Chase Mendoza (Completed)

2

-L

Weird... Weird...

That guy sitting at the back is weird. Friday na ngayon pero hindi ko pa rin siya naririnig na magsalita. Hindi pa rin siya natatawag ng mga prof namin kapag may recitation. Weird. Weird. Weird.

Commu namin ngayon. And we're now dividing into two groups. Debate kasi. Ang topic? Mercy killing. Kasali ako sa group who's in favor of it. I have a reason naman kasi kung bakit in favor ako. Ipaglaban ang euthanasia!

Itetest raw kasi kami ni Prof. Parang ipapakita namin sa kaniya iyong skills namin when it comes to communicating with another individual or group of people. Bihasa naman ako sa mga debate. I was in a debate team when I was in high school and I can say na may ibubuga pa rin naman ako. Pero nagtaka lang ako kung bakit nasa kabilang side si Leigh.

"Hello? Bakit hindi pa patayin kung nahihirapan na siya, pamilya niya pati na rin iyong iba pang malapit sa taong iyon kapag nakikita siya sa ganuong kalagayan?"

"Bakit papatayin kung may may chance pa naman na mabuhay siya?"

Tumayo ako tapos medyo lumapit sa kanila, sa mga kalaban, kaya umupo na iyong kakampi ko na nagsasalita kanina. "Sige, heto, ha? Mabubuhay siya, oo, pero! Pero, ha? For sure hindi na kasing normal ng buhay niya rati iyong magiging buhay niya. Sigurado akong fragile na siya. At saka mababa ang chances of survival ng mga taong binubuhay na lang ng machines, ano." taas-noong sagot ko habang nakapamewang sa harap ng kabilang group. I'm really getting pumped!

"Iyon na nga, eh. Kahit mababa, may chance pa rin." Tumayo si Leigh matapos sumagot. Aba, kinakalaban ako ng babaeng ito. Himala ito, ha? Laging nasa side ko iyan kapag balitaktakan. "Bakit hindi na lang igamble iyong chance na iyon kung may possibility pa naman na mabuhay siya, even if hindi na kasing normal ng buhay niya rati iyong magiging buhay niya? As long as mabubuhay siya, everything else wouldn't matter. Hello. We're talking about life here."

"Igamble? Do you mean maghintay pa kahit papaano at magbakasakaling gumaling siya? Leigh, guys, don't you think na sobrang paasa naman nuon? Aasa iyong mga tao sa paligid niya. At ano iyong aasahan? Na mabubuhay pa iyong taong iyon? Let's put it this way: What if wala iyong machine na sumusuporta sa buhay niya? O bumubuhay sa taong iyon? Sa tingin niyo ba gagaling pa siya? Oo, ginawa iyong machine na iyon malamang para pagalingin siguro iyong pasyente pero ang catch ruon, paano kapag umasa iyong mga taong nakapaligid sa pasyente? Paano kung mahirap pala iyong pasyente? Paano kung nahihirapan na pala iyong pasyente tapos gusto na niyang bumitaw pero dahil sa machine hindi niya magawa? Be practical lang. Kasi kung hindi pa siya papatayin, lahat sila aasa, magdudusa at masasaktan."

"Parang ganito lang iyan: Kung ang marshmallow nga kapag inihaw, umiitim iyong balat. Paano kapag tinanggal mo iyong burnt part nuon? Hindi ba't may maputi, malinis at masarap pa na laman sa loob? Parang sa tao. Kunwari iyong tao ang marshmallow. Ang pag-itim ng marshmallow habang niluluto ang magstand as sakit na dumapo sa tao. And with the help of the machine, ng mga kamay natin na magtatanggal ng balat ng marshmallow, gagaling pa siya. Makikita pa iyong maputi, malinis at masarap... Err... Basta. Iyon. You get what I'm saying?" Nilapitan niya ako saka ako hinila paupo tapos naupo na rin siya. "Shet, ha? Magsalita kayo. Nagugutom tuloy ako." reklamo nia saka pinaypayan ang sa sarili niya. Pati ba naman marshmallow, dapat pa rin iconnect sa tao?

Nang makabalik na si Leigh sa kabilang side, napansin ko na tatayo na sana iyong katabi ko pero hinarangan ko ito ng isang kamay tapos ako ang tumayo. "Pero kung oras mo na, oras mo na. Kung mamamatay ka na, mamamatay--" Napatigil ako nang magsalita iyong kaharap ko. Si New Guy. At nagulat talaga ako kasi first time ko siyang narinig magsalita.

"Only God has the rights to take away a person's life." Iyong boses niya, parang sumisigaw ng boredom. Parang sobrang tamad niyang tao.

"Oo nga!" sigawan ng mga kakampi niya.