Ruthless

Chapter 15

Chapter 15

KHRIZIA'S POV

HINDI KO ALAM kung papaano ako nakauwi sa bahay. Yeah, hindi ako lasing or what pero my mind was occupied by so many things and I was also occupied by the inevitable frustration. Shiz, I didn't know this argument can be this far.

Nang pumasok ako sa bahay ng bagsak ang mga balikat, nakita ko si Kuya Mixx at Kuya Nathan na nagtatawanan sa sala habang hawak ang gaming paraphernalias nila. 'Sus, Xbox na naman.' Nang makita nila ako, nanahimik sila at alam ko, na sinusundan nila ako ng mapanuri nilang tingin. Well, ngayon? I don't temporarily give a damn. Gusto kong magpahinga. Can I just freely collapse on my bed even just one day? Fxck!

Hinayaan kong lamunin ako ng sarili kong higaan. Sandali lang naman akong nakipag-usap kayla Shan pero bakit parang pagod na pagod ako? Shiz, maybe loneliness? Ugh. I hate it.

Nagising ako ng mga bandang 11pm. And as usual, gutom na naman ako. I need tofu, ugh. Pakiramdam ko ay iyon ang makakalutas sa problema ko.

Naupo ako sandali sa dulo ng kama ko bago ko napagdesisyonang bumaba. Tumingin ako sa mahiwagang fridge ng mga maids namin kung may natira man lang na tofu pero sa sobrang samang kapalaran, wala iyong laman na kahit ano.

[A/N: Wala kasing tofu sa ref nila kasi nga 'di ba, mayaman err. –__– Ay, hindi pala. Sadyang maarte lang ang mga Kuya ni Khrizia kaya walang tofu sa fridge. Mga maids lang ang kumakain nun sa bahay nila.]

Paano na ang buhay ko ngayon?! Gutom na ako! T^T

Dahil sa tawag ng aking tiyan na nagugutom, kahit pa alam kong papagalitan ako ng mga Kuya ko bukas, lumabas ako ng bahay. Dumiretso ako sa garahe para kunin yung bike ko doon.

Namiss kong magbike wooop. Namiss kong gamitin si Minty!

[Opo, ganun kaisip bata si Khrizia noon. –__– Pinangalanan pa niya 'yung bike niya.]

Sumakay ako doon at agad na nagpidal patungo sa nagiisang 24/7 Convenient Store na nasa dulo ng village namin. Medyo madilim pa naman doon dahil wala nang streetlights sa kalsada doon.

At dahil sa hikaos ko sa buhay, pati na rin ang gutom, kahit na mahirap magpidal, tiniis ko para lang makabili ng inaasam kong tofu.

Nang makarating na ako, itinayo ko ang bike ko sa pader ng tindahan. Lumapit ako kay Ate na medyo inaantok na, "Ate may tofu po kayo?" Tanong ko sa kanya.

"Sandali lang, titingnan ko muna." Umalis siya saglit at pagbalik niya, may dala na siyang isang supot na pula habang may tumutulo pang tubig mula doon. Whooooop! Tofu!

Inabot niya ito sa 'kin, "Ate, magkano po 'yan lahat?" Tanong ko sa kanya habang kinakapa 'yung wallet ko.

'Hala! Nasan na yun?!'

"Lahat ba 'to kukunin mo?" Parang confused niyang tanong. Aba, ayaw pa ba niyang bilhin ko lahat ng tinda niyang tofu? –__–

"Opo Ate, meron pa ba kayong stock?" Tanong ko ulit. Bakit nagiging madaldal na yata ako? Aish!

"Meron pang 15 pieces doon sa ref tapos heto, 20 pieces to lahat. Bale, 35 pieces 'to." Sagot niya habang abala sa pagsasalin sa ibang supot ng mga mahiwagang tofu ko. "Magkano po ang isa? Sige po bibilhin ko na lahat." Bakit parang shocked si Ate? -_- 'Di ba pwedeng ang isang magandang nilalang na gaya ko ay bumili ng thirty five pieces na tokwa? Shiz.