are we really meant to be?

EPILOGUE

EPILOGUE

Ilang  Taon na syang nawala… bakit ngayon lang sya bumalik? Kung kalian ikakasal na ako?

Ngumiti ako nang katulad nang dati..

May: *SMILEEEEE* Christian.. Kamusta ka na?

Christian: a-ayos lang..

May: ayy.. oo nga pala… iniimbitahan kita sa kasal ko..

Thalia: M-May?!

May: okay lang.. aasahan kita huh?

Umalis na kami ni Thalia.. Magkaibigan naman kami Hindi ba? Pero bakit ganun.. nung nagkaharap kami buminilis nanaman ang tibok nang puso ko.. katulad nung una… nakauwi na kami ni Thalia sa kanya-kanya naming bahay.. pagdating ko… saktong tumawag si Jason..

Jason: May.. nagkita daw kayo ni Christian?

May: ahhh.. oo.. nasabi na pala sayo ni Thalia..

Jason: oo at inimbita mo daw sya sa Kasal natin?

May: oo… ahahah… kaibigan ko naman sya eh…

Jason: oo nga.. ahahaha… ohh.. ano sige na tulog ka na alam ko naming pagod ka na eh…

Pagkatapos ibaba ni Jason yung Phone ay.. humiga na ako sa Kama ko…

Naramdaman ko nalang na tumutulo nalang ang luha ko…

2 araw nalang at kasal ko na… mamasyal muna ako..  pumunta ako sa MOA… nandun parin pala yung ferris wheel. Na sinakyan namin ni Christian…  turn ko n asana sumakay nang may makabunggo ako… nang lingonin ko.. si Christian…

Christian: May..

May: *SMILE* sabay na tayo?

Pumasok na kami sa Loob nang ferris wheel… ang Awkward. =____=

Christian: Congrats..

May: Thank you..

Huminto ang ferris wheel sa itoktok..

Christian: naalala mo pa?

May: Ahahaha.. oo…

oo.. naalala ko… ang sakit na naramdaman ko… dumoble lahat-lahat nang sakit na naipon 6 years ago…

May: akala ko.. Tayo na Forever.. ahahahah… nakakatuwa ano? Ahahah… Christian… Are we really meant to be? Yan ang lagi kong tinatanong noon.. ahaha.. Time pass.. nasagot ko ang tanong nayan.. at alam mo kung ano ang sagot na nalaman ko.. Hindi… Hindi pala tayo para sa isa’t isa… minsan naisip ko… bakit hindi mo ako pinaglaban? Hindi ba ako worth it? Minsan  naitatanong ko.. mahal mo ba talaga ako? Naisagot ko rin yang tanong nay an… hindi… kasi kung mahal mo ako.. ipaglalaban mo ako.. hindi mo hahayaang kunin ka nang iba sa akin… alam mo ba.. nung nawala ka… bumalik sila.. bumalik lahat nang taong nagawa nang rumors sa akin… pero wala ka sa tabi ko… si Jason ang pumalit sayo.. sya ang nagligtas sa akin mula sa Malaking Bangungot nay un.. sya ang nagbalik nang ngiti ko…

Christian: ma-may…

May: Sorry kung sinasabi ko sayo ito ahh.. kailangan lang-….

Nagulat ako sa ginawa nya.. niyakap nya ako… naramdaman ko ang mga luha na tumulo sa mga mata nya… nararamdaman ko ang tibok nang puso nya… sabay kami nang pintig nang puso…

Christian: ma-mahal kita May… kung alam mo langg..

Inialis ko ang pagkakayakap nya sakin.. mali ito… naguguluhan na ako…

Pumapatak na ang mga luha sa mata ko… pagkabukas nang pintuan ay dali-dali akong umalis…  sumakay na ako sa kotse at nagdrive…

***************

This is the big day… kasal na namin ni Jason… suot ko na ang Gown ko…. Nang biglang pumasok Si  Jason sa loob nang dressing room

May: Jason! Bawal yan!!

Jason: anung bawal?

May: bawal Makita nang groom ang bride baka hindi matuloy..

Jason: pshh…

Pinilit kong magsmile kay Jason.. pero alam kong alam nya na Fake Smile nanaman ang ginawa ko…

Nagulat ako nang kinuha nya yung butones nya sa Tuxedo nya…

Jason: pumili ka…

Nakaclose kasi yung kamay nya..

May: huh?

Jason: kapag napili mo ay syang may butones papakawalan na kita.. kapag naman wala ay akin ka parin. *SMILE*

Pinili ko yung nasa kanan… nang buksan ni Jason yun ay may butones..

Jason: ahaha.. so.. pano ba yan? Papakawalan kita…

May: Ja-Jason?

Jason: sige na May.. puntahan mo na si Christian..

May: sa-salamat!! Ja-jason.. minahal kita.. tandaan mo yan…

Hinalikan ko sa pisngi si Jason at nagsimulang umalis…

*Jason’s POV*

Nang makaalis na si May… itinanggal ko na yung isa pang butones sa kamay ko…  oo tama kayo nang pagkabasa mayroong tigisang butones sa magkabila kong kamay,,

Simula palang noong una.. tinangka ko nang kunin si May kay Christian… ahahaha… kahit ano palang gawin ko ayy.. hindi para sa akin si May.. Masaya na ako at nagging akin si May kahit Konting sandali lang…

*END OF POV*

May’s POV

Tumakbo na ako nang tumakbo…  pinuntahan ko si Christian sa bahay nila pero wala siya.. saan ko ba sya makikita?

Uhhh… sa may PARK! Alam ko malapit lang ditto yung park..

Tumakbo na ako nang tumakbo.. hindi ko na ininda kung naka wedding gown ako… tinanggal ko na nga rin pati yung sapatos ko..

Pag kadating ko sa Park.. tama nga ako.. nandun sya..

May: CHRISTIAN!!!!

Lumingon si Christian…

Tumakbo ako papunta sa kanya..

Christian: ma-may?!

May: I-Ilove you Christian…

Naluluha nanaman ako…

Pinunasan nya yung mukha… namiss ko sya sobraaa…

Christian: I LOVE YOU TOO..

We’re really Meant for each other…

THE END