all these families and I still become a Hemmings. (NL) (5sos)

3

pov Tamara.

Na een week zit ik eindelijk in het vliegtuig. Die week vol negeren en rondlopen met oordoppen in hele dagen, duurde eeuwen maar eindelijk is het zo ver! Weg van die nep ouders en nep broer... Eindelijk naar mijn echte moeder en vader! Zo veel dingen gaan nu door mijn gedachte heen. Ik weet niet eens wat mijn nieuwe achternaam gaat worden. Ik weet alleen dat ik bij Liz en Andrew kom te wonen. Zouden ze meer kinderen hebben? Of ben ik de enige? Maar als ik de enige zou zijn waarom zouden ze me dan weg doen? Überhaupt waarom deden ze me weg? Ik kijk uit het raampje en zie Daan daar huilend bij Miriam in haar armen. Met Daan zal ik wel contact houden. Hij heeft niets fout gedaan! Maar die Miriam en Erwin een hele hoop. 

Na zo'n 20 minuten wachten gaan we eindelijk opstijgen. Met 3 draadloze opladers en mijn oordoppen moet ik die 23 uur vliegen toch wel redden? Na 3 uur gevlogen te hebben begon het saai te worden en ging ik maar spelletjes spelen op mijn telefoon. 'agar.io' is het ergste spel ooit maar verslavend en goed voor tijd verspillen. Toen dat na 30 minuten echt saai begon te worden, wattpad dan maar... Tijdens het lezen viel ik in slaap.  een diepe droomloze slaap.

*13 uur later*
Pfff die slaap had ik zeker wel nodig.. zucht, nog 7 uur te gaan. En dan staat als het goed is mijn moeder te wachten. Ik pak de vliegtuig koptelefoon en zet via dat ding mijn broers nieuwe album aan. Hij zit tenslotte nog steeds in MainStreet. ik pak ook mijn leesboek erbij. Dit boek is zo leuk en spannend! Ik lees. En lees. En lees. Zo 7 uur door.
"beste mensen in dit vliegtuig. We landen in 15 minuten. Zou U alstublieft uw gordel om willen doen en rustig blijven zitten. Bedankt" word er ineens omgeroepen. Ik kijk met grote ogen. Wajow heb ik serieus zo lang gelezen??? Het zal allemaal wel. we landen en toen we veilig op de grond stonden begonnen allemaal mensen te klappen. Na de landing stapt iedereen uit. Eindelijk! na 23 saaie domme uren, maar wel bij mijn eigen ouders nu. Ik weet niet of ik ze met ma en pa moet aanspreken maar ik begin wel met Liz en Andrew. Ik loop naar de koffers en pak mijn vel groene koffer ertussen weg. Als ik richting de Starbucks loop zie ik een vrouw staan met een naamboordje "Tamara, Liz hier!" erop. Ik zucht maar bestel toch eerst mijn Starbucks. Als ik dat gedaan heb loop ik naar haar toe. "hello Tamara! Welcome! Long time no see!" zei ze en ze en ze omhelst me. "yeah hi" zei ik terwijl ik een slok van me chocolade melk met slagroom en chocoladesaus nam. Ze glimlachte en we liepen naar de auto. "so, how are you?" vroeg ze ineens. zucht daar ging de stilte. "I'm okay, just tired and hungry" zei ik met een kleine glimlach. Ze begon te lachen "food is almost ready when we get home! Dont worry, Andrew is making fresh pizza. Tomorrow we'll also be eating pizza. My youngest son will be home tomorrow evening." zei ze best trots. En ik zit zovan okay geef die pizza gewoon. Na ongeveer 20 minuten gereden te hebben staan we stil voor een mooi redelijk groot huis in Sydney. "welcome Home!" zegt Liz vrolijk. We stappen uit en ik pak mijn koffer uit de kofferbak. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik een sms van Daan heb. "hey kindje ik mis je! Reageer zo snel mogelijk! En maak Skype aan. Zorg dat je wifi krijgt! Anders kom ik je hoe dan ook halen en ga ik je dood kietelen" ik lach. Liz ziet dat en zegt "don't worry we got wifi and we'll buy a laptop for you" net alsof ze mijn gedachte kan lezen. best eng. Maar dat boeit me niet. Binnen wijst ze me gelijk waar mijn kamer is en daar loop ik heen. Er staat een 2 persoons bed in de hoek. Hij heeft een rand erom aan de hoofdstuk en einde maar ook de rand tegen de muur hebben ze erbij gedaan. Hij was erg mooi en vol met kussens. Ook hingen er van die schattige lampjes in verschillende kleuren boven mijn bed die in een net iets aan mijn plafond hangen. Echt lief. Ook een bureau. Kledingkast. En er liggen al een paar kledingstukken. Ik pak mijn koffer en haal spullen eruit. Ik leg mijn leesboek in mijn bureau la. Daar ligt een briefje. "the wifi password is "JustUsHemmos" enjoy! ;) x Liz" stond erop. Ik log me in op de wifi en ja hoor! 284 berichten van Daan, en 471 in een groepapp van mijn vriendinnen. Daan eerst! "ik mis je, ik mis je, ik mis je" staat er in elk bericht dat hij gestuurd had. Mn vriendinnen hadden echt een gesprek dat nergens over ging. Eenhoorns en nutella. ja friendgoals am I right?. Ik maak een foto van mijn lege Starbucks beker en stuur die in de groep en naar Daan. "ugh kan wel huilen! Maar ben geland en heb wifi hehehehe ly!" stuur ik en gelijk ontploft mn whatsapp want Daan belt me. "hey!! Ik mis je!" zegt hij gelijk als ik opneem. "dat had ik nog niet door na zo'n 300 berichten hoor!" zeg ik en we lachen beiden. "Tamara pizza is ready!" hoor ik Liz roepen vanaf beneden. "sorry bro ik moet gaan. Mijn verse pizza is klaar hehehe!" zeg ik om hem jaloers te maken. "nou lekker hoor! Ik had spruiten. Maar eetse! Ik houd van je en spreek je latuuuurr!" en ik hang op. Ik loop naar beneden. Daar aan tafel zitten ze al. Ik ga tegenover hun zitten bij het lege bord. "eat how much you like! We got more!" zegt Andrew. Ik pak 2 stukjes en eet ze rustig op in stilte. "thanks for the pizza, can I go back upstairs? My 'brother' is missing me" zei ik met een kleine lach. "sure dear" zei ze en ik liep naar boven. Ik open snapchat en maak een selfie terwijl ik op bed lig. "verse pizza gehad, ik mis mn Starbucks!" zet ik erbij. Ik stuur het naar Daan, me vriendinnen en nog naar mn 'echtgenoot' mn beste beste vriendin dus. Ik mis haar. Na een paar uur socialiseren pak ik mijn pyjama kleed me om, en ga slapen. Met veel zin in morgen.