Anne Boleyn'in kendi ağzından okuyacağınız bu tarihi kurgu hikaye ile adeta zamanda yolculuk yaparak Tudor saraylarının kapılarını aralayacaksınız.
~
İngiltere sarayında Tudorların entrikalarını okurken kendinizden geçmeye hazır olun! Yüzyıllardır...
Mary beyazlar içinde tıpkı bir melek gibi görünüyordu.Sarı saçlarını salmıştı,kahverengi gözleri masumca aynadaki aksine bakarken ben de onun saçlarını fırçalıyordum.Küçük kız kardeşim sonunda evlenmişti ve bu onun gecesiydi.Saçlarını fırçalamayı bırakıp fırçayı bir kenara bıraktım.Yatağın üstüne geçip oturdum ve iç geçirdim.
Bunu duyan Mary hemen yanıma geldi;
"Anne bir şey mi oldu?" diye sordu endişeli bir ifadeyle.
Başımı olumsuz anlamında salladım.
"Hayır Mary,sadece biraz üzgünüm"
Anlamayan gözlerle bakmaya devam edince ben de sözlerime devam ettim.
"Bu geceyle ilgili sana tavsiyeler vermek isterdim.İyi bir abla olamadım beni affet" dedim fısıltıyla.
Mary kollarını bana sardı ve sımsıkı sarıldık.
"Şaka mı yapıyorsun Anne?Sen benim için çok iyi bir ablasın.Başıma daha iyisi gelemezdi."
Kendimi ondan geriye çektim.
"Hadi kocanı daha fazla bekletme seninle gelmemi ister misin?"
Yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.
"Hayır Anne,kendim giderim teşekkür ederim" dedi ve ayağa kalktı.
Birlikte kapıya kadar yürüdük.Tam kapıdan çıkacağı sırada elimi onun koluna koydum.
"Yarın sabah bu geceyle ilgili tüm ayrıntıları istiyorum tamam mı?" dedim gülümseyerek.
Mary başını aşağı yukarı salladı.
"Söz veriyorum,sana her şeyi anlatacağım"
Onu koridora kadar geçirdim ve odaya geri döndüm.
Aynanın karşısına geçip başımdaki kahverengi fransız başlığını çıkardım.Kuzguni renkteki saçlarım omuzlarıma döküldü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben diğer Boleyn Kızıyım"
BİRKAÇ GÜN SONRA
Hever kalesinde hazırlıklar tüm hızıyla sürüyordu.Evimiz tam bir sirke dönmüştü.Hizmetçiler oradan oraya koşuştururken annem onlara emirler yağdırıyordu.
Dayım ve babam ise bir köşede oturmuş olan biteni keyifle izliyordu.Salona girip onlara selam verdim ve ben de her zamanki köşeme çekildim.
Dayım hemen bana doğru dönüp söze girdi:
"Hala hazırlanmamışsın Anne" dedi memnuniyetsiz bir ifadeyle.
"Birazdan çıkacağım dayıcığım" dedim.
Dayım sinirlenmeye başlıyordu:
"Birazdan değil Anne şimdi! Tanrı aşkına Kral birazdan burada olur."
