Umudun Son Kırıntıları #ilmelistan

2. Bölüm

"Aaa! Bu ne böyle?"

"Ne oldu?"

"Yok gitmem ben."

"Parlak kuşum ne oldu ? "

"Kayra görmüyor musun? Bize bakıyor. "

"Bize bakan ne Işıl ? "

"Ne olacak? Örümcek"

Kendimi bildim bileli örümceklerden nefret eden ve onları bir canavarmış gibi görüp, abartan bir kişiliğe sahiptim. Tepkimin büyüklüğü de bu yüzdendi.

"Işıl abartma istersen."

"Abartmıyorum Kayra. Gelmem ben o gitmeden. "

Aslında evet biraz abartıyordum.
Tamam, tamam cok abartıyordum biliyorum. Ama ne yapabilirim? Tiksiniyorum ve onlardan nefret ediyorum.

"Hayır abartıyorsun Parlak Kuş . Ben şimdi yok ederim onu. "

"Eğer o örümceğe yaklaşırsan, seni birinci derece dostluktan silerim !"

"Işııl!"

"Kımıldamıyor du uyuz şey . Ya dur dokunma. Gider o birazdan bekleyelim az."

Desem de Kayra yine beni dinlemedi ve cebinden peçete çıkartıp o böceği aldı. Sonra da peçeteyle birlikte çöpe attı.

"Tamam, bitti işte gidebiliriz. "

Kayranın sürükleme huyunu dokuz yıldır çözemedim ve galiba çözemeyeceğim de. Şimdi de kolumdan sürüklüyor. Ve ben ona geleceğime dair söz vermişken. Verdiğim sözleri mutlaka tutarım ya da tutamayacağım sözler vermem asla.

"Kayraaa! Sürüklemesene be çocuk. Hey! Kime diyorum ben?"

Ve Kayra yine duymadı ya da duymamazlıktan geldi.
Alışveriş merkezine geldiğimizde Kayra küçük kardeşi yani Masal'a hediye aldı. Zaten buraya gelmemizdeki asıl amacımız da buydu. Alışveriş merkezinden çıktıktan sonra, birkaç saattir var olan açlığımız bizi iyice rahatsız etmeye başlayınca yemek yemenin şu an en mantıklı fikir olduğunu anladık. Yemek yemek benim benim için her zaman mantıklıydı zaten.
Masalardan birine eşyalarımızı koyduk ve hamburger siparişlerimizi vermeye gittik. Hamburger Kayra ile vazgeçilmezimizdir. Hamburgeri yedikten sonra film izlemeye karar verdik. Ve ben hemem telefonumu çıkartarak internetimi açıp vizyondaki filmlere bakmaya başladım. Türü korku olan "Kanli Oyun" adli filmi izlemek esti bir anda.

"Işıl ? Emin misin?"

"Evet Kayra korkmam ben merak etme."

"O yüzden sormuyorum Parlak Kuşum. Daha unutamadın onu ve acıların taze değil belki ama kabuk da bağlamadı, bağlayacak gibi de görünmüyor."

"Biliyorum ama böyle kaçarak, vazgeçerek nereye kadar be Kayra'm? Onu unutmak için, onu hatırlatan her şeyden vazgeçtim, kaçtım bunca zaman. Ama olmuyor Kayra'm olmuyor"

"Peki Parlak Kuşu'm. Sen nasıl istersen, gel biletleri alalım hadi."

Acı gerçek buydu. Ben hiçbir zaman unutamayacaktım onu. En son korku filmini onunla izlemiştim. O gün en mutlu günümdü. O zamandan beri korku filmi izlemedim onu unutmak için. En son çok sevdiğim korku filmlerini bile onun yüzünden üç yıldır izlemedim. Korku filmleri bile benim sevgimi körüklerken, sevgimin yelkenlerini tekrar tekrar açar durumdayken ben onu unutamam, yapamam. Çünkü o benim ismini bile yıllardır sakındığım Barın'ım...

BÖLÜM SONU

Yıldız yağdırmayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Desteklerinizi bekliyor olacağız. Sizleri seviyoruz ❤

Bu satıra hikayemizi beğeneceğini düşündüğünüz kankalarınızı etiketleyin.

VE UMUDUN SON KIRINTILARI SARIRIMIZ
( Bu satıra bizim için önemli olan 🍭 emojisini koyalım. )

- İclâl&Sena