteyeceksin? Uzatma da söyle hadi. "

"Kahvaltıya size geliyorum ben. "

"O niye?"

"Seninle sonra biraz işimiz var. "

"Çocukk ! Teker teker söyleme. Tek seferde söyle kurtul. "

"Seninle alışverişe gideceğiz. "

"Peki bunun haberi bana niye şimdi veriliyor? Daha da önemlisi sen bana sordun mu geliyor musun diye?"

"Hayır gerek yok çünkü sen biricik Kayra dostunu yalnız bırakmazsın. "

"Yoo kim demiş bırakırım. Sana iyi alışverişler ben uyuyacağım"

Bir erkek alışverişi nasıl bu kadar sevebilir anlamıyorum.
Kayra kesinlikle cinsinin son örneği.

"Parlak kuşuuuum , ben geldim."

Bu çocuktan gerçekten şüphelenmeye başladım. Roket mi taktı bu bir yerlerine? Ah! Pardon söz konusu alışveriş ve bana yapılacak olan ikna yöntemleri. Kayra geç bile kaldi.

Evet , alışverişi ben de seviyordum ama Kayra ile bu konuda yarışmak mümkün değil doğrusu. Anlamadığım neden bu saatte gidiyor bu salak?

"Yavaş ya ödümü kopardın. O kapı lazım bana."

"Kızma benim küçük Parlak Kuşum. "

Kayra aslında şu an attığım ölümcül bakışların daha fazlasını hak ediyor.

"Bakma öyle , hadi kahvaltıya. "

"Kayraa hadi Işıl'ı da al gel." diye bağırdı aşağıdan annem.

"Hadi Parlak Kuş annenden de mesaj geldiğine göre. "

"Ya tamam.Sürüklemesene be! Ya dur yaa."

"Kız sen bu kadar hafif miydin?"

"Kayra! Kızdırma beni ve bacağımı rahat bırak. Asılmasana ya. İnerim ben!"

Bu Kayra gerçekten iyi değil.
Yemek uykudan sonra vazgeçilmezim. En az uyku kadar seviyorum yemek yemeyi.
Ve buna rağmen Kayra o masaya beni zorla sanki girmeyecekmişim gibi sürüklüyor.
Bu çocuk normal değil.
Ve tabii benim anormal arkadaşım dinlemedi beni. Bacağımdan tutarak merdivenlerden aşağı sürükledi.

"N'aber Ana Kuş?"

Ana Kuş benim annem olur. Kayra'nın kuşlarla bir derdi var. Bizim aileyi kuş sürüsüne çevirdi kendisi.

"Otur Parlak Kuş şu masaya"

"Yalnız Kayracığım biz insanlar genellikle yemek yerken masaya değil sandalyeye oturuyoruz."

Bu cocukla dalga geçmek favorim.

"Neyse ne otur hadi."

Kayra bu illa zorlayacakti...

----Kahvalti Sonrasi----

"Işıl ! Hazır mısın ? "

"Evet, geliyorum"

Kayra yine ne yapıp ne edip beni ikna etmişti. Alışverişe gidilecekti. Hem de sabah sabah.

"Annee biz çıktık Kayra ile , geç kalmamaya çalışırım"

"Tamaaaam ben evde olmam belki anahtarını al."

"Tamamdır. "

Kayra kapıyı açtı tam adım atıp çıkacaktık ki...

"Aaa! Bu ne böyle ? "

BÖLÜM SONU

Yıldız yağdırmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Desteklerinizi bekliyor olacağız. Sizleri seviyoruz. ❤

Bu satıra hikayemizi beğeneceğini düşündüğünüz kankalarınızı etiketleyin.

VE UMUDUN SON KIRINTILARI SARIRIMIZ
( Bu satıra bizim için önemli olan 🍭 emojisini koyalım. )

- İclâl&Sena