Anne Boleyn'in kendi ağzından okuyacağınız bu tarihi kurgu hikaye ile adeta zamanda yolculuk yaparak Tudor saraylarının kapılarını aralayacaksınız.
~
İngiltere sarayında Tudorların entrikalarını okurken kendinizden geçmeye hazır olun! Yüzyıllardır...
Ahırların önündeki kocaman bahçede dikilmiş duruyorduk.Kral Mary'e bir at hediye etmişti ve bugün hep birlikte ava gidecektik.
Her zaman yaptığım gibi en ufak detayı bile atlamadan Mary'i inceledim.Gerçekten kusursuz görünüyordu.
Ben de bugün Fransız avcı başlığımı ve yeşil binici kıyafetimi giymiştim.Seyislerden birinin yardımıyla atıma bindim ve atımı Mary'ninkine yaklaştırdım.Kulağına doğru uzandım
"Eğer seni ağaçlıklara götürüp sana sahip olmak isterse olmaz diyeceksin."diye fısıldadım.
Mary şaşırmış görünüyordu
"Ama eğer beni isterse -"
"Sen bir Howard kızısın,bir fahişe değil!" diyerek onu susturdum.
Avcı uşak düdüğünü çaldı ve bütün atlar harekete geçti.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O akşam kral her zaman yaptığı gibi kraliçeyle birlikte şöminenin yanında oturmak için kraliçenin odasına geldi.Ben ve Mary dikiş dikerek kraliçenin kralı eğlendirmesini seyrediyorduk.Görüldüğü kadarıyla Mary kralın kraliçeyle ilgilenmesinden son derece mutsuzdu.
Salak kardeşim.
Kolumla onu dürttüm
"Avda neler oldu?Seni çalılıklara çekmeye çalıştı mı?" diye sordum fısıltıyla.
"Hayır saçmalama Anne"
"Peki olmayacak şey değildi hani o yüzden söyledim"
Şimdi gülümsüyordum.Kral ise odayı süzüyordu.Gözleri Mary'ninkiler ile buluştu.Kraliçe de seyrettiği için hemen kendini toparlayıp kraliçenin elini öptü ve odadan ayrıldı.
Dikişlerimizi teslim edip biz de odadan ayrıldık.Odamıza giderken Henry Percy'yi gördüm.Mary'e yoluna devam etmesi için işaret ettim ve ben dük Henry Percy ile yalnız kaldım.
"Bayan Anne,size olan ilgilimi biliyorsunuz değil mi?" dedi bana gülümseyerek.
Ona en kışkırtıcı gülümsememle cevap verdim
"Evet biliyorum umarım sizde size karşı beslediğim naif duygularımı biliyorsunuzdur" diye devam ettim.
"Bunu en başından anlamıştım zaten.Biz birbirimiz için yaratılmışız ve bence kesinlikle bir şansı hakediyoruz."
"Fakat siz nişanlısınız değil mi?" dedim.Şimdi acıdan yüzümü buruşturur gibi yapmıştım.
"O nişanın benim için hiçbir anlamı yok.Ben eğer siz de isterseniz sizinle evlenmek istiyorum."
Gülümsedim.Herkesin hayatında şanslı olduğu günler vardı.
Ben bugün gerçekten şanslı günümdeydim.
***
Mary ile kaldığımız odaya girdiğimde hala gülümsüyordum.Mary'nin saçları ıslaktı yıkandığını düşündüm.Beni gördüğünde yüzündeki gülümseme soldu.
"Anne senin iyiliğin için konuşuyorum bence o dükten uzak durmalısın"
"Sen kendi işine bak Mary, hayırdır yıkandın mı?"
"Evet belki bu gece kral beni yine çağırtır diye düşündüm."
Başımı olumsuz anlamda salladım
"Seni hayal kırıklığına uğratmak istemem ama bu gece seni çağıracağını sanmıyorum çünkü geceyi kraliçesiyle geçirecekmiş" dedim fazla abartılı üzgün bir tonla.
Mary ağlamaklı olunca gidip ona sarıldım
"Hey,daha ilk günden böyle oluyorsan seninle ne yapacağız biz?"
"Hayır hayır , bir şey yok bunun olacağını zaten biliyordum" dedi gözlerinden yaşlar boşalırken.
Şimdi Mary'nin saçlarını okşuyordum.
Benim salak küçük kız kardeşim...
****
Kış 1523
Henry Percy ve ben gizlice evlenmiştik.Öyle ki bu evlilikten Mary ve George'un bile çok sonra haberi olmuştu.Babam ve dayım ise henüz bilmiyordu.
O günün sabahında bembeyaz bir yüz ve hışımla odaya daldım.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mary hemen yanıma koştu
"Anne neler oluyor?"
Ona mektubu gösterdim.Ve o da okumaya başladı.Mektup gizlice evlendiğim Henry Percy'den gelmişti.
"Sevgili Anne,bugün seni göremeyeceğim.Kardinal her şeyi öğrendi ve çok kötü şeyler olacak.Seni hayal kırıklığına uğratmayacağıma söz veriyorum."
Mary şimdi neden sinirlendiğimi anlamıştı.
Güçsüz bir koca...Henry Percy güçsüz bir kocaydı ve kardinale direnemeyip evliliğimizi feshedecekti.Ve ben lekenen adımla kalacaktım.
HAYIR!Buna izin veremezdim.
"Babama söylesek belki o kardinalle konuşur" dedi Mary
O sırada kapımız çalındı ve bir ulak içeri girdi.
"Bayan Anne Boleyn içerde mi?Kardinal onunla görüşmek istiyor."
İşte korktuğum başıma gelmişti.Kardinal beni çağırıyordu.Mary'e bana eşlik etmesi için yalvaran gözlerle bakınca o da benimle gelmek zorunda kaldı.
Ulağı takip ederek büyük salondan toplantı odasına yürüdük.
...
*****
7.BÖLÜM SONU
Sizlerden minik bir ricam var 😇 Beğeni ve yorum bırakmayı ihmal etmeyin 😊
Beğenileriniz ve yorumlarınız benim için çok değerli ve motivasyon kaynağı...🥰
Sizlerden gelen geri dönüşler ve yorumlar ile yeni bölümü daha hızlı şekilde yazıp sizlerle buluşturabilirim..✔️✔️
