1 haftadır ailesi hatta benim ailem bile Hyomin'le konuşup neden istemediğini anlamaya çalışıyorlardı bense şirkette ki son işlerimi halledip bavulumu hazırlıyordum artık şirket personelimiz bana ufak bir veda partisi bile vermişti bu süreçte bana ben haftanın nasıl geçtiğini anlamamıştım bile ölü gibiydi şuanda şirketten çıkmış eve gidiyordum ani bir kararla rotamı değiştirip Hyomin'le konuşmaya gidiyordum artık evlerine vardığımda kapıyı bana açan hizmetçileri hemen içeriye sorup beni içeri buyur etmişti odasında oturan tek başına oturan Hyomin'e geldiğimden nasıl oluyorsa herkesin haberi vardı babası bile salonda beni gördükleri an üst katı işaret edip gitmemi istemişti ve onun kapısındaydım ya hepti ya hiç! Kapıyı tıklatıp içerden gelen sesle dakikalarca tuttuğum nefesimi serbest bırakmıştım " Yemek yemiycem anne " bense başımı araladığım kapıdan içeriye sokarak "Benim gelebilir miyim" demiştim odası aynı onun gibi kokuyordu bahar esintilerini kolaylıkla burnunuza ulaşıp beni deli edebiliyordu "Buyur" dediğini işittiğim an beni bu kokunun sarhoşluğundan çıkmaya çalışırken Hyomin'de yatağının üzerinden kalkmıştı ve camın önündeki koltuğununa oturuyordu
Hyomin'in odası
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Myungsoo : Neden? Hyomin : Peki sence neden evet? Myungsoo : Hyomin seni seviyorum Hyomin : Peki Jiyeon ? Onuda sevmedin mi? Ne kadar oldu o gideli nasıl bu kadar çabuk beni benimsedin yani ben gid... onu işaret parmağımla dudaklarını buluşturup susturmuştum Myungsoo : Sende gidersen buna dayamam ve bunu bana yapamazsın evet onuda sevdim ama o beni terk etti hemde saçma sapan bir sebeple sana karşı hissettiğim duygulardan tam olarak emin değilim aslında dediğimde yanımdan foslayarak kalkarken elini tutarak onu durdurmuştum "Ama bu duygu her neyse sen yanımda olmayınca nefesimi kesiyor" demiştim bir anda Hyomin : Bilmiyorum Myungsoo Myungsoo : Peki o halde neden tasarımlarını defilemde kullanmam için gönderdin benimle arana bu denli mesafe koymak istiyordun da? Hyomin : Myungsoo hatırlıyorsan biz ilk tanıştığımız zamanda dahil olmak üzere sana karşı olan ilgimi hiçbir zaman inkar etmedim Myungsoo : Seungho kimdi peki? Hyomin : Seni unutmak için kendimi aşık olduğuma inandırmak için gecelerce uğraştığım arkadaşım Myungsoo : Peki o halde şimdi aramızda hiçbir engel yokken neden beni itiyorsun? Hyomin : Myungsoo bizim aramızda koskocaman bir Jiyeon isminde duvar var sen buraya ilk geldiğimde bana bir sürü yalanlar uydurup her gece ağlayarak uyudu o benden tam olarak ne istiyorsun kardeşim dediğim kızı mı yüzüstü bırakıyım? Yoksa kendime mi ihanet ediyim? Myungsoo : Bana bak Hyomin gözlerime (Başını iki elimin arasına alıp devam ediyordum) o gitti ne sen nede ben ondan vazgeçtik o bizden vazgeçti evet bende Amerika'ya ilk geldiğim zamanlar çok acı çektim ama artık geçti yeter artık birazda ben mutlu olmak istiyorum her sabah seninle uyanmak etrafta dolaşan minik ayaklar olsun istiyorum hem ailen benimle evlenmediğin için sana madalyamı takıcak sanıyorsun? Seni yine istemediğin biriyle evlenmeni sağlıycaklar ve bu beni kahredecek sen burda ben dünya'nın bir ucunda acı çekicez Hyomin başını iki sana sallayıp ellerimden kurtulmuştu ardından odasında gezip durmuştu bir süre ve biden durup bana dönüp birdende "Anlaşmalı bir evlilik yapsak?" demişti Myungsoo : Anlaşmalı mı? Hyomin : Yanlış anlama konumuz para değil birlikte mutlu aile tablosu çizicek çocuk sorulduğunda henüz düşünmüyoruz diyip geçiştiricez ve ayrı ayrı odalarda kalıcaz ne dersin? Myungsoo : Anlaştık deyip heyecandan deliriyordum anlaşmıştık ama onu sevgime inandırıp gerçek bir evliliğe döndürebilirdik evliliğimizi
